اگر تلاوت روزانه‌ي قرآن کريم بر هر زن و مرد مسلماني لازم است، خواندن صحيفه‌ي امام هم بر هر زن و مرد انقلابي لازم است.

اگر تلاوت روزانه‌ي قرآن کريم بر هر زن و مرد مسلماني لازم است، خواندن صحيفه‌ي امام هم بر هر زن و مرد انقلابي لازم است. صحيفه درياي بي کراني است سرشار از حکمت، ديانت، سياست، فقاهت، عرفان و جهاد. صحيفه يعني خون جگر، روح بلند، صبر و استقامت، آرامش و اطمينان، دعاي نيمه شب، اتصال به خدا. صحيفه يعني روايت استواري و پايداري روح الله. صحيفه روايت مستند هدايت اين انقلاب در کوران حوادث مختلف است.

روايت استواري و پايداري مردي که هرگز تسليم هيچ چيز و هيچ کس نشد جز خدا. صحيفه يعني خميني بدون واسطه. نزديکترين آدم به معصوم بود. تحت ولايت و حمايت قطعي معصوم بود. اگر دست حمايت معصوم را پشت سر خود و انقلاب اسلامي نداشت، جمهوري اسلامي هم سالها پيش از ميان رفته بود.

کدام نظام سياسي و کدام انقلاب مردمي را مي‌توان در دنيا پيدا کرد که با اين حجم از توطئه و دشمني مواجه باشد و خم به ابرو نياورد؟ صحيفه سند مظلوميت امام هم هست. سند مظلوميت امامي که براي رسيدن به آرمان‌ها از همه چيزش گذشت و مظلومانه انواع و اقسام دشمني‌ها، تهمت‌ها و اهانت‌ها را تحمل ‌کرد. صحيفه نشان مي‌دهد که چه کساني همه حمايتها و پشتيباني‌هاي امام را به همراه داشتند، اما سرانجام دست رد بر همه آن‌ها زدند.

صحيفه کتاب بايگاني سوابق افراد مختلف نيست تا در مواقع لازم و ضروري آنها را بيرون بکشند؛

صحيفه کتاب شناخت آدمهاست تا بدانيم کجا بودند و به کجا رسيدند؟! آدمهايي داشتيم که انقلابي بودند اما انقلابي نماندند، به تدريج بريدند، خسته شدند، پشيمان شدند، يا برگشتند. صحيفه نشان مي‌دهد که امام بر کلمه حقش چنان استوار بود که هرگز تحت تاثير اسم ها و رسمها و آدمها و عناوين قرار نگرفت. آنجا که حفظ انقلاب را در حفظ افراد مي‌ديد، حفظشان مي‌کرد و در کنار خود نگه مي‌داشت و با نصحيت و توصيه و تذکر هدايتشان مي‌کرد و آنجا که چاره‌اي جز رفتن دوستان و همراهان نبود، براي حفظ انقلاب با کسي تعارف نداشت.

صحيفه به ما مي‌گويد که امام بزرگوار ما علي‌رغم همه‌ي دشمني‌ها، مخالفت‌ها، منيت‌ها، غرض‌ورزي‌ها و دنياطلبي‌هاي برخي افراد، تا آخرين لحظه به نصيحت آنها مشغول بود و تا حد امکان سعي داشت آدمها را حفظ کند: «من بسيار متأسفم از اينکه کوشش کردم که در اين دوره اول جمهورى اسلامى اين‏طور مسائل پيش نيايد و اين‏طور عزل و نصبها نشود؛ لکن با کمال کوششى که کردم اينها نتوانستند بفهمند. من با زبانهاى مختلف آنها را دعوت کردم به اينکه رها کنند اين راهى را که در پيش دارند و با ملت ايران اين‏طور نکنند. من مي‌خواستم که تمام اين کسانى که در کار دولتمردى هستند تا آخر انقلاب و پيروزى انقلاب، همه در محل خودشان باقى باشند و اين جمهورى اسلامى را همه باهم به آخر برسانند و به پيروزى مطلق؛ لکن دستهايى در کار بود و گرگهايى بود در بين اينها که نگذاشتند آن مطلبى را که مى‏خواستيم نشود، نشود.» صحيفه امام، ج‏۱۴ اسلام و شيعه اگر از آن همه گردنه‌هاي خطرناک و وحشتناک تاريخي عبور کرده و امروز به ما رسيده، از صبر و استقامت آن ياران مخلص امام معصوم ماست که از خود گذشتند و پا بر نفسشان گذاشتند تا اسلام و شيعه زنده بماند. زيادي و دائمي بودن همراهان دليل حقانيت حرکت نيست.

به يقين حرکت و نهضتي که در راه خدا و طبق اراده و سنت خداوند قادر متعال باشد، با يک نفر هم زنده مي‌ماند. اگر همه دنيا جمع شوند و بخواهند شمعش را خاموش کنند، زنده مي‌ماند و مثل خورشيد مي‌درخشد. کسي ادعا نمي‌کند که انقلاب اسلامي و جمهوري اسلامي بدون اشتباه و اشکال بوده است، اتفاقا اشتباهاتي هم داشته، آدمهاي زيادي را هم از دست داده است.

