در جامعه جاهليت زده حجاز ، داشتن دختر، ننگ خوانده مي شد و زنده به گور کردن دختران که يکي از دردناک ترين نمونه هاي جهل و تعصب

در تاريخ است، ميان مردم حجاز رواج داشت . به همين دليل، تولد دختر براي اعراب ، اتفاقي تلخ وناگوار بود. خداوند در قرآن کريم در باره آنها

مي فرمايد: واذا بشر احدهم بالانثي ظل و جهه مسودا و هو کظيم هنگامي که به يکي از آنان بشارت دختر داده مي شد، صورتش از خجالت سياه

مي شد وناراحت و خشمگين مي گرديد. پبامبر در چنين جامعه اي برانگيخته شد. بنابراين ؛ يکي از محورهاي اساسي رسالت ايشان، مبارزه با اين

گونه جهل ها وآگاهي بخشي به آنان در اصلاح اين باور زشت ودور از عقل و انسانيت بود. به همين دليل، همواره در کلام و سيره ايشان، ارزشي

که براي دختران قائل مي شد؛ به مراتب ؛ بيشتر از پسران بود و در باره آنها سفارش ويژه اي داشت و مي فرمود: هترين فرزندان شما، دختران شما

هستند و از نشانه ها ي خوي قدمي يک بانو، آن است که فرزند نخست او، دختر باشد در سيره پيامبر آمده است که هرزمان مژده تولد دختري را

به ايشان مي دادند؛ مي فرمود:«گلي است خوش بود که روزي اش با خداوند است»