پیام هفته:             مروت وجوانمردی                                     

قـالَ عَـلِىٌّ عليه السلام: ثَلاثَةٌ هُنَّ الْمُرُؤَةُ: جـُودٌ مـَعَ قِـلـَّةٍ، وَ احْتِمالٌ مِنْ غَيْرِ مَذَلـَّةٍ، وَتَعَفـُّفٌ عَنِ الْـمَسْأَلَةِ حديث

 سه چيز است كه عين مروّت است : بخشش در حال تنـگدستى، تحمّل و صبورى بـدون آنكه انسـان زير بـار ذلت بــرود، و خـوددارى از خـواهش و درخواست.                                                         تصنیف غررالحکم

حکایت

آورده اند که در کرمان پادشاهی بود که کرم و مروت بسیار داشت. عادت او آن بود که هر غریبی به شهر می آمد سه روز مهمان او بود. وقتی که عضدالدوله به کرمان حمله آورد، او طاقت مقابله با عضدالدوله را نداشت، در قلعه رفت و هر روز جنگ سختی می کرد و عده ای را می کشت و چون شب فرامی رسید برای لشکریان عضدالدوله طعام می فرستاد. عضدالدوله، رسول نزد او فرستاد که این چه کاری است که تو می کنی؟ به روز افراد مرا می کشی و به شب طعام می دهی؟ گفت: جنگ کردن اظهار مردمی است و نان دادن اظهار جوانمردی. ایشان اگرچه دشمن من اند، اما در این ولایت غریب اند و هر که در اینجا غریب باشد، مهمان من است و رسم جوانمردی نیست که کسی مهمان را بدون توشه بگذارد. عضدالدوله گفت: کسی را که این چنین مروت و جوانمردی باشد با او جنگ کردن خطاست. از در قلعه و حصار او برخاست و او از محنت خلاص یافت.

بزرگی را پرسیدند: جوانمرد کیست؟

گفت: آن که ببخشد و یاد نیاورد.