آقا مبارک است رَدای امامتت

                               ای غایب از نظر به فدای امامتت

   می خواستند حق تو را هم قضا کنند

                                   کَذاّبها کجا و عبای امامتت

  ما زنده ایم از برکات ولایتت

                                      ما عهد بسته ایم به پای امامتت

  از روز اولی که رسیدیم زین جهان

                                        گشتیم آشنا به صدای امامتت

   این روزها هوای تو را کرده ام بیا

                                    ماییم یاکریمِ هوای امامتت

     آقا بیا تقاصِ شهیدان به پای توست

                               آقا فدای کرببلای امامتت

    تا روزِ بازگشتِ تو سیدعلی شده

                                     پرچم به دوش، زیرِ لوای امامتت

روز نُهُم رَبیع‌ُالاول روز آغاز امامت امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) است. بنابر نقلی در این روز، عمر بن سعد از قاتلین امام حسین(علیه السلام) کشته‌شد. گاه در این روز محافلی به نام‌های، عیدُ الزهرا و فرحةُ الزهراء، به عنوان روز قتل خلیفه دوم عمر بن خطاب برگزار می‌شود درحالی که قتل خلیفه دوم روز 9 ربیع الاول نبوده است بلکه بر اساس اعلام اکثر علمای شیعه و مورخان سنی و شیعه تاریخ قتل خلیفه دوم 26 یا 27 ذی‌الحجه سال 23 هجری بوده است و روز 9 ربیع الاول روز کشته شدن عمر بن سعد به دست مختار ثقفی است که در آن سال‌ها جشن‌هایی به این زمینه گرفته می‌شده که بعدها به دلیل هم اسم بودن عمر بن سعد با خلیفه دوم به این نام یعنی «عمر کشون» مشهور شده است.

مراجع و عالمان دینی شیعه برپایی مجالسی که در آن اهانت به مقدسات و بزرگان دینی اهل سنت می‌شود را

ادامه »

یا مهدی

شد عزای باب مظلومت بیا یابن الحسن
 جان به قربان تو ای صاحب عزا یابن الحسن 

 عسگری مسموم شد از زهر بیداد وستم
 کز غمش سوزد دل اهل ولا یا بن الحسن

اللهم عجل لولیک الفرج 

?زمانی که امام حسن عسکری (علیه السلام) در زندان صالح بن وصیف بسر می برد عباسیون و صالح بن علی و کسانی که از مذهب تشیع منحرف بودند نزد صالح رفتند تا از او بخواهند بر امام حسن (علیه السلام) سختگیری کند.

?صالح گفت: چه کنم؟ من دو نفر از شرورترین افراد را بر او گماشتم اما در اثر مشاهده رفتار او هر دو در نماز و عبادت خود بسیار کوشا شدند. به آنها گفتم چه خصلتی در حسن بن علی است که این گونه در شما تاثیر گذارده است؟

?گفتند: چه می گویی درباره مردی که روز را روزه می گیرد و شب را عبادت می کند، نه سخن می گوید و نه به چیزی سر گرم می شود، وقتی به او نگاه می کنیم رگهای گردن ما می لرزد و حالی به ما دست می دهد که نمی توانیم خود را نگه داریم.
وقتی این سخنان را از صالح بن وصیف شنیدند ناامید برگشتند.

اصول کافی، باب مولد ابی الحسن بن علی علیه السلام، ح 23.

?اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ و عجل فرجهم ?