چه آنهايي که شهيد شدند و به سعادت رسيدند و چه آنهايي که راه جدايي را در پيش گرفتند و به شقاوت رسيدند. اما با وجود همه‌ي اين آمدنها و رفتنها، خدمت‌ها و خيانت‌ها، حرکت انقلاب هيچگاه متوقف نشد و نخواهد شد. اين سلامت، پايداري، تعادل و دفاع از اصل نظام و انقلاب را قطعا مديون امام و رهبر انقلاب هستيم که مثل خورشيد مي‌درخشند و با هيچ نسيم و هيچ تندبادي خاموش نمي‌شوند.

پس هيچکس ديگري نمي‌تواند ادعا کند که نظام و انقلاب به او بدهکار است! ديگران هرچه مي‌خواهند بگويند و بنويسند و کنايه بزنند و مسخره کنند! همين ما را بس که جمهوري علي رغم سي سال تلاش شبانه روزي همه دنياي کفر و استکبار، همچنان زنده و استوار مانده است و خار چشم دشمنان و زورگويان جهان است.

نويسنده :اميد حسيني

شاگرد مغازه ی کتاب فروشی بودم.

 حاج آقا گفت « می خواهیم بریم سفر. تو شب بیا خونه مون بخواب. »

 بد زمستانی بود. سرد بود. زود خوابیدم. ساعت حدود دو بود. در زدند. فکر کردم خیالاتی شده ام. در را که باز کردم، دیدم آقا مهدی و چند تا از دوستانش از جبهه آمده اند.

 آن قدر خسته بودند که نرسیده خوابشان برد.

هوا هنوز تاریک بود که باز صدایی شنیدم.

 انگار کسی ناله می کرد.

از پنجره که نگاه کردم، دیدم آقا مهدی توی آن سرمای دمِ صبح، سجاده انداخته توی ایوان و رفته به سجده.

حقیقت این است که هرچه بگوییم خسته شده ایم و بریده ایم. اسلام دست از سر ما بر نمی دارد. ماباید بمانیم و کاری را که می خواهیم. انجام بدهیم. همیشه باید مشغول یک کلمه باشیم.و آن (( عشق)) است. اگر عاشقانه با کار پیش بیایی به طور قطع بریدن و عمل زدگی و خستگی برایت مفهومی پیدا نمی کند…

 
 شهیدمحمد ابراهیم همت

بسم الرب الشهدا
 
ولاتحسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلوافی سَبیل ِاللّهِ امواتا ًبَل احیاءُِ عندَربِّهِم یُرزَقون .
 
      

شهید نظر می کند به وجه الله . امام ( ره )
      پندار ما این است که ما مانده ایم و شهدا رفته اند ، اما حقیقت آن است که زمان ، ما را با خود برده  است و شهدا مانده اند . شهید سید مرتضی آوینی
      توراچه بنامم؟ چه روح بلندی داشتی.باچه رویی می توانم با تو سخن بگویم.تو رفتی که نام اسلام ، ایران و حجاب زنده بمانند.وقتی که نام الله اکبر از بام ها به گوش       می رسید تو بی درنگ از جا برخاستی تا با وضویت همواره ندای الله اکبر از بام ها شنیده شود وضوی آخرت را چگونه گرفتی؟

آنگاه که در سرمای اروند برای زنده ماندن اسلام وقرآن روانه مرزها بودی ، وقتی که در باتلاق شلمچه وطلاییه به سختی قدم بر می داشتی ، وقتی که بر رمل های فکه پاهایت را میگذاشتی کدامین اندیشه ی مقدس بود که تو را اینگونه مقاوم کرد؟

     آنگاه که اهل کوفه از ترس شمشیر جهاد تابستان را به زمستان و جهاد زمستان را به تابستان می انداختند تو شناسنامه ات را گرفتی و سنت را بزرگ کردی تا مانعی جلوی رفتنت به جنگ نباشد، آن هنگامی که اشک از چشمانت جاری بود که چرا هنوز سنم به اجرای فرمان امام نرسیده؟! تورفتی، رفتی که با رشادتت و شجاعتت درس استقامت و پایداری را بیاموزی  .

     آن هنگام که جسم پاکت بر روی مین ها و سیم خاردارها ار هم متلاشی می شد به کدامین قله سعادت می اندیشیدی؟ نامت را به بلندی یاد می کنیم ای شهید .
ای شهید ، ای که بر کرانه ازلی و ابدی وجو برنشسته ای ، دستی برآر و ما قبرستان نشینان عادات سخیف را از این منجلاب بیرون کش . شهید سید مرتضی آوینی

دشمنان سعی میکنند انقلاب را از یاد مردم ببرند؛ اما دهه فجر، انقلاب را به یاد مردم میآورد. سعی میکنند امام را از یاد مردم ببرند؛ اما دهه فجر، تجسّم اراده و عظمت امام بزرگوار ماست. ۱۳۸۰/۱۱/۰۳