يكي از وظايف شيعه در عصر غيبت امام زمان ـ عجل الله تعالي فرجه الشريف ـ تضرع و زاري و دعا براي تعجيل در فرج آن حضرت است.
چند مقدمه
1ـ انسان معمولاً در موقع گرفتاري دعا مي‌كند و در راحتي غافل است البته اين كه چه چيزي را گرفتاري و مشكل بداند مهم است. مشكلات شخصي يا اجتماعي.
به نظر مي‌رسد ريشه‌ي همه‌ي مشكلات عالم، غيبت ولي الله الأعظم است و اگر او بيايد تمام مشكلات برطرف مي‌شود.
2ـ بايد انديشيد كه در موارد و اماكن استجابت دعا چه بخواهيم كه جامع همه‌ي خوبي‌ها و خيرات باشد. بسياري دعاها در نهايت، نجات شخص دعا كننده را به دنبال دارد و براي ساير مردم و از جمله حضرت حجت ـ عجل الله تعالي فرجه الشريف ـ سودي ندارد و مشكل او را حل نمي‌كند. در حالي كه جلب منفعت براي خود با احاديثي كه مي‌گويد «مؤمن نيست مگر اين كه جان مرا از جان خودش بيشتر دوست بدارد و اهل‌بيت مرا از خانواده خود بيشتر دوست بدارد» و با «آيه‌ي مودّت»[1] كه مزد رسالت است سازگاري ندارد.
مودّت فراتر از محبت است چون ممكن است پدري فرزندش را خيلي دوست داشته باشد ولي در اثر اختلاف با او قهر باشد، اما با پيامبر و اهل‌بيت، نمي شود قهر كرد، ممكن است كسي را دوست بدارد ولي كمكي به او نكند اما مؤدت ابراز حبّ با دست و زبان و ساير اعضاء است.
پس دعايي بكنيم كه فايده آن خوشحالي پيامبر و خاندان او باشد و خاصه قلب امام زمان را شاد كند و نيز ثمره‌اش براي همه ي انسان‌ها از مرده و زنده باشد و بالأخره جامع همه‌ي خوبي‌ها باشد و آن دعا براي فرج قائم آل محمد ـ صلّي الله عليه و آله و سلّم ـ است.
3ـ بايد حضرت بقية الله را براي خودش بخواهيم نه اين كه واسطه حل مشكلات خودمان. جمكران را به نيت دعا براي تعجيل فرجش برويم نه براي رفع مشكلات خودمان.
در مكاشفه‌اي، امام عصر ـ عجل الله تعالي فرجه الشريف ـ در حرم امام حسين ـ عليه السّلام ـ به مرحوم آيت الله بهبهاني ـ رحمة الله عليه ـ فرمود ببين اينجا كه دعا مستجاب است كسي به ياد ما نيست ايشان شنيد كه همه براي مشكلات خودشان دعا مي‌كنند).
4ـ در حديث است كه «اكثروا الدعا بتعجيل الفرج فان في ذلك فرجكم»[2] يعني براي تعجيل فرج، بسيار دعا كنيد به راستي كه فرج شما در آن است.
اين حديث مهدوي دو نكته دارد:
يك) دعا براي فرج او، فرج ما را هم مي‌رساند يعني با آمدن آن «ماء معين»[3] همه تشنه‌هاي عالم سيراب مي‌شوند و مشكلاتي كه داريم حل مي‌شود.
دو) شايد اين نكته هم استفاده شود كه وقتي كسي براي حضرت دعا كند، آن حضرت هم براي مشكلات دعا كننده دعا مي‌كند و چه خوب است كه انسان مشمول دعاي او كه دعايش مستجاب است و كليد همه گنج‌هاي دنيا و آخرت در دست اوست بشود.
مرحوم اصفهاني در مكيال المكارم نقل كرده كه امام عصر ـ عجل الله تعالي فرجه الشريف ـ در عالم خواب به يكي از دوستان ايشان فرموده: هر كس مصيبت جد شهيدم را ياد كند و سپس براي تعجيل فرج و تأييد من دعا كند من هم براي او دعا مي‌كنم.
زمان اجابت دعا
عن الصادق ـ عليه السّلام ـ: اغتمنوا الدعاء عند خمسة مواطن: 1ـ عند قراءة القرآن 2ـ و عند الاذان 3ـ و عند نزول الغيث 4ـ و عند التقاء الصفّين للشهادة 5ـ و عند دعوة المظلوم فانها ليس لها حجاب دون العرش.
پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله و سلّم ـ فرمودند: الدعاء بين الاذان و الاقامة لا تردّ.
و در روايات ديگر: عند طلوع الفجر ـ في اثر المكتوبة (بعد از نماز واجب)
اذا اقشعر جلدك و دمعت عيناك و وجل قلبك فدونك دونك فقد قصد قصدك: يعني وقتي پوست بدنت لرزيد و اشكت جاري شد و قلبت خاشع شد پس آن لحظه را غنيمت شمار كه مقصود تو فراهم شده است.
مكان اجابت دعا
عن النبي ـ صلّي الله عليه و آله و سلّم ـ … مكان‌هايي است كه دعا در آنها به اجابت مي‌رسد از جمله مكّه ـ عند الحجر الاسود، بين المقام و الباب، علي الصفا و المروة، تحت قبة الحسين ـ عليه السّلام ـ .
حالات اجابت دعا
دعاي مريض ـ دعاي پدر براي فرزند ـ دعاي مسافري كه در معصيت نباشد تا برگردد دعاي برادر براي برادرش در غياب و ـ الدعا مع رفع اليدين ـ في السجود ـ في ليلة القدر، بعد از دعا براي چهل مؤمن.
موارد فوق عمدتاً از عدة الداعي / 56 ـ 57 و بحار، ج90، ص343 نقل شده‌اند.
به چند روايت كه مناسب بحث است اشاره مي‌شود:
عن علي بن موسي الرضا ـ عليه السّلام ـ عليكم بسلاح الأنبياء « قيل و ما سلاح الأنبياء؟ » قال الدّعاء![4]
عن امير المؤمنين ـ عليه السّلام ـ نعم السلاح الدّعاء (غرر الحكم)
عن الصادق ـ عليه السّلام ـ انّ الدّعا انفذ من سلاح الحديد[5]
عن الباقر ـ عليه السّلام ـ لا تُحقِّروا صغيراً من حوائجكم فانّ احبّ المؤمنين الي الله أسئَلُهم.[6]
قال رسول الله ـ صلّي الله عليه و آله و سلّم ـ
لِيسأل اَحدُكم رَبَّه حاجته كلّها حتي يَسأله شِسَعُ نعله اِذا انقطع.[7]
سئل ابو جعفر ـ عليه السّلام ـ … انّ كثرة القراءة افضل او كثرة الدعاء؟ قال ـ عليه السّلام ـ الدّعاء اَما تسمع لقوله تعالي: (قل ما يعبؤ بكم ربّي لولا دعائكم)[8]
قال رسول الله ـ صلّي الله عليه و آله و سلّم ـ الدّعا مخّ العبادة و لا يهلك مع الدّعاء احدٌ.
قال رسول الله ـ صلّي الله عليه و آله و سلّم ـ يدخل الجنة رجلان كانا يعملان عملاً واحداً فيري احدهما صاحبه فوقه فيقول: يا ربّ بما أعطيته و كان عملنا واحداً؟
فيقول الله تبارك و تعالي: سألني و لم تسألني.[9]
عن الصادق ـ عليه السّلام ـ : كان امير المؤمنين ـ عليه السّلام ـ رجلٌ دعّاء.
قال امير المؤمنين ـ عليه السّلام ـ اعلم الناس بالله سبحانه اكثرهم له مسألة.
قال الله تعالي لموسي ـ عليه السّلام ـ يا موسي سلني كل ما تحتاج اليه حتّي علف شاتك و ملح عجينك.
عن زين العابدين ـ عليه السّلام ـ الدّعاء يدفع البلاء النازل و ما لم ينزل.[10]
[1] . (قل لا اسئلكم عليه اجراً الا المودّة في القربي) شوري/23.
[2] . بحار، ج53، ص181.
[3] . (قل ارءيتم ان أصبح ماؤكم غوراً فمن يأتيكم بماء معين) ملك / 30؛ اين آيه به حضرت مهدي ـ عليه السّلام ـ تأويل شده است.
[4] . كافي، ج2، ص468؛ بحار، ج91، باب دعا.
[5] . همان.
[6] . همان.
[7] . بحار، ج91، ص90.
[8] . همان.
[9] . همان.
