رسول اكرم صلی الله علیه و آله و سلم :
أَنصِفِ النّاسَ مِن نَفسِكَ وَ انصَحِ الأُمَّةَ و َارحَمهُم فَإِذا كُنتَ كَذلِكَ وَ غَضِبَ اللّه‏ُ عَلى أَهلِ بَلدَةٍ أَنتَ فيها و َأَرادَ أَن يُنزِلَ عَلَيهِمُ العَذابَ نَظَرَ إِلَيكَ فَرَحِمَهُم بِكَ، يَقولُ اللّه‏ُ تَعالى: (و َما كانَ رَبُّكَ لِيُهلِكَ القُرى بِظُلمٍ و َأَهلُها مُصلِحونَ)؛

با مردم منصفانه رفتار كن و نسبت به آنان خيرخواه و مهربان باش، زيرا اگر چنين بودى و خداوند بر مردم آباديى كه تو در آن به سر مى ‏برى خشم گرفت و خواست بر آنان عذاب فرو فرستد، به تو نگاه مى ‏كند و به خاطر تو به آن مردم رحم مى‏ كند. خداى متعال مى ‏فرمايد «و پروردگار تو (هرگز) بر آن نبوده است كه شهرهايى را كه مردمش درستكارند، به ستمى هلاك كند».

مكارم الاخلاق ص‏ 457

س9. معیار حدّ ترخّص شنیدن اذان و دیدن دیوارهای شهر است، آیا یکی از آن دو کافی است یا این‌که باید هر دو با هم وجود داشته باشند؟
ج) احوط، رعايت هر دو علامت است، هرچند بعيد نيست که شنيده نشدن اذان برای تعيين حدّ ترخّص کافی باشد.

س10. آیا معیار حدّ ترخّص شنیدن صدای اذان از خانه‌‏های طرفی است که مسافر از آن طرف شهر خارج یا داخل آن می‏‌شود، یا این‌که معیار اذان وسط شهر است؟
ج) معيار، شنيدن اذان آخر شهر از طرفی است که مسافر از آن خارج و يا داخل آن می‏‌شود.

س11. در این‌جا بین اهالی یکی از نواحی راجع به مسافت شرعی اختلاف وجود دارد. عده‏ای می‏‌گویند که دیوارهای آخرین خانه‌‏های منطقه که به هم متصل هستند، ملاک است. عده‏ای هم معتقدند که باید مسافت را از کارخانه‌‏ها و شهرک‌های پراکنده‏ای که بعد از خانه‌‏های شهر واقع شده است، محاسبه کرد، سؤال این است که آخر شهر کجاست؟
ج) تعيين آخر شهر موکول به نظر عرف است. اگر در نظر عرف کارخانه‌‏ها و شهرک‌های پراکنده اطراف شهر جزو شهر نباشد، مسافت را از آخر خانه‌‏های شهر بايد حساب نمود.

س12. در یك قصبه یا روستای بزرگ تقریباً شش ده كوچك در طول هم قرار دارند و همگی یك قصبه محسوب می‌شوند. آیا حدّ ترخّص برای شخص مسافری كه می‌خواهد به هشت فرسخی سفر كند، آخرین حدود ده بالاست یا ششمین ده و در صورتی كه آخرین حدود ده بالا به عنوان حدّ ترخّص معین شد در موقع برگشت، اگر مجبور شود شب را در ششمین ده بیتوته كند و به ده خودش نرسد آیا باید نمازش را قصر بخواند یا تمام؟
ج) اگر عرفاً چند محل مجزا محسوب می‌شوند، حدّ ترخّص برای هر محل مجزّا محسوب می‌شود.

س13. گاهی فاصله بین بعضی از شهرها (یعنی فاصله تابلوهای خروجی شهری و ورودی شهر دیگر) بسیار اندک بوده و به صد متر نمی‏‌رسد، حتی بعضی از خانه‌‏ها و خیابان‌‏های دو شهر کاملاً به هم متصل هستند، حدّ ترخّص این موارد چگونه است؟
ج) با فرض اتصال يکی از دو شهر به ديگری به نحوی که در سؤال آمده است، آن دو، حکم دو محله يک شهر را دارند که خروج از يکی به ديگری مسافرت محسوب نمی‏‌شود تا نياز به حدّ ترخّص باشد.

