السلام علیک یا فاطمه الزهرا

الگوی زندگی حضرت زهرا(سلام الله علیها) کهنه شدنی نیست، چرا که صفات اخلاقی هیچ‌گاه به مرور زمان کهنه نمی‌شوند و همان گونه که ۱۴ قرن پیش صداقت، امانت و عدالت نیک بوده است، امروز نیز آن‌ها همین جایگاه را دارند؛ عبادت، صداقت، همسر داری، فرزند داری، ادب و دفاع از ولایت حضرت زهرا(سلام الله علیها) هیچ زمانی کهنه نمی‌شود.

ولایت پذیری حضرت زهراسلام الله علیها        

 قالَتْ  فاطمه الزهرا علیها السلام : امّا وَاللّهِ، لَوْتَرَكُوا الْحَقَّ عَلى اهْلِهِ وَاتَّبَعُوا عِتْرَةَ نَبیّه ، لَمّا اخْتَلَفَ فِى اللّهِ اثْنانِ، وَلَوَرِثَها سَلَفٌ عَنْ سَلَفٍ، وَخَلْفٌ بَعْدَ خَلَفٍ حَتّى یَقُومَ قائِمُنا، التّاسِعُ مِنْ وُلْدِ الْحُسَیْنِ عَلَیْهِالسَّلام .

(الا مامة والتبصرة : ص 1، بحارالا نوار: ج 36، ص 352، ح 224)

به خدا سوگند، اگر حقّ یعنى خلافت و امامت را به اهلش سپرده بودند؛ و از عترت و اهل بیت پیامبر صلوات اللّه علیهم پیروى ومتابعت كرده بودند حتّى دو نفر هم با یكدیگر درباره خدا و دین اختلاف نمى كردند.

و مقام خلافت و امامت توسط افراد شایسته یكى پس از دیگرى منتقل مى گردید و در نهایت تحویل قائم آل محمّد عجّل اللّه فرجه الشّریف ، و صلوات اللّه علیهم اجمعین مى گردید كه او نهمین فرزند از حسین علیه السلام مى باشد.

حجت الاسلام والمسلمین ادیب نیشابوری نقل کرده اند:روزی بنده همراه با چند تن از پیرغلامان اهل بیت (علیهم السلام) به عیادت علامه امینی (رحمه الله) رفتیم. فردی گفت: جناب علامه! از شما سؤالی درباره حضرت زهرا (سلام الله علیها) دارم. در همین حال علامه با ناراحتی فرمود: ساکت باش!. همه از این برخورد علامه تعجب کردند، تا این که ایشان به کمک نزدیکان شان از بستر برخواسته و نشستند و آن گاه گفتند: چرا در حالی که پایم دراز بود، نام حضرت زهرا(سلام الله علیها) را آوردی؟!.

عَنْ أَبِي مُحَمَّدٍ الْعَسْكَرِيِّ علیه السلام قَالَ: ادْفَعِ الْمَسْأَلَةَ مَا وَجَدْتَ التَّحَمُّلَ يُمْكِنُكَ فَإِنَّ لِكُلِّ يَوْمٍ رِزْقاً جَدِيداً وَ اعْلَمْ أَنَ‏ الْإِلْحَاحَ‏ فِي الْمَطَالِبِ يَسْلُبُ الْبَهَاءَ وَ يُورِثُ التَّعَبَ وَ الْعَنَاءَ فَاصْبِرْ حَتَّى يَفْتَحَ اللَّهُ لَكَ بَاباً يَسْهُلُ الدُّخُولُ فِيهِ فَمَا أَقْرَبَ الصُّنْعَ مِنَ الْمَلْهُوفِ وَ الْأَمْنَ مِنَ الْهَارِبِ الْمَخُوفِ فَرُبَّمَا كَانَتِ الْغِيَرُ نَوْعاً مِنْ أَدَبِ اللَّهِ وَ الْحُظُوظُ مَرَاتِبَ فَلَا تَعْجَلْ عَلَى ثَمَرَةٍ لَمْ تُدْرِكْ وَ إِنَّمَا تَنَالُهَا فِي أَوَانِهَا وَ اعْلَمْ أَنَّ الْمُدَبِّرَ لَكَ أَعْلَمُ بِالْوَقْتِ الَّذِي يَصْلُحُ حَالُكَ فِيهِ فَثِقْ بِخِيَرَتِهِ فِي جَمِيعِ أُمُورِكَ يَصْلُحْ حَالُكَ وَ لَا تَعْجَلْ بِحَوَائِجِكَ قَبْلَ وَقْتِهَا فَيَضِيقَ قَلْبُكَ وَ صَدْرُكَ وَ يَغْشَاكَ الْقُنُوطُ.

