حاج آقا رحیم ارباب دو سه سال آخر عمر نابینا شد. وقتی از ایشان پرسیدند: پس از این همه عمر آیا ادعایی هم دارید یا نه ؟ ایشان فرمودند: در مسائل علمی هیچ ادعایی ندارم، اما در مسائل شخصی خود دو ادعا دارم: یكی آنكه به عمرم غیبت نگفتم و غیبت نشنیدم و دوم آنكه در تمام طول عمر، چشمم به نامحرم نیفتاد.

حكایت هایی از آیت الله حاج آقا رحیم ارباب ، پورتال انهار ، portal.anhar.ir

خدا رحمت کند مرحوم رسول ترک( رسول دادخواه خیابانی) را ! از کسانی بود که با وجودی که سابقه خوبی نداشت و در جوانی اهل دین نبود، ولی به برکت دستگیری امام حسین علیه السلام زیرو رو شد و از او گوهری (بس گرانبها ) ساخته شد. می گویند ایشان هر سال عید نوروز که همه مشغول شادی و سرگرمی های عید بودند، به کربلا مشرف می شد و سال را در کنار اربابش اباعبدلله علیه السلام تحویل می کرد. یک وقت یکی از دوستانش از او پرسید: حاجی چرا مقید شده ای عید ها به کربلا بیایی؟ چرا تاسوعا و عاشورا یا اربعین نمی آیی؟ رسول اشک ریخت و با دلی شکسته گفت: من در طول سال رویم سیاه می شود. به این امید آخر هر سال می آیم خدمت مولایم تا با دستگیری و شفاعتش همه ی رو سیاهی های سال پاک شود و رو سفید برگردم.

آبرو می رود ای ابر خطا پوش ببار

که به دیوانِ عمل، نامه سیاه آمده ایم

[ مسعود عالی ، صراط و شفاعت ، ص 221و 222]

تنها راه نجات طاعت و بندگی خداست. طاعت بدون کنترل نفس سودی ندارد، اگر صد سال هم بگذرد؛ ولی نفس خودت را كنترل نكني، نگاهت را کنترل نکنی؛ در کلاس اول درجا خواهی زد. وقتی به کلاس دوم خواهی رفت که نفست را کنترل کنی. یا باید نفس را بپرستی یا خدا را. «لا نَجَاةَ إِلَّا بِالطَّاعَةِ». طاعت چيست؟ طاعت اين است كه آنچه دلت می‌خواهد را کنار بگذاری. با طاعت بدون علم و استاد به جایی نخواهی رسید « لا نَجاةَ إلاّ بِالطّاعَةِ وَ الطّاعَةُ بِالعِلمِ». طاعت علم مي‌خواهد. قسم به امام‌زمان(ع) اگر استاد اخلاق نداشته باشي؛ به جایی نخواهی رسید. همین‌که حرف بزنی؛ اهانت می‌کنی، غیبت می‌کنی. .. از نجات خبري نيست؛ مگر اينكه طاعت و بندگي كني. بندگي هم راه دارد. طاعت و بندگی با علم است. باید بروی و یاد بگیری.

[ از فرمایشات آیت الله حق شناس رحمه الله علیه، کتاب مرد حق ، لوح نگار،چاپ اول 1391 ،ص 12 ]

قال رسول الله صلی الله عليه و آله : لا تُظْهِرِ الشَّمَاتَةَ لأَخِيكَ فَيَرْحَمَهُ اللَّهُ وَيَبْتَلِيكَ ( امالی ، صفحه 297 ) شماته یعنی خوشحالی کردن . یعنی از مشکلی که برای برادرت پیش می آید ، اظهار خرسندی مکن! گاهی ممکن است در دلت خوشحال بشوی که یک رقیبی یا یک مخالفی دچار مشکلی شد ، این دست خود انسان نیست ، در دلِ انسان یک حالتی بوجود بیاید ، اختیاری نیست ، اما اظهار کردنِ آن اختیاری است. … برادر مومنت یک گرفتاری پیدا کرده ، یا مشکل مالی یا مشکل آبروئی ، یا تنزل مقام یا … خوشحالی نکن ! چرا ؟ فَيَرْحَمَهُ اللَّهُ وَيَبْتَلِيكَ ، شما که اظهار خوشحالی کردی ، خدا به او ترحم می کند و تورا مبتلا می سازد. … اظهار خوشحالی شما جفا در حق اوست . هرکسی که مورد جفای مردم قرار بگیرد، خدا به او رحم می کند. این یک قاعده کلی است. اما چرا تورا مبتلا می سازد؟ چون به او ظلم کردی و ظلم یک عاقبتی دارد که خدا بخاطر آن تورا مبتلا کرده است. اینها موجب استحکام پیوند های اخلاقیِ افراد در جامعه است. اگر من و شما که مدعیِ اسلامیت هستیم ، این ارزش های اخلاقی که در اسلام وارد شده است را رعایت کنیم ، دنیا گلستان می شود.

[ شرح حدیث از امام خامنه ای مدظله العالی در مقدمه درس خارج مورخ 28/11/93 ]

! ای کاش که ما از خواب برخیزیم و در اوّل منزل که یقظه ( و بیداری ) است وارد شویم؛ وای کاش که او - جلّ و علا - با عنایات خفیه خود از ما دستگیری فرماید و به خود و جمال جمیلش رهنمود فرماید؛ وای کاش که این اسب سرکش چموش نفس، آرام شود و از کرسی انکار فرود آید؛ و ای کاش این محموله سنگین را زمین می‌گذاشتیم و سبک بارتر رو به سوی او می‌کردیم؛ وای کاش که چون پروانه در شمع جمال او می‌سوختیم و دم در نمی‌آوردیم؛ وای کاش که یک گام به قدم فطرت بر می‌داشتیم و این قدر پای به فرق فطرت نمی‌گذاشتیم وای کاش‌های بسیار دیگر که من در پیری و در آستان مرگ از آنها یاد می‌کنم و دسترسی به جایی ندارم. و توای فرزندم، از جوانی خود استفاده کن و با یاد او - جلّ و علا - و محبّت به او و رجوع به فطرت الله بزیست و عمر را بگذران.

[ صحیفه امام خمینی ، جلد 16 ، صفحات 207 تا 226 ]