[10] . كافي، ج2، ص469.

غيبت حضرت مهدي-عليه‌السّلام- براي همة شيعيان، بلكه براي همة‌ مسلمانان بلايي سخت و ابتلايي بزرگ به شمار مي‌رود[1].
دروي از امام زمان-عليه‌السّلام- دوري از سرچشمه نور است، و غيبت او همچون نهاني خورشيد است كه ظلمت را بر سراپردة هستي مي‌گستردو ضلالت و سرگشتگي بندگان خدا را باعث مي شود[2]. در چنين شرايط سختي گريه و زاري بندگان در پيشگاه خدا مي‌تواند راه نجاتي بگشايد و باران اشك بلازدگان مي‌تواند شعله‌هاي فتنه را خاموش سازد.
«وَ أخْذْنا أهْلَها بِالبأساءِ وَ الضَّرّاءِ لَعَلّهُمْ يَضّرَّعُونَ».
«آنان را به سختي‌ها و گرفتاري‌ها و شدايد روزگار مبتلا مي‌سازيم، شايد كه به درگاه خدا تضرّع و زاري نمايند».
اين سنّت بي‌تبديل خداست كه سرنوشت آدميان را براساس انگيزه‌ها عمل كرد‌هاي آنان تقدير مي‌فرمايد، تا آنان را در اثر ناسپاسي‌ها،‌پيمان‌شكني‌ها، شرارت و نافرماني‌هاي خود آنان به گرفتاري‌هاي فراوان و مشكلات طاقت‌فرسا دچار مي‌سازد، امّا همواره براساس رحمت و عطوفت خويش به بركت يك بازگشت پشيمانانه و درخواست ملتمسانه و گرية عاجزانه، رهايي و آساني را جايگزين گرفتاري و مشكلات مي‌سازد.
«وجود امام زمان-عليه‌السّلام- لطف است و غيبت او از ماست»[3].
غيبت پي‌آمد كفران نعمت ولايت است، نتيجة قدر ناشناسي انسان‌ها نسبت به مقام عظماي امامت است، اثر طبيعي سوزاندن پرچم‌ هدايت و درهم شكستن كشتي نجات اهل بيت‌ -عليه‌السّلام- است.
و چه زيباست كه در روايات فرموده‌اند:
«لايَنْجُو مِنْها إلّا مَنْ دَعي دُعاءَ الغَريقْ»[4].
«از غيبت و مشكلات آن نجات نمي‌يابد مگر كسي كه دعاء غريق را بخواند-يا چونان انسان گرفتار شده در غرقاب، با نهايت بيچارگي و شدّت اضطراب خدا را بخواند»[5].
و همين است سرّ اين همه تأكيد بر مداومت نسبت به دعاي ندبه، دعاي زاري منتظران، دعاي گرية چشم انتظاران، دعاي ندبه‌اي كه در آن مي‌خوانيم:
تا كي سرگشته و سرگردان تو باشم؟ مولاي من!
تا كي و با چه بياني تو را بستايم و چگونه نجوا سر كنم؟
برمن سخت است كه از غير تو پاسخ شنوم و جز تو دلداريم دهد.
بر من سخت است كه من بر تو بگريم و ديگران تو را واگذارند.
بر من سخت است كه سختي‌ها نه بر آنان بلكه بر تو وارد آيد.
آيا كمك‌دهنده‌اي هست كه پا به پاي او ناله‌هاي طولاني و گريه‌هاي هميشگي داشته باشم؟
آيا زاري‌كنندة بي‌تابي هست كه در تنهايي‌هايش با زاري و بي‌تابي خود ياريش كنم؟
آيا چشمي هست كه خار در آن خليده باشد و چشمان من در ناراحتي و دردِ اين خار خليدگي، با آن همراهي كند؟
آه، اي فرزند پيامبر آيا به سوي تو راهي هست، تا شرف ديدار حاصل آيد؟
«اللهم إنّا نَرْغّبُ اِليْكَ في دَولَةٍ كَرِيَمة تُعِزُّ بِهَا الإسلامَ وَ اَهْلَهُ وَ تُذِلُّ بِهَا النِّفاقَ وَ اَهْلَهُ ‌وَ تَجْعَلُنا فيها مِنَ الدُّعاةِ اِلي طاعَتِكَ وَ الْقادَةِ اِلي سَبيلِكَ وَ‌ تَرْزُقُنا بِها كَرامَةَ الدُّنيا وَ الآخِرَةِ».
