زمان گذشت و قلبم گواهی می دهد که به یقین تو می آیی.

تو می آیی و آیینه های زنگار گرفته قرن ها جهالت و سکوت و روزمرگی را دوباره جلا خواهی داد.

تو می آیی و قلب های سیاه شده از تنهایی را دوباره با حضور روشنی بخش خود نورانی خواهی کرد……….

دفتر زندگى شیخ مفید، صفحات نورانی دارد که در آنها، نامه‌های مبارک امام زمان حضرت بقیة الله الاعظم عجل الله فرجه به چشم مى‌خورد.

دانشمند بزرگوار، احمد بن علی طبرسی در اواخر کتاب «احتجاج» برخی از توقیع‌های ‌‌(نامه) حضرت «ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف» را که به شیخ مفید صادر کرده، آورده است.

در این نامه‌ها حضرت حجت (عج) شیخ مفید را مشمول عنایات خاص و الطاف مخصوص خود قرار داده است. به عنوان نمونه امام زمان(ع) در خطاب‌هایش به شیخ مفید چنین میفرماید:

1. للاخ السدید و الولی الرشید الشیخ المفید؛ به برادر با ایمان و دوست رشید، شیخ مفید ….

ترجمه برخی از فراز‌های این نامه چنین است:

«این نامه‏اى است به برادر با ایمان و دوست رشید، شیخ مفید أبو عبد اللَّه محمّد بن محمّد بن نعمان که از جمله پیمان‌هایى است که به ودیعت نهاده شده و از بندگان خدا اخذ گردیده است.

بسم اللَّه الرّحمن الرّحیم، سلام بر تو اى دوست مخلص در دین که در اعتقاد به ما با علم و یقین امتیاز دارى.

ما شکر وجود تو را به پیشگاه خداوندى که جز او خدائى نیست برده و از ذات بى‌‏‌زوالش مسألت مى‌‏نمائیم که رحمت پیاپى خود را بر آقا و مولى و پیغمبر ما محمّد و اولاد طاهرین او فرو فرستد، و به تو- که پروردگار توفیقات را براى‏ یارى حقّ مستدام بدارد و پاداش تو را با سخنانى که از جانب ما مى‏‌‌‌گوئى با صداقت افزون گرداند - اعلام مى‌‏دارم که: به ما اجازه داده شده که تو را به شرافت مکاتبه مفتخر سازیم و موظّف بداریم که آنچه به تو مى‌‏‌نویسیم به دوستان ما که نزد تو هستند برسانى….

هر چند ما در جایى منزل کرده‏‌ایم، که از محلّ سکونت ستمگران دور است و این هم به علّتى است که خداوند صلاح ما و شیعیان با ایمان ما را تا زمانى که دولت دنیا از آن فاسقان است در این دیده است، ولى در عین حال از اخبار و اوضاع شما کاملا آگاهیم و چیزى از آن بر ما پوشیده نمى‏‌‌ماند.

ما از لغزش‌هایى که از برخى شیعیان سر مى‌‏‌زند از وقتى که بسیارى از آنان میل به‏ بعضى از کارهاى ناشایسته‌‏اى نموده‌‏اند که نیکان گذشته از آنان احتراز مى‌‏نمودند و پیمانى که از آنان براى توجّه به خداوند و دورى از زشتى‌‏ها گرفته شده و آن را پشت سر انداخته‌‏اند اطّلاع داریم، گویا آنان نمى‌‏دانند که ما در رعایت حال شما کوتاهى نمى‏‌‌کنیم و یاد شما را از خاطر نبرده‌‏‌ایم، و اگر جز این بود از هر سو گرفتارى به شما رو مى‌‏آورد و دشمنانتان، شما را از میان مى‌‏بردند، تقوا پیشه سازید و به ما اعتماد کنید و چاره این فتنه و امتحان را که به شما رو آورده است از ما بخواهید ….»

در مورد ماه شهادت امام  دوم. یک قول وارد است و آن ماه صفر است،اما در کتب مختلف در مورد روز شهادت ایشان اختلافاتی دیده شده است:

مرحوم شیخ کلینی آخر ماه صفر را ذکر کرده اند ولی با تمام وجاهت و بزرگی و احترامی که علما شیعه نسبت به ایشان داشتند در این مورد از ایشان تبعیت نکرده اند.

در مورد روز28 صفر اولین قائل آن شیخ مفید در کتاب (مسارالشیعه) است و این در حالی است که خود ایشان در کتاب الارشاد از ذکر این روز به عنوان روز شهادت امام حسن علیه السلام خودداری کردند و فقط به ذکر ماه صفر اکتفا کرده اند.

دومین قائل به این قول شیخ طوسی در کتاب تهذیب الاحکام است که البته شیخ طبرسی و ابن شهر آشوب مازندرانی نیز این قول راتایید کرده اند.

