​ همراه آقا می‌رفتیم درس.  چشمم افتاد به نعلین‌شان. قسمتی از کفه‌اش جدا شده بود.  می‌دانستم خودشان وقت نمی‌کنند. اهل زحمت‌دادن به دیگران هم نبودند؛ حتی به من که سال‌ها در کنارشان بودم.  بعد از درس، به آقا گفتم: «کف نعلینتون جدا شده، اگه اجازه بدید، بدم درستش کنن.»  آقا سرش را به‌طرف من چرخاند. با لبخند گفت: «خودم را هم بلدی  درست کنی؟» همیشه وقتی شوخی می‌کردند، می‌خندیدم. این‌بار هم مثل همیشه؛ ولی یک‌دفعه دلم هُری پایین ریخت: «او با این‌همه عبادت و بندگی، هنوز هم به‌فکر درست‌کردن خودش است، اما من…».  (در خانه اگر کس است، ص١۶؛ بر اساس خاطرۀ یکی از شاگردان معظم‌له) ?مرکز تنظیم و نشر آثار آیت‌الله بهجت قدس‌سره

از جمله سفارشات و تاکیدات امام علی علیه السلام به کارگزاران حکومتی شناخت دوست و دشمن است. تشخیص این مسئله گاه مشکل است.

 برخی مواقع دوست را می بینی که عیب تو را به تو گوشزد می کند و دشمن را می بینی که به تملق و ستایش تو مشغول است.

 از دیدگاه حضرت تذکر نسبت به عیوب نه تنها بد نیست بلکه نشانه محبت است و کسی که تو را از شناخت عیوبت غافل می کند در واقع دشمن توست:

شرُّ إخوانك مَنْ داهنك فی نفسك و ساترك عیبك؛

بدترین برادران (دینی) تو، آنانی اند كه با چرب زبانی و دورویی، با تو رفتار می كنند و عیب تو را از خودت، پوشیده می دارند.

مَنْ ساترك عیبك فهو عدوّك؛

كسی كه زشتی ات را از تو پوشیده دارد، دشمن توست.

لذا حضرت به مالک می فرماید آنکه تو را  نسبت به عیوبت گوشزد می کند نه تنها از خود دور مکن بلکه او را وزیر و مشاور خود قرار بده!

ثم لْیَكُنْ آثرُهم عندَك أقْوَلَهُمْ بمّرَ الحقِ لك، و أقلَّهُم مساعدةً فیما یكون منك فما كره اللهُ لأولیائهِ، واقعاً ذلك من هواك حیثُ وَقَعَ، وَ الْصَقْ بأهل الورع و الصّدق، ثُمَّ رُضْهُمْ علی أنْ لا یُطْرُوك و لا یَبْجَهُوك بباطلٍ لمْ تفعله، فإنّ كثرةَ الإطراء تُحْدِثُ الذهوَ و تُدْنی من العِزَّةِ …؛

باید برگزیده ترین آنان نزد تو، آن كس از وزیران باشد كه سخن تلخ حق را بیشتر به تو بازگو كند و كمتر تو را در آنچه خدا از اولیائش نمی پسندد و مطابق هوای توست، یاری و مساعدت كند. و خود را با صاحبان تقوا و صداقت، محشور كن، و عادتشان بده كه ثناگویی و ستایشت نكنند و از اینكه باطلی را ترك كرده ای كه وظیفه توست، با مدح خود تو را شادمان نسازند؛ زیرا ستایش زیاد، خودپسندی می آورد و شخص را به تكبّر نزدیك می كند.

نهج البلاغه نامه 53

جمعی از طلاب مدرسه علمیه فاطمه الزهرا سلام الله علیها ساوه عازم مشهد مقدش شدند.

السلام ای شمس! محتاج نگاهی مانده‌ایم

در شب تاریک و مرداب سیاهی مانده‌ایم

یک نظر کن تا که از دیوار ظلمت رد شویم

شاهد «نورٌ عَلی نورِ» تو در مشهد شویم