آیت الله بهاء الدینی می فرمایند : اگر می خواهید بدانید نماز شما مورد قبول است یا نه، از این جا تجربه کنید؛ اگر دیدید نماز شما جلو دروغ و

فساد و منکرات را می گیرد، بدانید نماز شما مورد قبول است. کار نماز این است.همان طور که آتش می سوزاند و آب خاموش می کند،نماز هم

انسان را از منکرات نجات می دهد. در کلمات حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام آمده است که: « مَثَلُ الصَّلاه مَثَلُ الحُمّه عَلی باب الرَّجُل:

مَثل نماز، مَثل حمام در خانه است.» انسانی که پنج مرتبه در شبانه روز حمام می رود، آیا دیگر بدن او آلوده است؟ این نماز را هم اگر کسی آن

گونه که باید، انجام دهد، روحش را از کثافات و معصیت ها تطهیر می‌کند. اگر دیدید از معاصی پاک شدید؛ دروغ نمی گویید، خیانت نمیکنـید،

کلـک و حقـه بـازی را کنـار گذاشتـید، بدانیـد نمـاز خوانده اید. وگرنه بدانید معلق بازی کرده اید، نماز نخوانده اید.»

[ نسخه های شفا بخش، چاپ بیست و یکم، 1392، ص 46 و 47، روایت از نهج البلاغه (صبحی صالح)، ص 317 ]

عالمی به یکی از شاگردانش خیلی احترام می گذاشت و او را بر دیگران ترجیح می داد، او را ملامت نمودند، آن عالم نیز به هریک از شاگردانش پرنده ای داد و گفت: این پرنده ها را

در جایی که احدی نبیند ذبح کنید. فردا همه شاگردان پرنده ها را ذبح کرده آوردند ولی آن شاگرد پرنده را سر نبریده بود. استاد از او علت را پرسید و شاگرد گفت: شما فرمودید

جائی بروید که هیچ کس شما را نبیند، هرجا رفتم دیدم خدای متعال مرا می بیند. استاد به او احسنت گفت و روبه شاگردان دیگر کرد و گفت به این علت او را برشما ترجیح می

دادم. زیرا در همه جا خداوند را ناظر و شاهد اعمال خود می داند وَ هُوَ مَعَکُم اَینَ ما کُنتُم و خداوند با شماست هر کجا که باشید.

[ از سخنان آیت الله مجتهدی ، برگرفته از کتاب آداب الطلاب ، جلد اول ، انتشارات لاهوت ، 1393 ،ص 152 ]

یک شب آیت الله حق شناس (ره) در سال های جوانی آقاشیخ مرتضی زاهد را در خواب می بیند. ایشان با چند نفر به همراه آقا از بازار به

مسجد جمعه وارد می شوند، و همچنان پیش می روند تا به حوض بزرگ صحن مسجد می رسند که در این هنگام می بیند آقاشیخ مرتضی

زاهد از روی حوض مسجد رد می شود و به آن سوی حوض می رود. و او (آیت الله حق شناس) حوض را دور می زند و به کنار ایشان می رود و

می پرسد: آقا شما چگونه به این مقامات رسیده اید؟ شیخ مرتضی زاهد جواب میدهند: «با ترک محرمات و انجام واجبات» آیت الله حق

شناس(ره) از این خواب خوشش می آید و تصمیم می گیرد تا با این خواب آقا شیخ مرتضی را امتحان کند. با این نیت به نزد ایشان می رود تا

در بیداری نیز جواب آقا شیخ مرتضی را از زبان او بشنود. آقا شیخ مرتضی زاهد دوباره در بیداری نیز به او می گوید: «با ترک محرمات و انجام

واجبات».

[ رستگاران ،علی قاسمی ، نشر هنارس، چاپ دوم ،1392،ص 29 ]

أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ (ع) قَالَ : جُمِعَ الْخَيْرُ كُلُّهُ فِي ثَلَاثِ خِصَالٍ النَّظَرِ وَ السُّكُوتِ وَ الْكَلَامِ فَكُلُّ نَظَرٍ لَيْسَ فِيهِ اعْتِبَارٌ فَهُوَ سَهْوٌ وَ كُلُّ سُكُوتٍ لَيْسَ فِيهِ فِكْرَةٌ فَهُوَ غَفْلَةٌ وَ كُلُّ كَلَامٍ لَيْسَ فِيهِ ذِكْرٌ فَهُوَ لَغْوٌ فَطُوبَى لِمَنْ كَانَ نَظَرُهُ عَبَراً وَ سُكُوتُهُ فِكْراً وَ كَلَامُهُ ذِكْراً وَ بَكَى عَلَى خَطِيئَتِهِ وَ أَمِنَ النَّاسُ شَرَّهُ. ( امالی ، ص 80 ) امير المؤمنين علی علیه السلام فرمود: همه خير در سه چيز فراهم آمده است: یکی، نظر(نگاه کردن) ؛ دوم، سکوت؛ سوم،کلام (سخن گفتن ) . اگر این سه رفتارِ متعارفِ اسلامی آنچنان که شایسته است، انجام بگیرد، همه خیرات مستقیم و غیر مستقم، در این ها جمع است. (حضرت ) فرمود: هر نظری، هر نگریستنی که در آن، عبرت گرفتن نباشد، این عبرت ( نظر و نگاه کردن ) سهو است یعنی کاریست که مثل عمل خطا،عمل اشتباه و سهو فایده ای ندارد. یکی دیگر از رفتارهای متعارف سکوت است ، انسان یک جاهایی ساکت است این سکوت می تواند همراه تفکر باشد. هر سکوتی که در آن فکری نیست، این غفلت است. … و هر کلامی را كه در آن یاد خدا نیست ، بيهوده است. بعضی ها حرف میزنند، هیچ ثمری از این حرف عائد نمی شود. همین طور لفّاظی (می کنند) بدون اینکه کسی از این کلام استفاده ای بکند.این، می شود لغو. آن وقت انسانی که این سه خصوصیت را دارد،(یعنی) وقتی ساکتیم، فکر کنیم، وقتی حرف می زنیم تذکر در آن باشد،وقتی نگاه می کنیم با سنجش باشد؛آنوقت (نتیجه این نوع رفتار این است که) خطاهای خودمان را پیدا می کنیم…. وقتی فهمیدیم،آن وقت عظمت کار را مشاهده می کنیم. (و) اگر اهلِ دل باشیم، بر خطاهای خودمان گریه می کنیم.

[ شرح حدیث از امام خامنه ای مدظله العالی در مقدمه درس خارج ، 28/02/93 ]

اي عزيز ، … تو اگر فروتن شدي ، قهراً مردم تو را احترام كنند و بزرگ شمارند ؛ و اگر تكبر كني پيشرفت ندارد . اگر توانستند تو را خوار و ذليل مي كنند و به تو اعتنا نمي كنند ؛ و اگر نتوانستند در دل آنها خواري و در چشم آنها ذليلي و مكانت نداري. تو با تواضع دل مردم را فتح كن ؛ تو اگر فرضاً احترام طلب و بزرگي خواه هم هستي، بايد از راه آن وارد شوي ؛ و آن مماشات با مردم و تواضع با آنهاست.

[ امام خمینی (ره) ، چهل حدیث ، در فصل مفاسد کبر، ص 86 ]