خواستگاری پیامبر(صلی الله علیه وآله) از خدیجه(سلام الله علیها)

 حضرت محمد صلی الله علیه و آله به سنينى رسيده بود كه مى‌ بايست ازدواج مى‌ كرد و عمويش “حضرت ابوطالب علیه‌السلام” و همسر عمويش “حضرت فاطمه بنت اسد سلام الله علیها” در پى يافتن همسرى شايسته براى او بودند. خديجه سلام الله علیها كه از تصميم آن‌ها باخبر شده بود “نفيسه دختر عليه” را به نزد پيامبر صلی الله علیه و آله فرستاد و عشق و علاقه خويش نسبت به آن حضرت و آمادگى ازدواج با وى را ابراز نمود.

پيامبر اكرم صلی الله علیه و آله با عمويش ابوطالب علیه‌السلام در اين باره مشورت كرد و همگى از آن استقبال كردند. بدين منظور، ابوطالب علیه‌السلام به همراه تعدادى از بزرگان بنى‌هاشم به نزد “خويلد بن اسد” و به روايتى نزد “ورقة بن نوفل” عموى خديجه رفت و خديجه را براى حضرت محمد صلی الله علیه و آله خواستگارى كردند.

ازدواج پیامبر(صلی الله علیه وآله) با خدیجه(سلام الله علیه)

درخواست آنان از سوى خديجه و عمويش پذيرفته شد و عقد نكاح آن دو جارى شد و مهريه خديجه، چهارصد دينار تعيين گرديد كه خود وى، آن را ضامن شد. بدين ترتيب در دهم ربيع الاول سال 25 عام الفيل (28 سال پيش از هجرت) ازدواج آن دو بزرگوار برگزار شد. خديجه به هنگام ازدواج با رسول خدا صلی الله علیه و آله چهل ساله بود و پيامبر صلی الله علیه و آله بيست و پنج ساله.

خديجه كبرى سلام الله علیها در خانه پيامبر صلی الله علیه و آله داراى شش فرزند شد كه عبارتند از: قاسم، عبدالله، رقيه، زينب، ام كلثوم وحضرت فاطمه زهرا سلام الله عليهم اجمعين كه تمام آن‌ها جز فاطمه زهرا سلام الله علیها پيش از بعثت پيامبر صلی الله علیه و آله به دنيا آمده بودند و تنها فاطمه سلام الله علیها پس از بعثت به دنيا آمد و خير كثيرى براى عالميان شد.

?زمانی که امام حسن عسکری (علیه السلام) در زندان صالح بن وصیف بسر می برد عباسیون و صالح بن علی و کسانی که از مذهب تشیع منحرف بودند نزد صالح رفتند تا از او بخواهند بر امام حسن (علیه السلام) سختگیری کند.

?صالح گفت: چه کنم؟ من دو نفر از شرورترین افراد را بر او گماشتم اما در اثر مشاهده رفتار او هر دو در نماز و عبادت خود بسیار کوشا شدند. به آنها گفتم چه خصلتی در حسن بن علی است که این گونه در شما تاثیر گذارده است؟

?گفتند: چه می گویی درباره مردی که روز را روزه می گیرد و شب را عبادت می کند، نه سخن می گوید و نه به چیزی سر گرم می شود، وقتی به او نگاه می کنیم رگهای گردن ما می لرزد و حالی به ما دست می دهد که نمی توانیم خود را نگه داریم.
وقتی این سخنان را از صالح بن وصیف شنیدند ناامید برگشتند.

اصول کافی، باب مولد ابی الحسن بن علی علیه السلام، ح 23.

?اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ و عجل فرجهم ?

