دوستی با نفس (گلستان سعدی، ص 248)
17 فروردین 1396 توسط رضوانی
بزرگی را پرسیدم در معنی این حدیث که اعدا عدوک نفسک الّتی بین جنبیک(دشمن ترین دشمنان تو، نفس بدفرمای تست که در درون تو جای دارد). گفت: به حکم آن که هر آن دشمنی را که با وی احسان کنی دوست گردد مگر نفس را که چندان که مدارا بیش کنی، مخالفت زیادت کند.
فرشته خوی شود آدمی به کم خوردن
وگر خورد چو بهایم بیوفتد چو جماد
مراد هر که برآری مطیع امر تو گشت
خلاف نفس که فرمان دهد چو یافت مراد