مثل زغال خاموش!
زغالهاي خاموش را کنار زغالهاي روشن میگذارند تا روشن شوند، چون همنشینی اثر دارد.
ما هم مثل همان زغالهاي خاموشیم؛ پس اگر کنار کسانی بنشینیم که روشناند، نورانیتی دارند و گرما و حرارتی دارند، ما هم به
طفیل آنها روشنی میگیریم و گرما و حرارتی پیدا میکنیم، وگرنه در قیامت حسرت میخوریم.
یکی از حرفهاي جانسوز اهل جهنم همین است:
اي کاش با فلانی رفیق نبودم و با او نمینشستم. او تاریک بود و مرا هم مثل خود تاریک کرد.
یعنی اي کاش رفیقی سر راهم سبز میشد که خود سبز بود، روشن بود، صفا و نوري داشت تا من هم از پرتو او طرفی میبستم.