[1] . كمال‌الدين، شيخ صدوق، ص335.
[2] . مدرك پيشين، ص342.
[3] . كلامي مشهور از مرحوم خواجه نصيرطوسي.
[4] . كمال الدين، شيخ صدوق، ص349.
[5] . كمال الدين، شيخ صدوق، ص349.

گیاه خوشبو و خوش طعم مرزه یکی از گیاهان محبوبی است که به طور گسترده در غذاهای اروپایی و آمریکای شرقی به کار گرفته می‌شود. از لحاظ گیاه شناسی، این گیاه سالانه، متعلق به خانواده‌ی نعناع بوده و از لحاظ علمی نیز به عنوان Satureja hortensiss شناخته شده است.

این گیاه به شرایط آب و هوایی مختلف بسیار مقاوم است و برای رشد خود به نور خورشید نیازمند می‌باشد. ارتفاع این گیاه به طور تقریبی به ۴۰ تا ۶۰ سانتی متر می‌رسد. این گیاه دارای برگ‌های نرم و سبز تیره‌ای است که گل‌های بنفش کوچک می‌دهد. مرزه‌ی زمستانی نیز دارای مشخصه‌ی رشد یکسانی با مرزه‌ی تابستانی است با اینحال این گیاه دارای ساقه‌های چوبی سختی است. معمولا گونه‌های وحشی مختلفی در مورد مرزه وجود دارد. گیاهی به نام Satureja douglasii یکی از این گونه‌ها است که در نواحی آلاسکا و کالیفرنیا به عنوان دمنوش گیاهی مورد استفاده قرار می‌گیرد. گیاه Satureja thymbra نیز یکی دیگر از گونه‌های وحشی است که در کشورهای خاور میانه و مدیترانه یافت می‌شود و از آن برای ساخت روغن گیاهی استفاده می‌شود.

خواص مرزه برای سلامتی:
برگ مرزه و شاخه‌های آن دارای ترکیبات شیمیایی با کیفیت بالا هستند که دارای خاصیت آنتی اکسیدانی می‌باشند. این ترکیبات همچنین از بروز بیماری‌ها پیشگیری کرده و باعث افزایش سلامت کلی بدن می‌‌شود. علاوه بر این، فیبر موجود در این گیاه به کاهش LDL یا کلسترول بد خون کمک می‌کند ، در حالیکه کلسترول خوب خون یا همان HDL را افزایش خواهد داد.
برگ‌های مرزه دارای فنول‌های روغنی ضروری فراری همچون تیمول و کارواکرول است. همچنین ترکیباتی همچون لینالول، کامفن، کاریوفیلن و دیگر ترپنوئیدها نیز در آن یافت می‌شود.
تیمول یکی از مهم‌ترین روغن‌های ضروری است که خاصیت ضد قارچی و ضد عفونی آن از لحاظ علمی ثابت شده است.
علاوه بر موارد ذکر شده، ترکیبات فنولی دیگر همچون کارواکرول در مرزه از رشد باکتر‌ی‌های مختلف هچون coli و باسیلوس سرئوس جلوگیری می‌کند. کارواکرول، بنابراین ، به عنوان افزودنی غذایی سالم برای خواص ضد باکتریایی آن استفاده می‌شود. این ماده همچنین طعم تند و بی نظیری به مرزه می‌بخشد.
مرزه منبع بسیار عالی از مواد معدنی و ویتامین‌هاست که برای سلامت کلی بدن مفید وموثر است.برگ‌ها و شاخه‌های آن منبع بسیار غنی از پتاسیم، آهن، کلسیم، منیزیم، منگنز، روی و سلنیم می‌باشد. پتاسیم یکی از مهم‌ترین ترکیبات سلولی است و به کنترل ضربان قلب و فشار خون کمک می‌کند. منگنز نیز توسط بدن به عنوان یک کوفاکتور برای آنزیم‌های آنتی اکسیدان عمل می‌کند. آهن برای ساخت گلبول‌های قرمز خون ضروری است.
این گیاه همچنین منبع غنی از ویتامین‌های مهمی همچون گروه B کمپلکس ، ویتامین A ، ویتامین C ، نیاسین، تیامین و پیرودوکسین است.