س14. یك روز قبل از ماه مبارك رمضان در منزلی كنار دریای خزر برای مدت 20 روز قصد اقامه نمودیم. فاصله منزل تا اولین روستا كه آن روستا به خانه‌ها و مغازه‌های شهر بابلسر تقریباً وصل می‌شد دو كیلومتر بود. از ابتدا قصدمان این بود كه برای خرید روزانه و نماز ظهر و عصر هر روز قبل از اذان ظهر به شهر برویم و می‌رفتیم. تمام این مدت را روزه گرفته و نمازها را چه در شهر و چه در منزل تمام خوانده‌ایم. آیا تكلیف‌مان را درست انجام داده‌ایم؟
ج) در صورتی كه شهر خارج از حدّ ترخّص محل اقامت شما بوده و مجموع اياب و ذهاب شما در تمام ده روز بيشتر از هفت ساعت بوده، حكم مسافر را داشته‌ايد و بايد نمازها را شكسته خوانده و روزه نمی‌گرفتيد و در صورت تخلف از وظيفه در فرض سؤال احتياط اين است که قضای آنها را به‌جا آوريد.

منبع: استفتائات حضرت خامنه ای مد ظله العالی

لوس کردن فرزند

همه والدین فرزندان خود را دوست دارند و تمام آنچه دارند و ندارند را برای فرزندان خود طالب هستند که به هر حال هزینه‌بر است. پدر و مادرهای زیادی هستند که با محبت افراطی باعث لوس شدن فرزند شده و تازه بچه‌ها با داشتن این همه چیز، خوشحال به نظر نمی‌رسند. این باعث می‌شود که کودکان هرگز راضی به نظر نرسند و مدام تقاضا و توقع بیشتری داشته باشند.

