? آیت الله مصباح یزدی(رحمه الله):
? ما بايد به درون خويش بنگريم كه با چه انگيزه اى منتظر ظهور امام عصر عليه السلام هستيم؟
1️⃣ آيا نان صلواتى مى‌خواهيم؟
2️⃣ يا از ظلم ستمگران به تنگ آمده ايم؟
3️⃣ آيا انجام وظايف دينى بر دوش ما سنگينى مى‌كند؟
4️⃣ يا چون اسلام و مسلمانان در خطر قرار گرفته‌اند در انتظار فرج ايم؟
? بايد بينديشيم و ببينيم كه انگيزه واقعى ما از انتظار، كداميك از اينهاست؟
? اگر انگيزه ما يكى از سه مورد اول باشد، در واقع، دل ما به حال خودمان سوخته است، نه ديگران!
?در واقع، ما انتظار راحتى خود را مى‌كشيم، نه ظهور حضرت حجّتعجل الله تعالی فرجه الشریف را! اگر كس ديگرى، غير از امام عصرعجل الله تعالی فرجه الشریف ، خواسته هاى ما را تأمين كند، ما مريد و علاقه مند به او خواهيم شد. بنابراين، امام زمان و ظهور ايشان براى ما موضوعيتى نخواهد داشت و مقصود اصلى تأمين راحتى خودمان است، نه چيز ديگر.
?انتظارى كه ناشى از راحت طلبى و تنبلى باشد، چه ارزشى دارد؟…
? انتظارى واقعى و با ارزش است كه انسان براى پيروزى و عظمت اسلام و گسترش آن در انتظار فرج باشد و ظهور حضرت مهدىعجل الله تعالی فرجه الشریف را بخواهد. اين انتظار باارزش و انتظارى واقعى است و روايات بر ارزش والاى آن دلالت دارد.
?اگرچه در سايه حكومت و انقلاب جهانى حضرت حجتعجل الله تعالی فرجه الشریف امنيت و آسايش و وفور نعمت و نابودى ظلم و ظالمان و از بين رفتن فقر و بدبختى حاصل مى‌شود، لكن اينها نبايد انگيره اصلى مؤمن براى انتظار فرج آن حضرت باشد.
? بر درگاه دوست،ص ۱۴۳
