بند پنجم از هفتاد بند استغفار حضرت امیر المومنین علیه السلام

بار خدایا ! از تو آمرزش میطلبم از هر گناهی که به سوی گمراهی می کشاند و از راه رشد دور می کند، و روزی را کم و برکت را از بین میبرد،

میراث گذشته را نابود و نام آدمی را از خاطره ها میبرد، پس بر محمد و آلش درود فرست

و این گونه گناهم را بیامرز ای بهترین آمرزندگان!

پند امیرالمومنین علی علیه السلام

نوف بکائی که یکی از اصحاب و علاقه‎مندان حضرت امیرالمؤمنین علی(علیه السلام) است، حکایت کند: در آن هنگامی که حضرت علی(علیه السلام) در حوالی کوفه در محلی به نام رَحبه اقامت داشت، به دیدارش رفتم و پس از احوالپرسی؛ به ایشان گفتم: مرا پندی ده.

 مولای متّقیان، علی(علیه السلام) فرمود: ای نوف! به همنوعان و دوستان خود محبّت و مهرورزی کن، تا آنان نیز به تو مهر ورزند.

به حضرتش گفتم: ای سرورم! بر نصایح خود بیفزای.

فرمود: به همگان نیکی و احسان کن، تا احسان ببینی.

گفتم: باز هم پندی دیگر بیفزای تا بیشتر بهره‎مند گردم؟

حضرت فرمود: از مذمّت و بدگویی نسبت به دیگران دوری کن وگرنه طُعمه سگ‎های دوزخ خواهی شد.

پند امیرالمومنین علی علیه السلام

نوف بکائی که یکی از اصحاب و علاقه‎مندان حضرت امیرالمؤمنین علی(علیه السلام) است، حکایت کند: در آن هنگامی که حضرت علی(علیه السلام) در حوالی کوفه در محلی به نام رَحبه اقامت داشت، به دیدارش رفتم و پس از احوالپرسی؛ به ایشان گفتم: مرا پندی ده.

 مولای متّقیان، علی(علیه السلام) فرمود: ای نوف! به همنوعان و دوستان خود محبّت و مهرورزی کن، تا آنان نیز به تو مهر ورزند.

به حضرتش گفتم: ای سرورم! بر نصایح خود بیفزای.

فرمود: به همگان نیکی و احسان کن، تا احسان ببینی.

گفتم: باز هم پندی دیگر بیفزای تا بیشتر بهره‎مند گردم؟

حضرت فرمود: از مذمّت و بدگویی نسبت به دیگران دوری کن وگرنه طُعمه سگ‎های دوزخ خواهی شد.

✨فَلاَ يُقَنِّطَنَّکَ إِبْطَاءُ إِجَابَتِهِ، فَإِنَّ الْعَطِيَّةَ عَلَى قَدْرِ النِّيَّةِ✨

?هرگز نبايد تأخير اجابت دعا تو را مأيوس کند، زيرا بخشش پروردگار به اندازه نيّت (بندگان) است.

? نامه ۳۱ نهج‌ البلاغه

پيامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:

?خوشا! به حال آن که
فروتني اش از روي کمبود نيست ؛

?خواري نفسش از روي فقر نيست

? از مالي بدون گناه جمع شده انفاق کند.

?با اهل دانشمندان و حکيمان اختلاط کند؛ و به ذليلان و فقيران رحم نمايد.

? خوشا! به حال آن که نفسش خوار، کسبش حلال، باطنش نيکو، ظاهرش گرامي
و شرّش از مردم به دور باشد.

? خوشا! به حال آن که به علمش
عمل کند؛ زيادي مالش را انفاق نمايد؛
و زيادي سخنش را بازدارد.

نهج الفصاحه،ح۳۹?

‌ الّلهُــمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــــ الْفَــرَج