امام جعفرصادق(ع)

طلب العلم فریضه علی کل حال

(imam gafar sadegh(a.s

to acquire knowledge is neccessary at all times

تحصیل علم در همه حال واجب است

بحارج1ص172

امام رضا (ع)

صدیق کل امری عقله و عدوه جهله

(imam reza (a.s

wisdom and intellect is every mans ferend ،ignorance and illiteracy،are his enemies

دوست هرکس عقل و خرد اوست ودشمن هرکس جهل و نادانی اوست

(الشهاب فی الحکم و الاداب ص12)

به سپاه و سپاهی تعصب داشت . می گفت : سپاهی باید آچار فرانسه باشه ، اگه توی قسمت زرهی آموزش می بینه ، روی کار خودش مسلط باشه، اما هر وقت جای دیگه هم لازم

باشه ازش استفاده کنیم، بتونه وظایفش رو انجام بده. سپاهی یا باید عاشق باشه یا دیوانه . کسی که دنبال مادیات اومده باشه توی این لباس ، غلط ترین راه را انتخاب کرده ،این

جا اگه اومدین باید عاشق باشید. عاشق خدمت به اسلام ، به مردم ، و الا اشتباه کردید. به لباس هایی که به تن دارید نگاه کنید. چه رنگیه؟ این لباس ها شاید به ظاهر سبز باشه ،

ولی روی هر کدام می شود سرخی خون رو دید . سرخی خون کسانی که یک روز این لباس ها رو پوشیدن و جون نشون رو به خاطر اسلام و انقلاب تقدیم کردن. پس همیشه

یادتون باشه ، پوشیدن این لباس چه مسئولیت سنگینی براتون داره…

[ برگرفته از کتاب از همه عذر می خواهم ، خاطراتی از سردار شهید مهدی زین الدین ، راوی صابر مهر نژاد ،

نشر یا زهرا ، چاپ اول ، 1391 ، ص 23 ]

يكي از صفات مؤمنين و اولياي الهي به جاي آوردن شكر نعمت هاي الهي است. انسان بايد در هر حالي شاكر باشد. خداوند چقدر به ما نعمت داده است مگر ما طلبكار بوده ايم. ما

را صحيح و سالم آفريده،‌ چندين كارخانه در وجود ما آفريده است، گوش، چشم، زبان و عقل و… ‌شكر اين ها را به جا آوريم،‌ نمك شناس باشيم. شكر اين است كه به جنگ خدا

نرويم و هر چه گفت، بگوييم چشم. معصيت و فعل حرام جنگ با خداست، مثل چشم چراني ،‌غيبت و ريا… اينها جنگ با خداست،‌ گفته نكن و من انجام مي­دهم.

[ فرازی از فرمایشات استاد اخلاق آیت الله ناصری ]

حضرت آیت الله سید عبدالکریم کشمیری(قدس سره) می فرمودند: براى از بين بردن صفات رذيله دو راه درمان وجود دارد يكى راه مجاهده است كه انسان بايد زحمت و رياضت

بكشد تا آن‏ها را بيرون كند. اما یک راه دیگر هم هست که اگر به این مقام برسد همه رذائل با هم ازبین می رود مثل كسى كه در حال غرق شدن باشد و يك نفر بيايد او را نجات

بدهد يا كسى كه مثلاً پايش يا دستش نجس است و در آب كُر، همه بدنش تميز و طاهر مى‏شود. آب كُر يعنى ياد خدا. اگر ياد خدا دائم باشد، صفات رذيله همه‏اش با هم برچيده

مى‏شود و اين ياد و محبت خدا مانع مى‏شود كه انسان كار زشتى انجام دهد. ايشان با اين كه خودشان خيلى رياضت كشيده بودند، اما راه دوم را كه محبت (و یاد) خداست صلاح

مى‏دانستند و خيلى بر آن تأكيد داشتند.

[ حسین کربلایی ، یاد حق ، انصار المهدی ، چاپ اول 1392 ، ص36 ]