حضرت امام‌خمینی (قدس‌سره) :

 مهذّب بشوید، اخلاق‌تان را مهذّب کنید، اعمال‌تان را مهذب کنید. باید بر طبق کتاب و سنت باشد؛ که شما خودتان کتاب و سنت بشوید. یعنی کتاب و سنت عملی.

 روحانی باید طوری باشد که مردم وقتی او را دیدند یاد رسول خدا (صلوات الله علیه) بیفتند و شما این بار را به دوش گرفتید و باید این بار را به سلامت به آخر برسانید و مردم را هدایت کنید.

 صحیفه نور/ ج۷/ ص ۱۹۱

پیام هفته:  لقمه های معنوی                   22/2/97

پیغمبر اکرم (صلی الله علیه وآله) در حدیث زیبایی می‌فرمایند : هر کس مشکلی طاقت فرسا پیدا کرد ، یا مصیبتی سخت بر او وارد شد ، یا در زندگی به تنگنا افتاد ، سی هزار بار بگوید:” أَسْتَغْفِرُاللهَ وَ أَتُوبُ إِلَیْهِ ” در این صورت خداوند گره از کارش می‌گشاید و گشایشی در زندگی او قرار می‌دهد .(مستدرک الوسائل ، ج 12 ، ص 143

چه زیبا است ! که شیعه گنه‌کاری ، به نیّت بر طرف شدن موانع فرج مولای عزیزش ـ که گناه شیعیان یکی از آن‌ها است ـ همین استغفار را به تعداد مذکور ـ سی هزار بار ـ در اوقات استجابت دعا ، تلاوت کند ؛تا هم گناهش ریخته و غمی از دل مولای غریبش برداشته شود و هم مقدّمات خلاصی یوسف زندانی فاطمه (سلام الله علیها) را از زندان غیبت فراهم کرده باشد ! و در ضمن خداوند گره از کارش بگشاید .

از امام رضا (علیه السلام) سۆال می‌شود کدام دعا در ماه شعبان جایگاه بالایی دارد؟ ایشان در جواب پاسخ می‌هند:
«استغفار، همانا کسی که در ماه شعبان هر روز 70 مرتبه استغفار نماید همانند کسی است که در سایر ماه‌ها 70 هزار بار این ذکر را گفته باشد. کیفیت نقل آن نیز چنین می‌باشد: أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ وَ أَسْأَلُهُ التَّوْبَةَ».

 فضائل الأشهر الثلاثة، ص: 61.

حجت الاسلام والمسلمین حاج شیخ ناصر جعفری

ذکر خدا قدم به قدم ولقمه بلقمه انسان را تقویت م‌کند،ولی مشکلی که ما داریم این است که روحمان مسموم شده و نمی تواند غذاهای خوب را مستقیم در یافت کند بلکه بایددر قلبش دو مرحله کار انجام شود، یکی آمرزش خواستن از خدا که همان (استغفار )است و دیگر ،بازگشت به خدا که همان (توبه)است در قرآن فرمود: وَأَنِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ از پروردگارتان آمرزش بخواهید سپس به درگاه او بازگردید»سوره هود:3.

وقتی مرحله استغفار تمام شد،بازگشت به حق تعلی شروع می‌شود. آن وقت است که انسان ،طعم لقمه های معنوی را می‌چشد.

​?آیت‌الله بهجت قدس‌سره:

ترک معصیت، حاصل نمی‌شود به‌طوری‌که ملکۀ شخص بشود، مگر با دوام مراقبه و یاد خدا در هر حال و زمان و مکان و در میان مردم و در خلوت؛ [امام صادق علیه‌السلام می‌فرماید: ] «لَا أَقُولُ سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ لَكِنْ ذِكْرُ اللَّهِ عِنْدَ حَلالِهِ وَ حَرَامِهِ» (منظورم [از ذکر] سبحان‌الله و الحمدلله و لااله‌الاالله نیست؛ بلکه یاد خدا نزد حلال و حرام است). 

 (به‌سوی محبوب، ص٢٣و٢۴)

