قال الرضا علیه السلام: الصَّغَائِرُ مِنَ‏ الذُّنُوبِ‏ طُرُقٌ إِلَى الْكَبَائِرِ وَ مَنْ لَمْ يَخَفِ اللَّهَ فِي الْقَلِيلِ لَمْ يَخَفْهُ فِي الْكَثِيرِ وَ لَوْ لَمْ يُخَوِّفِ اللَّهُ النَّاسَ بِجَنَّةٍ وَ نَارٍ لَكَانَ الْوَاجِبُ عَلَيْهِمْ أَنْ يُطِيعُوهُ وَ لَا يَعْصُوهُ لِتَفَضُّلِهِ عَلَيْهِمْ وَ إِحْسَانِهِ إِلَيْهِمْ وَ مَا بَدَأَهُمْ بِهِ مِنْ إِنْعَامِهِ الَّذِي مَا اسْتَحَقُّوهُ.

امام رضا علیه السلام فرمود:
گناهانِ صغیره راهی به سوی گناهانِ کبیره اند، و هر کس از خدا در [نافرمانیِ] اندک نَهراسد در [گناهِ] بسیار از او نترسد. و حتّی اگر خداوند مردم را با [محروم شدن از] بهشت و [گرفتاری به] دوزخ نمی ترسانید [و پاداش و کیفری در کار نبود] براستی بر ایشان واجب بود که از او اطاعت کرده و نافرمانی اش نکنند، به جهت عطا و بخششی که بر آنها نموده و آنچه [از جانبِ خود] آغاز کرده بر ایشان به دادنِ نعمتهایی که استحقاق آن را نداشتند.

عيون أخبار الرضا عليه السلام، ج‏2، ص180
بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏68، ص174