The prayer most acceptable to God comes from a thankful heart
دعايي که بيش از همه مورد پذيرش خداوند است دعايي است که از دل بنده ی شکر گزار خداوند برخيزد.
عدم سپاس از خالق یکتا باعث نزول عذاب الهی می‌شود و وقتی نعمتی را از دست دادیم، به ارزش آن واقف می‌شویم این
حکمت خداست که بعضی وقت‌ها باید چیزهایی را از دست بدهیم تا اهمیت و ارزش آنها را درک کنیم تا شاید بعد از آن
شکرگزار نعمت‌های آشکار و پنهانی باشیم که خدا به ما داده است. بسیاری از ما انسان‌ها فکر می‌کنیم خداوند نیازمند
عبادت‌های ماست و خیال می‌کنیم با نماز خواندن و سایر عبادات دیگر دِین خود را ادا کرده‌ایم بسیار اندک هستند
کسانی‌که به این بینش زیبا رسیده‌اند که همین که خداوند به ما اجازه و امکان ستایشش را داده نعمت دیگری است و
لازم است برای همین نعمت (امکان ستایش کردن) نیز خدا را سپاس گوییم در نتیجه هر شکرگزاری‌ایی خود، شکرگزاری
دیگری را می‌طلبد. در جلد اول منهاج‌البراعه عنوان شده در مناجاتی از پیامبر اکرم(ص) آمده است: خدایا تو نعمت‌های
گسترده‌ات را بر من ارزانی داشته‌ای پس تو را بر آن نعمت‌ها شکرگزاری می‌کنم، چگونه شکر کنم شکرگزاری تو را»، خطاب
آمد دانشی که به‌دست آورده‌ای همه دانش‌ها را در بردارد، کافی است تو را این که بدانی که این شکرگزاری تو خود نعمتی
از ناحیه من است. همچنین، امام صادق(ع) نقل می‌فرماید: خداوند به موسی(ع) وحی کرد: ای موسی حق شکر مرا به‌جا
اور، موسی گفت: خدایا چگونه حق شکر تو را به جا آورم و حال این که هیچ شکری را من به جا نمی‌آورم، مگر این که تو
نعمتی بر این شکرگزاری به من عنایت کرده‌ای و من بر این نعمت اخیر باید شکری دیگر کنم، پس خطاب آمد ای موسی
الان همین قدر که معرفت پیدا کرده‌ای این شکرگزاری تو نیز از من است، شکر مرا به جا آورده‌ای. (کافی، ج ۲، ص ۹۸).
درتفسیر سوره ابراهیم در رابطه با آیه ششم این سوره «وَإِذْ قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ اذْکُرُواْ نِعْمَةَ اللّهِ عَلَیْکُمْ إِذْ أَنجَاکُم مِّنْ آلِ
فِرْعَوْنَ یَسُومُونَکُمْ سُوءَ الْعَذَابِ وَیُذَبِّحُونَ أَبْنَاءکُمْ وَیَسْتَحْیُونَ نِسَاءکُمْ وَفِی ذَلِکُم بَلاء مِّن رَّبِّکُمْ عَظِیمٌ» گفت: در این آیه از
آزادی به‌عنوان یکی از نعمت‌های خداوند متعال به قوم بنی‌اسرائیل یاد شده است.
