قالَ الاْمامُ السجاد - عليه السلام - : ثَلاثٌ مَنْ كُنَّ فيهِ مِنَ الْمُؤمِنينَ كانَ في كَنَفِ اللّهِ، وَأظَلَّهُ اللّهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ في ظِلِّ عَرْشِهِ، وَآمَنَهُ مِنْ فَزَعِ الْيَوْمِ الاْكْبَرِ:

مَنْ أَعْطي النّاسَ مِنْ نَفْسِهِ ما هُوَ سائِلهُم لِنَفْسِهِ، ورَجُلٌ لَمْ يَقْدِمْ يَداً وَرِجْلاً حَتّي يَعْلَمَ أَنَّهُ في طاعَةِ اللّهِ قَدِمَها أَوْ في مَعْصِيَتِهِ، وَرَجُلٌ لَمْ يَعِبْ أخاهُ بِعَيْب حَتّي يَتْرُكَ ذلكَ الْعِيْبَ مِنْ نَفْسِهِ.

«بحارالأنوار، ج 75، ص 141، ح 3

امام سجاد - عليه اسلام - فرمود: سه حالت و خصلت در هر يك از مؤمنين باشد در پناه خداوند خواهد بود و روز قيامت در سايه رحمت عرش الهي مي باشد و از سختي ها و شدايد صحراي محشر در امان است: اوّل آن كه در كارگشائي و كمك به نيازمندان و درخواست كنندگان دريغ ننمايد. دوّم آن كه قبل از هر نوع حركتي بينديشد كه كاري را كه مي خواهد انجام دهد يا هر سخني را كه مي خواهد بگويد آيا رضايت و خوشنودي خداوند در آن است يا مورد غضب و سخط او مي باشد. سوّم قبل از عيب جوئي و بازگوئي عيب ديگران، سعي كند عيب هاي خود را برطرف نمايد.

امام رضا علیه السلام :
هر که روز عاشورا
روز سوگواری و اندوه و گریه اش باشد،
خداوند عزّ و جلّ روز قیامت را
روز شادی و سرور او قرار دهد.
میزان الحکمه جلد 7، ص 410

حضرت رضا(علیه السّلام)فرمود:«هر كسى از كار كردن براى زندگى دنیا در روز عاشورا خوددارى كند، خداوند حوایج دنیا و آخرتش را روا مى سازد. هركس روزعاشورا را روز حزن و مصیبت و گریه قرار دهد, خداوند فرداى قیامت را روز فرح و شادى او قرار مى دهد. هر كس عاشورا را روز خیر وبركت بداند و براى زندگى دینوى خویش چیزى ذخیره كند, خداوند خیر و بركتش را از بین مى برد و در قیامت او را با یزید و عبیداللّه بن زیاد و عمر بن سعد محشور مى كند».* از این حدیث فهمیده می شود كار كردن نه در روز عاشورا منع شده است، نه تاسوعا؛ وانگهی كار در روزعاشورا حرام نیست؛مكروه است چون خیر و بركت و یمن ندارد. شاید علّت كراهتش این باشد كه وقتی امام حسین(علیه السّلام)با آن عظمتش برای حفظ اسلام و ناموس و شرف وانسانیت، جان خود و فرزندان و بستگان و در یك كلمه همه چیز را در راه خدا داده و با بدن چاك چاك و عریان روی خاك تفتیده كربلا افتاده است، شایسته نیست انسان در چنین روزی برای زندگی دنیوی ذخیره ای تهیه نماید,بلكه بسیار به جا است در تكایا و مساجد و مجالس عذا شركت كرده و برای امام و خاندانش(علیهم السّلام) گریه نموده و حالت حزن و اندوه بگیرد.

امام حسين عليه السلام : 

لا تَقولَنَّ فى اَخيكَ المُؤْمِنِ اِذا تَوارى عَنْكَ اِلاّ ما تُحِبُّ اَنْ يَقولَ فيكَاِذا تَوارَيْتَ عَنْهُ؛ 

وقتى كه برادر دينى ات از تو جدا شد، سخنى پشت سر او نگو، مگر اين كه دوستدارى او در پشت سر تو آن را بگويد.

بحارالأنوار، ج 78، ص 127

بیایید در ماه محرم اگر زنجیر میزنیم
قبل از آن زنجیر غفلت از پای خود باز کرده باشیم
اگر که سینه میزنیم
قبل از آن سینه دردمندی را از غم و آه پاک کرده باشیم
خوب است اگر اشکی میریزیم
قبل از آن اشک از چهره ی مظلومی پاک کرده باشیم