ما بعنوان انسان رو به رشد بايد بپذيريم در دوران زندگي مان ما گاه برنده مي شويم و گاه بازنده، و بدون شک هيچ احساسي به شيريني برنده شدن و هيچ احساسي به تلخي بازنده شدن نيست. اما بايد ياد بگيريم زندگي ميدان مسابقه نيست و اطرافيان هم رقباي ما نيستند. زماني که ياد بگيريم “مقايسه” بالاترين نقطه ضعف هر بشري است آنگاه دست از مقايسه و ملازم هميشگي آن يعني حسادت برخواهيم داشت