گفتند: چادرت را بردار، حالا چه اشکالی داره با مانتوی بلند، حجاب کامل داشته باشی؟ چادر که واجب نیست!

جواب دادم:همیشه بهترین کار این است که بین خوب و برتر، برتر را انتخاب کرد و من هم چادر حجاب برتر را انتخاب کردم. 

گفتند: درسته که چادر حجاب برتره ولی زحمت زیادی دارد، در این گرما، اذیت نمیشی؟

گفتم:گرما که مهم نیست، غرق شدن عبد در معبود لذت داره.

چادر لذت دارد، باور کن!

?بزرگی میگفت:
ما یک گاریچی در محلمان بود، که نفت می برد و به او عمو نفتی می گفتند.
یک روز مرا دید و
گفت: سلام. ببخشید خانه تان را گازکشی کرده اید!؟
گفتم: بله!
گفت: فهمیدم. چون سلام هایت تغییر کرده است!
من تعجب کردم، گفتم: یعنی چه!؟
گفت:
قبل از اینکه خانه ات گازکشی شود، خوب مرا تحویل می گرفتی، حالم را می پرسیدی. همه اهل محل همینطور بودند. هرکس خانه اش گازکشی میشود، دیگر سلام علیک او تغییر میکند…
از اون لحظه، فهمیدم سی سال سلامم بوی نفت میداد. عوض اینکه بوی انسانیت و اخلاقیات بدهد.
سی سال او را با اخلاق خوب تحويل گرفتم. خیال میکردم اخلاقم خوب است. ولی حالا که خانه را گازکشی کردم ناخودآگاه فکر کردم نیازی نیست به او سلام کنم.

?یادمان باشد، سلام مان بوی نیاز ندهد!

بعضی اولیای خدا یک دفتری همراه خود داشتند و هر کاری که می کردند می نوشتند، در آخر روز هم نشسته و حساب کارهای خود را می کردند که ما در این روز چه کردیم، چه مقدار اطاعت خداوند متعال را نمودیم، چه مقدار سرپیچی و نافرمانی کردیم.

✅امام موسی کاظم (علیه السلام) فرمودند:
از ما نیست کسی که هر روز به حساب نفس خود نرسد؛ پس اگر کار خوبی انجام داده بود خدا را شکر کند و از خدا بخواهد که آن کار را بیشتر و بهتر بتواند انجام دهد و اگر کار بدی انجام داده بود استغفار و توبه نماید.

?بحار الأنوار، ج۷۲

حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه پ آله وسلم) فرمودند:
انسان مؤمن نخواهد بود، تا این که به حساب نفسش برسد؛ شدیدتر از حسابرسی شریک با شریکش و مولی با بنده اش

?بحار الأنوار، ج۷۲

امام سجاد علیه السلام:

اَلْمُؤْمِنُ يَصمُتُ لِيَسلَمَ و يَنطِقُ لِيَغنَمَ

مؤمن سكوت می ‏كند تا سالم ماند و سخن می‏ گويد تا سود برد.

پیام هفته:             مروت وجوانمردی                                     

قـالَ عَـلِىٌّ عليه السلام: ثَلاثَةٌ هُنَّ الْمُرُؤَةُ: جـُودٌ مـَعَ قِـلـَّةٍ، وَ احْتِمالٌ مِنْ غَيْرِ مَذَلـَّةٍ، وَتَعَفـُّفٌ عَنِ الْـمَسْأَلَةِ حديث

 سه چيز است كه عين مروّت است : بخشش در حال تنـگدستى، تحمّل و صبورى بـدون آنكه انسـان زير بـار ذلت بــرود، و خـوددارى از خـواهش و درخواست.                                                         تصنیف غررالحکم

حکایت

آورده اند که در کرمان پادشاهی بود که کرم و مروت بسیار داشت. عادت او آن بود که هر غریبی به شهر می آمد سه روز مهمان او بود. وقتی که عضدالدوله به کرمان حمله آورد، او طاقت مقابله با عضدالدوله را نداشت، در قلعه رفت و هر روز جنگ سختی می کرد و عده ای را می کشت و چون شب فرامی رسید برای لشکریان عضدالدوله طعام می فرستاد. عضدالدوله، رسول نزد او فرستاد که این چه کاری است که تو می کنی؟ به روز افراد مرا می کشی و به شب طعام می دهی؟ گفت: جنگ کردن اظهار مردمی است و نان دادن اظهار جوانمردی. ایشان اگرچه دشمن من اند، اما در این ولایت غریب اند و هر که در اینجا غریب باشد، مهمان من است و رسم جوانمردی نیست که کسی مهمان را بدون توشه بگذارد. عضدالدوله گفت: کسی را که این چنین مروت و جوانمردی باشد با او جنگ کردن خطاست. از در قلعه و حصار او برخاست و او از محنت خلاص یافت.

بزرگی را پرسیدند: جوانمرد کیست؟

گفت: آن که ببخشد و یاد نیاورد.