سوره الرحمن

فِيهِمَا فَاكِهَةٌ وَنَخْلٌ وَرُمَّانٌ ﴿۶۸﴾
در آن دو ميوه و خرما و انار است (۶۸)

انار شگفتی آفرینش (توحيد مفضل - ص146 )

?امام صادق علیه السلام در کتاب توحيد مفضل انار را از شگفتيهاى آفرينش بر می شمرد و می فرماید:

?از آفرينش حكمت ‏آميز انار درس عبرت بگير. [اگر با دقت بنگرى‏] در بخشهايى از آن، برجستگي هايى از پيه مى‏بينى كه دانه‏ ها چنان در آن چيده شده است كه گويى با دست چيده‏اند. دانه ‏ها را چندين قسم مى‏بينى كه هر قسم نيز از لايه‏هاى ظريف و نازك ماهرانه بافته شده و جملگى در ميان پوست محكمى جاى گرفته است. اگر ميان انار، يكسره دانه بود راه غذا به سوى دانه ‏ها بسته بود، پس مطابق تدبير و حكمت اين برجستگي ها از پيه در ميان دانه ‏ها قرار گرفته و ته دانه‏ ها به آن متصل است تا از اين طريق به دانه ‏ها غذا برسد. مگر نمى‏بينى كه دانه‏ هاى انار در درون اين پيه كاشته شده آنگاه با آن لايه‏ ها پيچيده شده تا سست و لرزان نباشد و روى آنها هم با پوستى استوار و محكم پوشانيده شده تا دانه‏ها از آفتها نگاه داشته شوند؟ اينها تنها اندكى از شگفتيهاى انار است و اگر كسى در پى درك و يافتن معارف و دانستي هاى افزونتر باشد اسرار و حكمتها بيشتر است امّا تا اين حدّ براى درس عبرت و راهيابى بس است.

✅سفارش به خوردن انار در آبان ماه (تشرين اول‏)
?امام رضا علیه السلام در رساله ذهبیه می فرماید: در تشرين اول خوردن انار ميخوش (ملس) نافع است…
?از خوردن انار ترش و شيرين (ملس) غفلت نكن كه نفس را تقويت ميكند و خون را صاف مينمايد

✅مِهتر ميوه‏ ها

?پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: انار، مِهتر همه ميوه‏ هاست و هر كس يك انار بخورد، چهل پگاه، شيطان خويش را به خشم مى‏آورد.

?امام صادق عليه السلام: ميوه، صد و بيست گونه است و مهتر همه آنها، انار است.

?خواصّ انار

?پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: هر كس انارى را كامل بخورد، خداوندْ قلب او را چهل شب، نورانى مى‏ دارد.

ادامه »

امام علی علیه السلام فرمودند:

خدواند لعنت کند چشم چران و کسیکه خود را در معرض چشم چرانی قرار میدهد.

جامع‌الاحادیث‌شیعه ج۲۵ص۵۹۱

امام علی علیه السلام فرمودند:هر کس چشم خویش را آزاد گزارد همیشه اعصابش ناراحت بوده و به آه و حسرت دائمی گرفتار میشود.
غررالحکم ج۲ص۳۰۴

امام صادق علیه السلام فرمودند:نظر و نگاه یکی از تیر های زهراگین شیطان است و چه بسا یک نگاه باعث حسرت و ندامت طولانی میشود.
عقاب اعمال ص۳۶۰

