قال رسول الله صلى الله عليه و آله : مَن كانَ مسلما فلا يَمكُرْ و لا يَخدَعْ ؛ فإنّي سَمِعتُ جَبرئيلَ عليه السلام يقولُ : إنّ المَكرَ و الخَديعَةَ في النّارِ . ( امالی ص 344) روابط بین انسانها

در جامعه اسلامی باید بر اساس صداقت ،رفاقت،دلسوزی و خیر خواهی باشد، نه بر اساس فریبکاری و این که بخواهند یکدیگر را فریب بدهند! … گاهی فریب در مسائل مربوط به

معاملات و تجارت و بازار می آید که البته بد است، لکن زیانِ آن به قدرِ همان پولی است که بر اثر فریب جابجا می شود… گاهی اوقات دائره وسیع تری پیدا می کند، اولاً خدعه به

یک نفر نیست به یک جمع و جماعت است ، ثانیاً آنچه از دست می رود ،ده تومان و صد تومان و هزار تومان نیست، گاهی دین از دست می رود! گاهی مسائل عمده از دست می

رود! لذا در روابط اجتماعی ، درکارهای بزرگ، بالخصوص در کارهای مملکتی ، در کارهای سیاسی در کارهای گروهی و کارهای مربوط به تبلیغات دینی ، باید خیلی مراقبت کرد که

صفا و صداقت حاکم باشد نه مکر و خدعه. پیغمبرمی فرماید : از جبرئيل عليه السلام شنيدم كه مى گفت: همانا نيرنگ و حيله گرى در آتشند. یعنی فردی که دارای این عنوان است جایش درون آتش است.

[شرح حدیث از امام خامنه ای مدظله العالی، مقدمه درس خارج مورخ 28/2/94 ]

شیطان … گاهی با وعده رحمت واسعه ارحم الرّاحمین، دست انسان را از دامن رحمت کوتاه (می)کند؛ غافل از آن که این همه بعث رسل و ارسال کتب و فرو فرستادن فرشتگان و

وحی و الهام به پیغمبران و راهنمایی طریق حق، از رحمت ارحم الرّاحمین است؛ عالم را رحمت واسعه حق فرو گرفته و ما در لب چشمه از تشنگی به هلاکت می رسیم… بزرگترین

رحمت های الهی قرآن است؛ تو اگر به رحمت ارحم الرّاحمین طمع داری و آرزوی رحمت واسعه داری، از این رحمت واسعه استفاده کن.

[ امام خمینی –ره –آداب الصلوه ، موسسه نشر امام خمینی ، چاپ دوم ، 1372 ، ص 36 و 37]

قال زين‌العابدين علیه السلام :

حَقُّ النّاصِحِ أَن تَليَن لَهُ جَناحَكَ و تُصغي اِليه بِسَمعِكَ.

/ (مکارم‌الاخلاق، ص 423)

حق آدم اندرزگو بر تو آن است که به او عنايت کني و به نصايح و تذکراتش گوش فرا دهي.

امام حسين (عليه‌ السلام):

«النَّاسُ عَبِیدُ الدُّنْيَا، والدِّینُ لَعقٌ عَلَى أَلْسِنَتِهِمْ یَحُوطُونَهُ ما دَرَّتْ مَعَايِشُهُمْ، فَإذا مُحِّصُوا بِالْبَلَاءِ قَلَّ الدَّیّانُونَ.»

«مردم بندگان دنیا هستند و دین لقلقۀ زبان‌شان است، تا زمانی كه آسایش‌شان برقرار باشد گرد آن می‌چرخند و آن‌گاه که با آزمایش غربال شوند، دینداران اندک خواهند بود.»

People are the world’s slaves and religion in only on their tongue, if their prosperity is prepared for them, they will gather around the religion, but when their faith are examined, the true believers will be little

بحار الأنوار، ج 44، ص 383

در سيره پيامبر آمده است زماني که در خانه به سر مي برد، همواره در خدمت خانواده خود بود و با آن همه مسئوليت و مشغله اي که داشت؛ زمان هاي خويش را به سه بخش

تقسيم مي کرد.جدا از وقت هاي معين براي عبادت خدا و کارهاي شخصي، بخشي را هم به خانواده اختصاص مي داد. همان گونه که گفته شد، خانواده در راس هرم فرد، خانواده و

جامعه قرار مي گيرد. بنابراين رفتار درست زن و شوهر و فرزندان با يکديگر، پايه هاي اين هرم را استحکام وبه جامعه پاکي و صفا و آرامش مي بخشد. نمونه زيبا و درست اين رفتار

را نيز در خانه و زندگي خانوادگي پيامبر مهر و رحمت، حضرت محمد (ص) مي توان ديد. «پيامبرخدا در خانه که بود؛ از هر نوع غذايي که فراهم مي کردند؛ مي خورد و از هيچ

غذايي بدگويي و مذمت نمي کرد. سرسفره با خانواده مي نشست و غذا مي خورد، مگر آنکه مهماني وارد مي شدکه درآن صورت، با مهمان خود برسر سفره مي نشست» از موارد

ديگري که بر محبت و همدلي ميان اعضاي خانواده به ويژه زن و شوهر مي افزايد و کانون خانواده را گرم تر و پيوندشان را محکم تر مي کند، مشارکت و همکاري در امور است.

پيامبر همواره چنين بودودر ساعت هايي که در خانه به سر مي برد؛ به دوختن و وصله زدن لباس هايش مي پرداخت، گوسفند مي دوشيد، زانوي شتر مي بست، به خادم خانه د

رآسياب کردن گندم کمک مي کرد، وسايل خانه را بر پشت خود از بازار به خانه مي برد.وهميشه مي فرمود:«کمک به همسر وانجام کارهاي خانه،صدقه و احسان درراه خداست».