قول سوم 7صفر است که در بین علما مشهور تر است و یکی از قائلان آن شهید اول بوده است و مرحوم کفعمی بوده اند که در کتاب شریف (مصباح) بدان اشاره کرده اند.

یکی دیگر از بزرگان مرحوم علامه شیخ حسین ،والد مکرم شیخ بهایی در کتاب(وصول الاخبار الی اصول الاخبار) و همچنین شیخ بهایی و مرحوم  شیخ جعفر کاشف الغطاء نیز قائل به 7 صفر بوده اند.

سیره عملی علمای شیعه  و سنت این گونه بوده که روز 7 صفر را اقامه عزا می کردند،خصوصا این سنت در نجف اشرف و حوزه علمیه قم پس از ورود آیت الله شیخ عبد الکریم حائری  به قم و تاسیس حوزه علمیهبه این صورت اجرا میشده که ایشان حوزه و بازار را تعطیل می کردند و دستور به اقامه عزا برای این امام بزرگوار می کردند.

کدامین برگ دفتر عشق خونین کربلای حسینی را ورق زنیم تا تجلی حماسه ها، روح و روان‎مان را حیاتی تازه بخشد؟ کدامین صفحه از کتاب سرخ عاشورا و تاریخ کربلا را از نظر بگذرانیم تا تلألؤ معجزه ها، دیدگان جان‎مان را نور و صفا دهد؟

اربعین حسینی، آینه باز تابنده آن حماسه ها و باورهاست.

مگر می توان در جای جای این دفتر خونین و تاریخ زرّین، جز حماسه و کرامت یافت؟ هر قدم و هر عمل حسین بن علی و یاران او و وارثان راهش و پیام رسانان خونش، حماسه ای ماندگار است. حسین علیه السلام معلم حماسه و آموزگار سروری و اسوه خداجویی و شهادت طلبی است.

کربلای او جلوه گاه حقیقت است و اربعین او، بازگشایی همان کتاب جاوید، که سطر سطرش بیدارگر و الهام بخش است.

فضل و معرفت انسان را مي توان از اندازه ي گرايش و عشق او به کتاب و کتاب خواني ميزان کرد و مي توان با اين محک، گوهر آدميان را عيار گرفت.
کتاب، ميراثي ماندگار، پديده اي باشکوه و با ارزش و عنصري رشد آفرين و روشنگر در پهنه ي زندگي بشر است.
افتخار ما نيز اين است که فرهنگ و باور هاي ديني ما، بر پايه ي ارزش بينش و دانش و ارجمندي کتاب و نگارش استوار است و خداوند منان، معجزه ي ابدي آخرين فرستاده اش را يک کتاب قرار داده است. قرآن کريم، سرآمد همه ي کتاب هاي عظيم و اسلام، دين انديشه و معرفت،دين دانش و کتاب و معنويت است. اصولاً آيين آسماني ما، پرچم دار کتاب و کتاب خواني در زمين به شمار مي رود؛ اندکي تأمل و کاوش در لابه لاي زرين تاريخ اسلام، اين حقيقت را به روشني مي نماياند. همه ي فرهنگ ها با کتاب آغاز مي شوند، با کتاب مي بالند و تجربه هاي خود را به کتاب مي سپارند. از اين ميان، اسلام بيشترين بهره را از کتاب برده است؛ زيرا وحي احمدي و گرامي نامه ي قرآن، از مشرق برگ و قلم درخشيدن گرفت و معجزه ي سترگ محمد (ص) در ميان سطر هاي کتاب صورت پذيرفت.
همچنين پيشينه ي فرهنگي ما و شمار کتاب ها و کتاب خانه ها در عصر شکوفايي تمدن اسلامي و اهتمام دانشمندان اسلامي و ايراني در پديد آوردن آثار ارزشمند جهاني، همه ناظر بر اهميت کتاب و کتاب خواني است. ما وارثان نظام گران بها، فرهنگ پويا و تمدن والاي اسلامي، تا چه ميزان بايد به داشتن آثار مکتوب، افزايش کتاب و گستردگي کتاب خواني، دل خوش بداريم و بر خود بباليم؟
مقام معظم رهبري با استناد به تاريخ، از حضور خجسته و پرتو افشاني هاي آثار گران سنگ اسلامي ياد مي کند و با اشاره به اشتياق و توجه غير مسلمانان به بهره وري از اين گنجينه هاي شکوهمند، خاطر نشان مي سازد که جاذبه ي شورانگيز کتاب و بالندگي دانش و فرهنگ و کتاب خواني از آغازين سال هاي حيات فرخنده ي اسلام، چنان دامنه ي گسترده اي يافت که تأثير آن تا قرن ها تداوم داشت.
بي ترديد پيرايش فرهنگ از زوايد زيان آور و گسترش فرهنگ پاکي و خلوص در همه ي سطوح و براي تمام قشر ها به تلاش و هم بستگي فراوان نياز دارد و کتاب مي تواند در اين عرصه، کارايي خود را به نيکي ظاهر گرداند.