كسي از امام صادق ـ عليه السّلام ـ پرسيد چه مي‌گوييد درباره‌ي كسي كه داراي ولايت امامان است؛ و انتظار ظهور حكومت حق را مي‌كشد و در اين حال از دنيا مي‌رود؟
امام ـ عليه السّلام ـ در پاسخ فرمود:
هو بمنزلة من كان مع القائم في فسطاطه ـ ثمّ سكت هنيئه ـ ثمّ قال هو كمن كان مع رسول الله ـ صلّي الله عليه و آله و سلّم ـ ؛ او همانند كسي است كه با رهبر اين انقلاب در خيمه‌ي او (ستاد ارتش او) بوده باشد ـ سپس كمي سكوت كرد ـ و فرمود مانند كسي است كه با پيامبر اسلام (در مبارزاتش) همراه بوده است.
اين مضمون در روايات زيادي با تعبيرات مختلفي نقل شده است:
در بعضي «بمنزلة الضّارب بسيفه في سبيل الله؛ همانند شمشير زني در راه خدا.»
و در بعضي ديگر «كمن قارع مع رسول الله بسيفه؛ همانند كسي است كه در خدمت پيامبر با شمشير بر مغز دشمن بكوبد.»
در بعضي ديگر «بمنزلة من كان قاعداً تحت لواء القائم؛ همانند كسي است كه زير پرچم قائم بوده باشد.»
و در بعضي ديگر «بمنزلة من استشهد مع رسول الله ـ صلّي الله عليه و آله و سلّم ـ ؛ همانند كسي است كه با پيامبر شهيد شود.»
اين تشبيهات كه در مورد انتظار ظهور حضرت مهدي ـ عجل الله تعالي فرجه شريف ـ در اين روايات وارد شده بسيار پر معني و روشنگر اين واقعيت است كه يك نوع رابطه و تشابه در ميان مسأله‌ي «انتظار» و «جهاد» و مبارزه با دشمن، در آخرين شكل خود، و جود دارد. (دقت كنيد!)
در روايات متعدّدي نيز انتظار چنين حكومتي را داشتن، به عنوان بالاترين عبادت معرفي شده است.
اين مضمون در بعضي از احاديث، از پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله و سلّم ـ و در بعضي از حضرت علي ـ عليه السّلام ـ نقل شده است؛ از جمله در حديثي مي‌خوانيم كه پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله و سلّم ـ فرمود:
«افضل اعمال امّتي انتظار الفرج من الله عزّوجلّ؛ بالاترين اعمال امت من انتظار فرج از ناحيه‌ي خدا كشيدن است.»
و در حديث ديگري از پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله و سلّم ـ مي‌خوانيم:
«افضل العبادة انتظار الفرج»
اين حديث اعم از اين كه انتظار فرج را به معني وسيع كلمه بدانيم، و يا به مفهوم خاص يعني انتظار ظهور مصلح جهاني باشد، اهميت انتظار را در مورد بحث ما روشن مي‌سازد.
اين تعبيرات همگي حاكي از اين است كه انتظار چنان انقلابي هميشه توأم با يك جهاد و سيع دامنه‌دار است.
و اگر اعتقاد و انتظار حكومت جهاني مهدي به صورت ريشه‌دار حلول كند، سرچشمه‌ي دو رشته اعمال دامنه‌دار خواهد شد (زيرا اعتقادات سطحي ممكن است اثر آن از گفتار و سخن تجاوز نكند اما اعتقادات عميق هميشه آثار عملي گسترده‌اي به دنبال خواهد داشت)؛ اين دو رشته اعمال عبارتنداز:
ترك هر گونه همكاري و هماهنگي با عوامل ظلم و فساد، و حتي مبارزه و درگيري با آنها از يك سو؛ و خودسازي و خودياري و جلب آمادگي‌هاي جسمي و روحي و مادي و معنوي براي شكل گرفتن آن حكومت واحد جهاني و مردمي، از سوي ديگر.
و خوب كه دقت كنيم مي‌بينيم هر دو قسمت آن كاملاً سازنده و عامل تحرّك و آگاهي و بيداري است.
با توجه به مفهوم اصلي «انتظار»،‌ معني روايات متعددي كه درباره‌ي پاداش و نتيجه‌ي كار منتظران نقل شده بخوبي درك مي‌شود.
اكنون مي‌فهميم چرا منتظران واقعي گاهي همانند كساني شمرده شده‌اند كه در خيمه‌ي حضرت مهدي ـ عليه السّلام ـ يا زير پرچم او است، يا كسي كه در راه خدا شمشير مي‌زند يا به خون آغشته شده يا شهيد گشته است.
آيا اينها مراحل مختلف و درجات مجاهده در راه حق و عدالت نيست كه متناسب با مقدار آمادگي و درجه‌ي انتظار افراد است؟
يعني همانطور كه ميزان فداكاري مجاهدان راه خدا و نقش آنها با هم متفاوت است، انتظار و خود سازي و آمادگي نيز درجات كاملاً مختلفي دارد كه هر كدام از اينها با يكي از آنها از نظر «مقدمات» و «نتيجه» شباهت دارد؛ هر دو جهادند و هر دو آمادگي مي‌خواهند و خودسازي. كسي كه در خيمه‌ي رهبر چنان حكومتي قرار گرفته يعني در مركز ستاد فرماندهي يك حكومت جهاني است، نمي‌تواند يك فرد غافل و بي‌خبر و بي‌تفاوت بوده باشد؛ آنجا جاي هر كس نيست؛ جاي افرادي است كه بحق شايستگي چنان موقعيت پر اهميتي را دارند.
همچنين كسي كه سلاح در دست دارد و در كنار رهبر اين انقلاب با مخالفان حكومت صلح و عدالتش مي‌جنگند، آمادگي فراوان روحي و فكري و رزمي بايد داشته باشد.
آيت الله مكارم شيرازي ـ حكومت جهاني مهدي، ص94

معتقد به قانون اساسی و دارای روحیه مقاوم در برابر دشمنان باشد

نامزد انتخابات اولاً باید به خدا و به این انقلاب و به قانون اساسی و به این مردم ایمان و اعتقاد داشته باشد؛ ثانیاً دارای روحیه‌ی مقاوم باشد. این ملت اهداف بلندی دارد، کارهای بزرگی دارد، تسلیم نیست، کسی نمیتواند با این ملت با زبان زور حرف بزند. کسانی که در رأس قوه‌ی اجرائی قرار میگیرند، باید کسانی باشند که در مقابل فشارهای دشمنان مقاوم باشند؛ زود نترسند، زود از میدان خارج نشوند؛ این یکی از شرطهای لازم است. بیانات در دیدار کارگران و فعالان بخش تولید کشور ۱۳۹۲/۰۲/۰۷