قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلّی الله علیه و آله: إِذَا سَمَّيْتُمُ‏ الْوَلَدَ مُحَمَّداً فَأَكْرِمُوه وَ أَوْسِعُوا لَهُ فِي الْمَجَالِسِ وَ لَا تُقَبِّحُوا لَهُ وَجْهاً.

رسول خدا صلّی الله علیه و آله فرمودند: هر گاه فرزند را « محمّد » نام نهادید پس او را بزرگ دارید و در مجالس برایش جا باز کنید و بر او چهره در هم نکشید.

و قال صلوات الله علیه:‏ مَا مِنْ قَوْمٍ كَانَتْ لَهُمْ مَشُورَةٌ فَحَضَرَ مَعَهُمْ مَنِ اسْمُهُ مُحَمَّدٌ وَ أَحْمَدُ فَأَدْخَلُوهُ فِي مَشُورَتِهِمْ إِلَّا خُيِّرَ لَهُمْ.

و فرمود: هیچ قومی نباشند که برایشان مشورتی پیش آید و کسی که نامش محمّد یا احمد باشد در جمعشان حضور یابد و آنها او را در مشورت شان داخل کنند مگر آنکه برای شان خیری مقدّر گردد.

و قال صلوات الله علیه:‏ مَا مِنْ مَائِدَةٍ وُضِعَتْ وَ حَضَرَ عَلَيْهَا مَنِ اسْمُهُ أَحْمَدُ أَوْ مُحَمَّدٌ إِلَّا قُدِّسَ ذَلِكَ الْمَنْزِلُ فِي كُلِّ يَوْمٍ مَرَّتَيْنِ.

و فرمود: سفره ای نباشد که بگسترند و در کنارِ آن کسی که نامش محمّد یا احمد است حضور یابد مگر آنکه آن منزل در هر روز دو بار تقدیس شود.

عيون أخبار الرضا عليه السلام ؛ ج‏2 ؛ ص 29

امام باقر علیه السلام:

مَن کَفَّ غَضَبَهُ عن النّاس کَفَّ اللهُ عنهُ عَذابَ یومَ القِیامة

کسی که خشمش را از مردمان باز دارد خداوند نیز در روز قیامت عذابش را از او باز می دارد.

?منبع : کافی(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 305 ، ح 15

احاديثي در مورد حضرت زينب سلام الله عليها

زينب کبري ـ سلام الله عليها ـ عقيله بني هاشم، دانشمند بدون معلم، متفکر بدون استاد، دختر ارجمند علي بن ابي طالب ـ عليه السلام ـ و فاطمه زهرا ـ سلام الله عليها ـ و همسر بزرگوار «عبدالله بن جعفر» از بانوان با فضيلت[1] و قهرمان کربلاست. او بود که پس از شهادت امام حسين ـ عليه السلام ـ سرپرستي اسراي کربلا را به عهده گرفت و از امام زين العابدين ـ عليه السلام ـ که به شدت بيمار بود، مراقبت کرد و ضمنا با خطبه هاي آتشين خود در کوفه و شام، يزيد و يزيديان را رسوا نموده و پيام امام حسين ـ عليه السلام ـ را به مردمان آن زمان رسانيد».
زينب کبري ـ سلام الله عليها ـ عقيله بني هاشم، دانشمند بدون معلم، متفکر بدون استاد، دختر ارجمند علي بن ابي طالب ـ عليه السلام ـ و فاطمه زهرا ـ سلام الله عليها ـ و همسر بزرگوار «عبدالله بن جعفر» از بانوان با فضيلت[1] و قهرمان کربلاست. او بود که پس از شهادت امام حسين ـ عليه السلام ـ سرپرستي اسراي کربلا را به عهده گرفت و از امام زين العابدين ـ عليه السلام ـ که به شدت بيمار بود، مراقبت کرد و ضمنا با خطبه هاي آتشين خود در کوفه و شام، يزيد و يزيديان را رسوا نموده و پيام امام حسين ـ عليه السلام ـ را به مردمان آن زمان رسانيد».
نامگزاري حضرت زينب سلام الله عليها
پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ در مراسم نامگزاري حضرت زينب ـ سلام الله عليها ـ به شدت گريه کرد و فرمود: اين دختر به بلاها مبتلا مي شود و مصيبت هاي مختلفي بر وي وارد مي شود و… به درستي که هر کس بر او و بر مصيبت هاي او گريه کند، ثوابش همانند ثواب گريه بر برادرانش (حسن و حسين و…) مي باشد.سپس او را زينب ناميد.[2] آنگاه فرمود: «به حاضران و غايبان وصيت و سفارش مي کنم که احترام اين دختر را پاس دارند، همانا اين دختر، شبيه حضرت خديجه ـ سلام الله عليها ـ است».[3]

ادامه »

﷽

 «انَّ اللَّهَ جَعَلَ الذّكْرَ جَلاءً لِلْقُلُوبِ تَسْمَعُ بِهِ بَعْدَالْوَقَرَة وَ تُبْصِرُ بِه بَعْدَ العَشوة» «نهج ‏البلاغه، خطبه 222» خداوند ذكر و يادش را صيقل روح ها قرار داد تا گوشهاى سنگين با ياد خدا شنوا و چشم‏هاى بسته با ياد او بينا شوند.

 آنگاه حضرت در مورد بركات نماز مى ‏فرمايد: «و انَّها لَتَحُتُّ الذُّنُوبَ حَتَّ الْوَرَق وَ تُطلِقُها اطْلاقَ الرَّبَق» « نهج ‏البلاغه، خطبه 199» نماز گناهان را مثل برگ درختان مى ‏ريزد و انسان را از ريسمان گناه آزاد مى ‏كند.

 آنگاه در ادامه، تشبيه ى جالب از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله نقل مى ‏فرمايد كه: نماز همچون جوى آبى است كه انسان روزى پنج مرتبه خود را در آن شستشو دهد، آيا ديگر آلودگى باقى مى‏ ماند؟

 استاد قرائتی؛ تفسير نماز، ص: 28.