مرزه خشک ۱.۸۱۰ میلی گرم از ویتامین B6 را تامین می‌کند. پیریدوکسین نیز سطح GABA ( تسکین دهنده انتقال دهنده عصبی) در مغز را بالا نگه می‌دارد و در نتیجه استرس را کاهش می‌دهد.
ویتامین C به بدن کمک می‌کند در برابر عومل عفونی مبارزه کند و سطح رادیکال‌های آزاد و مضر در بدن را کاهش دهد.
ویتامین A یک ویتامین محلول در چربی و آنتی اکسیدان است که برای حفظ سلامت غشاهای مخاطی و پوست سالم و همچنین برای بینایی ضروری است.مصرف موادی که سرشار از ویتامین A هستند برای محافظت از ریه‌ها و پیشگیری از سرطان مجاری تنفسی بسیار مهم است.
مرزه خشک حاوی سطح بسیار خوبی از ویتامین‌ها و مواد معدنی است. تنها ۱۰۰ گرم از مرزه خشک می‌تواند ارزش تغذیه‌ای زیر را به همراه داشته باشد:

۱۲۰ درصد فیبر
۲۵ درصد نیاسین
۱۳۰ درصد ویتامین B6
۸۳ درصد ویتامین C
۱۷۷ درصد ویتامین A
۴۷۴ درصد آهن
۲۱۰ درصد کلسیم
۹۴ درصد منیزیم
۲۶ درصد منگنز
بدون کلسترول
انتخاب و ذخیره سازی:
هر دو شکل تازه و خشک شده‌ی گیاه مرزه در فروشگاه‌ها یافت می‌شود. برگ‌های تازه و شاخه‌های آن برای پخت و پز در طول فصل‌های مختلف سال مورد استفاده قرار می‌گیرد. شما می‌توانید برای خشک کردن مرزه، برگ‌ها و شاخه‌های آن را روی یک سطح تمیز پهن کنید و در دمای اتاق قرار دهید. برگ‌های خشک شده باید از ساقه جدا شود و سپس در یک شیشه‌ی تمیز و بدون هوا و در هوای خنک، تاریک و خشک نگه‌داری گردد.

کاربردهای درمانی:
گیاه مرزه حاوی روغن‌های ضروری است است که خاصیت آنتی باکتریایی و ضد قارچی دارند.
همانند آویشن، مرزه نیز برای غرغره کردن گلو مورد استفاده قرار می‌گیرد. اینکار باعث تسکین درد گلو شده و نشانه‌های برونشیت را کاهش می‌دهد.
اجزای تشکیل‌دهنده این گیاه ، به خصوص شاخه گل، دارای خاصیت ضد عفونی ، ضد نفخ ، خلط ‌آور و ضد روماتیسمی ( درد مفاصل را تسکین می دهد ) است.
استفاده‌های آشپزی:
برگ مرزه ، به صورت خشک و یا تازه، می‌تواند در آشپزی مورد استفاده قرار گیرد. بخش‌های مختلف آن دارای طعم بسیار خوب و بی نظیری هستند. این گیاه را می‌توان با گیاهان دیگر ترکیب کرد. برای اینکه طعم و بوی مرزه به صورت دست نخورده باقی بماند، می‌توانید در مراحل آخر پخت آن را به غذای خود اضافه کنید. زمان پخت طولانی ممکن است باعث تبخیر روغن‌های ضروری آن شود.

برگ مرزه تازه به عنوان چاشنی در سالادها و غذاها استفاده می‌شود.
دم‌کرده گیاه مرزه به عنوان یک نوشیدنی سالم شناخته شده است.
این گیاه برای آماده سازی سوپ‌های فصلی و سس‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.
علاوه بر این، می‌توان مرزه را برای طعم‌دار کردن گوشت، مرغ و ماهی مورد استفاده قرار داد.

من به همه روزهای هفته نیاز دارم….
به همه ساعت ها…
باتمام جزییاتش…
تابگویم چقدر در نبودنت دلتنگم…

غيبت حضرت مهدي-عليه‌السّلام- براي همة شيعيان، بلكه براي همة‌ مسلمانان بلايي سخت و ابتلايي بزرگ به شمار مي‌رود[1].