از امام حسن عسکرى عليه السلام آمده است كه فرمود: درخواست کردن را واگذار تا زمانی که تاب و توانش را[در خود] می یابی و برایت امکان دارد. زيرا هر روز را رزقی تازه‏ است و بدان كه پافشاری در خواسته ‏ها ارزش آدمى را می بَرَد و سختى و رنج در پی دارد پس صبر پیشه كن تا خداى تعالى براى تو درى بگشايد كه ورود به آن آسان باشد. چه نزديك است كارگشايى از دردمند و امنيت براى ترسان فرارى! چه بسا كه دگرگونى ها نوعى از ادب کردن خدا باشند و بهره‏ مندی را مراحلی است، در گرفتن بهره ای كه هنوز دست نیافتنی است عجله نكن! دستیابی به بهره ها در زمانش ممكن است و بدان آنکه برایت تدبیر می کند آگاه تر است به زمانی که حال تو در آن سامان گیرد. پس در تمام امورت به انتخاب او اعتماد کن تا حال و روزت صلاح یابد و در[رفع] نیازهایت پیش از وقتش عجله نکن! كه دل و سینه ات تنگ گردد و نوميدى تو را فراگیرد!

بحار الأنوار (ط - بيروت) ؛ ج‏100 ؛ ص26
مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل ؛ ج‏13 ؛
عدة الداعي و نجاح الساعي ؛ ص136

وَ لا تَسْتَوِى الْحَسَنَةُ وَ لاَ السَّيِّئَةُ ادْفَعْ بِالَّتى، هِىَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذى بَيْنَكَ وَ بَيْنَهُ عَداوَةٌ كَأَ نَّهُ وَلىٌّ حَميمٌ وَ ما يُلَقّاها إِلاَّ الَّذينَ صَبَروا و ما يُلَقّاها إِلاّ ذو حَظٍّ عَظيمٍ؛[سوره فصلت، آيه ۳۴ و ۳۵]

هرگز خوبى و بدى يكسان نيست، بدى را با خوبى دفع كن تا دشمنان سرسخت هم چون دوستان گرم و صميمى شوند. امّا جز كسانى كه داراى صبر و استقامتند به اين مقام نمى رسند، و جز كسانى كه بهره عظيمى (از ايمان و تقوا) دارند به آن نايل نمى گردند.

عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي هَاشِمٍ عَنْ عَنْبَسَةَ الْعَابِدِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْعَبْدَ أَنْ يَطْلُبَ إِلَيْهِ فِي الْجُرْمِ الْعَظِيمِ‏ وَ يُبْغِضُ الْعَبْدَ أَنْ يَسْتَخِفَّ بِالْجُرْمِ الْيَسِيرِ.

حضرت امام صادق عليه السّلام فرمود: همانا خداوند دوست دارد بنده‏اى را كه در گناه بزرگ به او توجه كند (و از او آمرزش بخواهد) و مبغوض دارد بنده‏اى را كه گناه اندك را خوار شمارد (و با بی اعتنایی در پی توبه و تدارك آن بر نیاید).

الكافي (ط - الإسلامية) ؛ ج‏2 ؛ ص427

توضیح:
طلب آمرزش یعنی تداوم پشیمانی و تضرّع فرد گنهکار به درگاه الهی. و منشأ آن آگاهی اوست به زشتی گناه و نافرمانی خداوند مهربان. و این آگاهی و پشیمانی و تضرع، پاکی و نورانیّتِ قلب و جلبِ محبّتِ پروردگار را به همراه خواهد داشت.
و منظور از خوار شمردنِ گناهِ اندک بی اعتنایی و اصرار بر عمل به آنست که به مثابه خوار شمردن امرِ خداوند و احکام شریعت و صاحبِ آن است.

به همین جهت مستحقِّ دشمنیِ خدا و بی بهرگی از رحمت او گردد بر خلاف آنکس که در گناه بزرگ به سوی خداوند پناه بَرَد و آمرزش طلبد. چرا که در این امر، تقبیح و زشت شمردنِ گناه و بزرگداشتِ پروردگارِ عالم و سرزنشِ نفس است. و همه اینها موجب آنست که خداوند دوستش بدارد و رحمتش را شاملِ حالش کند. بنابر این مراقب باشیم به آن دسته از مردم و جامعه نپیوندیم که برخی گناهان برایشان عادی شده به طوری که دیگر آن را گناه نمی شمرند و بر آن اصرار دارند فلذا لزومی به توبه و تدارک آن نمی بینند. و اینگونه خسران دنیوی و اخروی را با دور شدن از رضایت و رحمت خداوند برای خود فراهم می آورند. نَعوذُ و نَستجیرُ بِاللهِ العلی العظیم.