حضرت آیت الله سید عبدالکریم کشمیری(قدس سره) می فرمودند: براى از بين بردن صفات رذيله دو راه درمان وجود دارد يكى راه مجاهده است كه انسان بايد زحمت و رياضت

بكشد تا آن‏ها را بيرون كند. اما یک راه دیگر هم هست که اگر به این مقام برسد همه رذائل با هم ازبین می رود مثل كسى كه در حال غرق شدن باشد و يك نفر بيايد او را نجات

بدهد يا كسى كه مثلاً پايش يا دستش نجس است و در آب كُر، همه بدنش تميز و طاهر مى‏شود. آب كُر يعنى ياد خدا. اگر ياد خدا دائم باشد، صفات رذيله همه‏اش با هم برچيده

مى‏شود و اين ياد و محبت خدا مانع مى‏شود كه انسان كار زشتى انجام دهد. ايشان با اين كه خودشان خيلى رياضت كشيده بودند، اما راه دوم را كه محبت (و یاد) خداست صلاح

مى‏دانستند و خيلى بر آن تأكيد داشتند.

[ حسین کربلایی ، یاد حق ، انصار المهدی ، چاپ اول 1392 ، ص36 ]