  ?اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم? «ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ اَلذِّلَّةُ أَيْنَ مٰا ثُقِفُوا إِلاّٰ بِحَبْلٍ مِنَ اَللّٰهِ وَ حَبْلٍ مِنَ اَلنّٰاسِ وَ بٰاؤُ بِغَضَبٍ مِنَ اَللّٰهِ وَ ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ اَلْمَسْكَنَةُ ذٰلِكَ بِأَنَّهُمْ كٰانُوا يَكْفُرُونَ بِآيٰاتِ اَللّٰهِ وَ يَقْتُلُونَ اَلْأَنْبِيٰاءَ بِغَيْرِ حَقٍّ ذٰلِكَ بِمٰا عَصَوْا وَ كٰانُوا يَعْتَدُون»  هر کجا یافته شوند، به خوارى دچار شده اند-مگر آنکه به پناه امان خدا و زینهار مردم [روند]- و به خشمى از خدا گرفتار آمدند، و[مهر] بینوایى بر آنان زده شد. این بدان سبب بود که به آیات خدا کفر مى ورزیدند و پیامبران را بناحق مى کشتند. [و نیز] این [عقوبت ] به سزاى آن بود که نافرمانى کردند و از اندازه درمى گذرانیدند. (آل عمران/112)  آنها هیچ گاه روی پای خود نمی‌ایستند، و همواره ذلیل و بیچاره خواهند بود، مگر این که در برنامه خود تجدید نظر کنند و راه خدا پیش گیرند یا به دیگران متوسل شوند و موقتا از نیروی آنها استفاده کنند (ضُرِبَتْ عَلَیْهِمُ الذِّلَّةُ أَیْنَ ما ثُقِفُوا). ♦طولی نکشید که این سه وعده و بشارت آسمانی در زمان خود پیامبر اسلام صلّی اللّه علیه و آله تحقق یافت. ♦سپس در ذیل این جمله می‌فرماید: تنها در دو صورت است که می‌توانند این مهر ذلت را از پیشانی خود پاک کنند، نخست «بازگشت و پیوند با خدا و ایمان به آیین راستین او» (إِلَّا بِحَبْلٍ مِنَ اللَّهِ). «و یا وابستگی به مردم و اتکاء به دیگران» (وَ حَبْلٍ مِنَ النَّاسِ). ♦بنابراین، یا باید در برنامه زندگی خود تجدید نظر کنند و به سوی خدا باز گردند و خاطره خیال شیطنت و کینه‌توزی را از افکار خود بشویند، و یا از طریق وابستگی به این و آن به زندگی نفاق آلود خود ادامه دهند. ♦سپس قرآن به ذلّتی که یهود بدان گرفتار آمده اشاره کرده، می‌گوید: «و در خشم خدا مسکن گزیده‌اند، و مهر بیچارگی بر آنها زده شده» (وَ باؤُ بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ وَ ضُرِبَتْ عَلَیْهِمُ الْمَسْکَنَةُ). ♦به این ترتیب یهود بر اثر خلافکاریها نخست از طرف دیگران مطرود شدند و به خشم خداوند گرفتار آمدند و سپس تدریجا این موضوع به صورت یک صفت ذاتی «احساس حقارت» در آمد. ♦در پایان آیه دلیل این سرنوشت شوم یهودیان را بیان می‌کند، می‌فرماید: اگر آنها به چنین سرنوشتی گرفتار شدند، نه به خاطر نژاد و یا خصوصیات دیگر آنهاست، بلکه به خاطر اعمالی است که مرتکب می‌شدند، «چرا که آنها به آیات خدا کفر می‌ورزیدند» (ذلِکَ بِأَنَّهُمْ کانُوا یَکْفُرُونَ بِآیاتِ اللَّهِ). ♦و دوم این که: اصرار در کشتن رهبران الهی و پیشوایان خلق و نجات دهندگان بشر یعنی انبیای پروردگار داشتند «و پیامبران را به ناحق می‌کشتند» (وَ یَقْتُلُونَ الْأَنْبِیاءَ بِغَیْرِ حَقٍّ) ♦و سوم این که: آلوده به انواع گناهان مخصوصا ظلم و ستم و تعدی به حقوق دیگران و تجاوز به منافع سایر مردم بوده‌اند و اگر چنین ذلیل شدند «به خاطر آن است که گناه کردند و به حقوق دیگران تجاوز می‌نمودند» (ذلِکَ بِما عَصَوْا وَ کانُوا یَعْتَدُونَ). و مسلما هر قوم و ملتی که دارای چنین اعمالی باشند سرنوشتی مشابه آنها خواهند داشت. «تفسیر نمونه/ ذیل آیه 112، سوره آل عمران»

به همت معاونت فرهنگی مدرسه علمیه فاطمه الزهرا سلام الله علیها جلسه اخلاق هفتگی برگزار گردید. در این مراسم مرجان فیروزی  ازفارغ التحصیلان و مبلغ فعال مدرسه علمیه فاطمه الزهرا سلام الله علیها در سخنان خود پس از بیان جایگاه ارزشمند طلبگی به منزله یوسفان حضرت یعقوب علیه السلام و ارزش دین داری در آخر الزمان با بیان حدیثی از امام باقر علیه السلام در مورد افضل بودن ولایت بر سایر پایه های اسلام به بحث ولایت و ولایت مداری پرداختند.

ایشان در ادامه بهترین هدف را برای یک خانواده تربیت ولایت مداران و تقویت ولایت مداری دانسته و خاطر نشان کرد: ولایت مداری صدر همه خوبی هاست و بقیه فضایل فرع بر ولایت مداری هستند.

فیروزی افزود: با توجه به آموزه هایی که اهل بیت علیهم السلام به ما آموخته اند می توان فرزندان را ولایت مدار بار آورد چرا که ریشه ولایت مداری انسان در خانواده شکل می گیرد و دشمن نیز به این موضوع پی برده است و در تلاش است که سلطه ظالمانه خود را از خراب کردن بنیان خانواده به دست آورد؛ پس پذیرش ولایت پدر و مادر در خانواده در واقع تمرین ولایت مداری است و اهمیت نیکی به پدر و مادر و احترام به آن ها در آیات و روایات پرده از این حقیقت بر می دارد.

ایشان در ادامه یادآور شد: احترام و ادب نسبت به پدر و مادر مقدمه ای برای احترام به ولی خدا است و اگرچه تفاوت های بسیاری بین ولایت پدر و مادر و ولی خدا وجود دارد اما پروردگاری که اطاعت از امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف را واجب دانسته اطاعت از پدر و مادر را نیز واجب کرده است.

فیروزی با اشاره به اینکه انسان با پذیرش ولایت به احساس حضور در محضر ولی خدا خواهد رسید تاکید کرد: کسی که این حضور را احساس کند در انجام تکالیف خود سستی و کوتاهی نمی کند و در محضر خداوند و ولی او ورع پیشه می کند و اگر به گناهی مبتلا شد راه استغفار و توبه را پیشه می کند و حس خدمت به مخلوقات در او بیدار می شود و به دنبال جلب عنایت ویژه امام زمان خواهد بود.

ایشان در پایان طلاب را به مداومت در قرائت دعای عهد در هر صبح توصیه نمود و اشاره کرد: برای یاری ولی خدا باید از خواب غفلت بیدار شد.