دروي از امام زمان-عليه‌السّلام- دوري از سرچشمه نور است، و غيبت او همچون نهاني خورشيد است كه ظلمت را بر سراپردة هستي مي‌گستردو ضلالت و سرگشتگي بندگان خدا را باعث مي شود[2]. در چنين شرايط سختي گريه و زاري بندگان در پيشگاه خدا مي‌تواند راه نجاتي بگشايد و باران اشك بلازدگان مي‌تواند شعله‌هاي فتنه را خاموش سازد.
«وَ أخْذْنا أهْلَها بِالبأساءِ وَ الضَّرّاءِ لَعَلّهُمْ يَضّرَّعُونَ».
«آنان را به سختي‌ها و گرفتاري‌ها و شدايد روزگار مبتلا مي‌سازيم، شايد كه به درگاه خدا تضرّع و زاري نمايند».
اين سنّت بي‌تبديل خداست كه سرنوشت آدميان را براساس انگيزه‌ها عمل كرد‌هاي آنان تقدير مي‌فرمايد، تا آنان را در اثر ناسپاسي‌ها،‌پيمان‌شكني‌ها، شرارت و نافرماني‌هاي خود آنان به گرفتاري‌هاي فراوان و مشكلات طاقت‌فرسا دچار مي‌سازد، امّا همواره براساس رحمت و عطوفت خويش به بركت يك بازگشت پشيمانانه و درخواست ملتمسانه و گرية عاجزانه، رهايي و آساني را جايگزين گرفتاري و مشكلات مي‌سازد.
«وجود امام زمان-عليه‌السّلام- لطف است و غيبت او از ماست»[3].
غيبت پي‌آمد كفران نعمت ولايت است، نتيجة قدر ناشناسي انسان‌ها نسبت به مقام عظماي امامت است، اثر طبيعي سوزاندن پرچم‌ هدايت و درهم شكستن كشتي نجات اهل بيت‌ -عليه‌السّلام- است.
و چه زيباست كه در روايات فرموده‌اند:
«لايَنْجُو مِنْها إلّا مَنْ دَعي دُعاءَ الغَريقْ»[4].
«از غيبت و مشكلات آن نجات نمي‌يابد مگر كسي كه دعاء غريق را بخواند-يا چونان انسان گرفتار شده در غرقاب، با نهايت بيچارگي و شدّت اضطراب خدا را بخواند»[5].
و همين است سرّ اين همه تأكيد بر مداومت نسبت به دعاي ندبه، دعاي زاري منتظران، دعاي گرية چشم انتظاران، دعاي ندبه‌اي كه در آن مي‌خوانيم:
تا كي سرگشته و سرگردان تو باشم؟ مولاي من!
تا كي و با چه بياني تو را بستايم و چگونه نجوا سر كنم؟
برمن سخت است كه از غير تو پاسخ شنوم و جز تو دلداريم دهد.
بر من سخت است كه من بر تو بگريم و ديگران تو را واگذارند.
بر من سخت است كه سختي‌ها نه بر آنان بلكه بر تو وارد آيد.
آيا كمك‌دهنده‌اي هست كه پا به پاي او ناله‌هاي طولاني و گريه‌هاي هميشگي داشته باشم؟
آيا زاري‌كنندة بي‌تابي هست كه در تنهايي‌هايش با زاري و بي‌تابي خود ياريش كنم؟
آيا چشمي هست كه خار در آن خليده باشد و چشمان من در ناراحتي و دردِ اين خار خليدگي، با آن همراهي كند؟
آه، اي فرزند پيامبر آيا به سوي تو راهي هست، تا شرف ديدار حاصل آيد؟
«اللهم إنّا نَرْغّبُ اِليْكَ في دَولَةٍ كَرِيَمة تُعِزُّ بِهَا الإسلامَ وَ اَهْلَهُ وَ تُذِلُّ بِهَا النِّفاقَ وَ اَهْلَهُ ‌وَ تَجْعَلُنا فيها مِنَ الدُّعاةِ اِلي طاعَتِكَ وَ الْقادَةِ اِلي سَبيلِكَ وَ‌ تَرْزُقُنا بِها كَرامَةَ الدُّنيا وَ الآخِرَةِ».
[1] . كمال‌الدين، شيخ صدوق، ص335.
[2] . مدرك پيشين، ص342.
[3] . كلامي مشهور از مرحوم خواجه نصيرطوسي.
[4] . كمال الدين، شيخ صدوق، ص349.
[5] . كمال الدين، شيخ صدوق، ص349.