بذله گويي و مزاح يكي از موارد حسن رفتار است ولي بايد توجه داشت كه از جمله آفات زبان كه مانند ديگر آفات آن آثار سوء و عواقب خطرناكي را به دنبال دارد مزاح و شوخي است. به همين جهت، در آداب ديني براي مزاح و شوخ طبعي حدّ و مرزي مشخص شده است كه اگر از آن حد تجاوز كنند آثار نا مطلوبي به بار خواهد آورد. بنابر اين، انسان بايد مالك زبان خود باشد و هنگام مزاح و شوخي بعد مثبت و منفي آن را در نظر بگيرد و حتي الامكان از بذله گويي بپرهيزد، كه هر سخن جايي و هر نكته مقامي دارد. زيرا اگر كسي زندگي خود را با شوخي و بذله گويي سپري كند و در مزاح كردن به حدّ افراط كشيده شود به تدريج در اثر عادت به مزاح در برخورد با مسائل جدّي نيز جدّي نخواهد بود و كسي كه در زندگي و در برابر وظايف خود احساس مسئوليت نكند نمي‏تواند به حال خود و اجتماع مفيد باشد. بديهي است كسي كه روح شوخي و مزاح بر او غلبه كند حسّ واقع بيني را از دست مي‏دهد و آن گونه كه بايد حقايق را درك نمي‏كند و ديگران نيز مطالب او را جدّي تلقّي نمي‏كنند.
آنچه از مجموعه روايات ائمه معصومين _ عليهم السلام _ استفاده مي‏شود اين است كه مزاح و شوخي تا حدّي مطلوب است، زيرا پيشوايان ديني ما به طور مطلق از مزاح نهي نكرده‏اند بلكه شوخ طبعي را به طور نسبي و در شرايط خاص ستوده‏اند و حتّي خود آن بزرگواران گاهي مزاح مي‏كردند، چنانكه رسول خدا _ صلّي اللّه عليه و آله _ فرمود:
«إنّي لأمزح و لا أقول إلا حقّا؛[1] من مزاح مي‏كنم ولي سخني جز حق نمي‏گويم.»
شخصي به نام معمّر بن خلاد مي‏گويد:

ادامه »

امام علی (علیه السلام):

تَعَلَّمُوا القرآنَ فإنّهُ أحسَنُ الحَديثِ، و تَفَقَّهوا فيهِ فإنّهُ رَبيعُ القُلوبِ ، و استَشفُوا بنورِهِ فإنّهُ شِفاءُ الصُّدورِ، و أحسِنوا تِلاوَتَهُ فإنّهُ أنفَعُ القَصصِ.

قرآن را بياموزيد، كه آن نيكوترين سخن است. در آن انديشه كنيد، كه آن بهار دلهاست. از نورش شفا جوييد، كه آن شفابخش سينه هاست و نيكو [و با دقّت] بخوانيدش؛ زيرا كه آن سودمندترين داستان (تاريخ) است.

 نهج البلاغة، خطبه 110

نهج البلاغه واقعا كتاب نفيسي است، گنجينه است، روح را غذا مي‏دهد، آرامش و اطمينان مي‏بخشد، نور مي‏‌باشد، به منزله يك دائره المعارفي‏ است، چون موضوعات مختلف در اين كتاب مورد بحث و تجزيه و تحليل قرار گرفته، از توحيد و صفات باري و نبوت و معاد و آفرينش عالم و تكوّن‏ انسان، راجع به اسلام و قرآن و حكمت و فلسفه احكام و بعثت خاتم الانبياء و آثار دعوت رسول اكرم در جهان بياناتي عالي دارد و علاوه بر اينها مشتمل‏ است بر مواعظ و اخلاقيات، بر صبر، شجاعت، عفت، تقوا، استقامت، همت و اراده، تفكر و عبرت، حرّيت و تهذيب نفس، منع از عصبيت و نهي از تفاخر، كبر، دروغ، ظلم، ريا و امثال اينها.

? علاوه بر اينها يك سلسله مباحث اجتماعي دارد، راجع به فتنه‏‌ها و علل‏ آنها و آثار آنها، راجع به اتحاد و اختلاف و آثار آنها، عزت و شوكتها، ذلت و اسارتها، راجع به اصول عدل و مساوات و حقوق و حكومت و قانون‏ فتنه زنج و استبداد عبدالملك و حجاج و خاتمه كار اموي‌ها، قسمتهايي راجع‏ به شخص خودش و روش و سياستي كه پيروي مي‏‌كند و مطابق ميل مردم آن عصر نبود دارد. اشاره مختصري به تاريخ انبياء دارد، حكمت و فلسفه احكام‏ دارد. راجع به نماز و روزه و حج و جهاد و زكات و صله رحم و امر به‏ معروف و نهي از منكر بحث كرده. در اطراف علم و مال و مقايسه بين آنها مطالبي هست. حماسه‏‌هاي جنگي بسيار عالي و جاندار دارد. بحث‌هاي عرفاني و ذوقي در اطراف قلب و سير و سلوك و ذكر خدا و صفا و معنويت و توبه و استغفار و دعا دارد. مجموع موضوعاتي كه در اين كتاب نفيس هست اگر شمرده شود در حدود صد موضوع است و همه جالب توجه است. 

حکمتهاواندرزها ، شهید مطهری (ره)