حضرت سکینه دختر امام حسین(عل السلام) را بهتر بشناسیم

▪️حضرت سكينه (عليها السلام) دختر امام حسين (عليه السلام) 56 سال پس از واقعه كربلا، در شب پنجم ربيع الاول سال 117 ه در مدينه وفات كرد. نام اصلى وى، “آمنه” يا “اميمه” بود و مادرش رباب او را به «سكينه» ملقب ساخت.۱
مادر ايشان حضرت رباب (عليها السلام) است كه با هم در واقعه كربلا حضور داشتند، و همواره با اسرا به كوفه و شام رفتند.
وى از زنان خردمند و داناى عصر خويش بود. علاوه بر بهره‌ مندى كامل از حُسن جمال از فضايل معنوى مانند تعبد، تدين و تقواى الهى برخوردار بود و در زمينه شعر، سخنورى و فصاحت بيان از ممتازان عصر و خانه وى هميشه مجمع ادبا، شُعرا و سخن‌سرايان عرب بود.2
آن حضرت، پس از واقعه كربلا به مدت 57 سال زندگى كرد. در آغاز تحت كفالت برادر بزرگوارش امام زين العابدين علیه‌السلام قرار داشت تا اين كه ازدواج نمود و به خانه همسرش نقل مكان كرد. اين بانوى مكرمه، بين 67 تا 70 سال زندگى كرد و سرانجام در كمال شرافت و عفت دار فانى را وداع گفت.
درباره درگذشت اين بانوى بزرگ علوى، دو روايت نقل شده است: روايت نخست حاكى است كه وى در پنجم ربيع الاول سال 117 هجرى قمرى و در عصر خلافت هشام بن عبدالملك و در حاكميت خالد بن عبدالملك بن حارث در مدينه بدرود حيات گفت و روايت ديگر مى‌ گويد كه وى در پنجم ربيع الاول سال 126 هجرى قمرى در مكه معظمه وفات يافت.3
به هر روى، درگذشت وى در پنجم ربيع الاول مورد اتفاق تاريخ‌نگاران و سيره‌نويسان است. در همان سالى كه حضرت سكينه سلام الله علیها وفات يافت، خواهرش حضرت فاطمه بنت الحسين علیه‌السلام نيز در مدينه بدرود حيات گفت.4
?منابع:
1. منتهى الآمال، ج 1، ص 462 و وفيات الأعيان، ج 1، ص 379.
2. اعلام النساء، ج 2، ص 202.
3. شام سرزمين خاطره ها، ص 107؛ اعلام النساء، ج 2، ص 224؛ وفيات الأعيان، ج 1، ص 378.
4. وقايع الايام، ص 206 و منتهى الآمال، ج 1، ص 463.

 هفتاد نفراز علمای مسحیت، ازپیامبر خواستند، مباهله کنند. یعنی دوگروه یکدیگر رانفرین کنند. هرکدام برحق نبود گرفتارعذاب الهی شود. دراینجا آیه61 آل عمران نازل شد:

 هرگاه بعد ازعلم ودانشی که به تو رسیده، کسانی باتو به ستیز برخیزند، به آنهابگو بیایید مافرزندان خودرادعوت کنیم شماهم فرزندان خودرا.مازنان خویش رادعوت نماییم شماهم زنان خودرا. مااز نفوس خوددعوت کنیم شما هم ازنفوس خود.آنگاه مباهله کنیم ولعنت خدارا بر دروغگویان قراردهیم

پس از آن پیامبر به همراه علی علیه السلام وفاطمه مرضیه و امام حسن و امام حسین به محل قرارآمد. وقتی مسیحیان این صحنه رادیدند، به حقانیت پیامبراسلام اقرار کردند.

آیه مباهله:

فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَكُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَكُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكَاذِبِينَ

از آن پس که به آگاهی رسیده ای، هر کس که درباره او با تو مجادله کند، بگو: بیایید تا حاضر آوریم ما فرزندان خود را و شما فرزندان خود را ما زنان خود را و شما زنان خود را ما خود و شما خود آنگاه دعا و تضرع کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان بفرستیم

اعمال روز مباهله :
اول: غسل، که نشان پالایش ظاهر از هر آلودگی و آمادگی برای آرایش جان و صفای باطن است؛

دوم: روزه، که سبب شادابی درون است؛

سوّم: خواندن دو ركعت نماز، كه در وقت و كيفيت و ثواب مانند نماز روز عيد غدير است، و اينكه «آية الكرسى» در نماز مباهله بايد تا«هم فيها خالدون» خوانده شود.

چهارم: خواندن دعاى مباهله مى باشد.

​ همراه آقا می‌رفتیم درس.  چشمم افتاد به نعلین‌شان. قسمتی از کفه‌اش جدا شده بود.  می‌دانستم خودشان وقت نمی‌کنند. اهل زحمت‌دادن به دیگران هم نبودند؛ حتی به من که سال‌ها در کنارشان بودم.  بعد از درس، به آقا گفتم: «کف نعلینتون جدا شده، اگه اجازه بدید، بدم درستش کنن.»  آقا سرش را به‌طرف من چرخاند. با لبخند گفت: «خودم را هم بلدی  درست کنی؟» همیشه وقتی شوخی می‌کردند، می‌خندیدم. این‌بار هم مثل همیشه؛ ولی یک‌دفعه دلم هُری پایین ریخت: «او با این‌همه عبادت و بندگی، هنوز هم به‌فکر درست‌کردن خودش است، اما من…».  (در خانه اگر کس است، ص١۶؛ بر اساس خاطرۀ یکی از شاگردان معظم‌له) ?مرکز تنظیم و نشر آثار آیت‌الله بهجت قدس‌سره