فاجعه خونین حمله به مسجد گوهرشاد یکی از اوراق ننگین تاریخ در دوره رضاخان می‌باشد. رضاخان که با زور سر نیزه و با حمایت بیگانگان به قدرت رسید ، طرح اسلام زدایی را به اجرا گذاشت . از جمله در سال ۱۳۱۴ همزمان با اجباری شدن کلاه شاپو برای مردان ، زمزمه‌های حجاب‌زدایی زنان نیز بلند شد.

دستور کشف حجاب و دین زدایی از انگلستان آمده بود و «رضاشاه»، «آتاتورک» و «امان‌الله خان»-پادشاه افغانستان- باید اجرایش می‌کردند. پس در سال ۱۳۰۵٫ش توسط رضاشاه فرمان اجرای مقدماتش صادر شد. اول قرار بود که اجرای آن مرحله به مرحله باشد تا از ایجاد بلوا و شورش مردم جلوگیری شود اما یک اتفاق بزرگ تاریخی آن را به یک برنامه دفعتاً و سرکوبگرانه بدل کرد.

حکومت پهلوی از سال ۱۳۱۴ و پس از بازگشت رضاشاه از سفر به ترکیه، مرحله جدیدی را در مسیر نهادینه کردن کشف حجاب و اجباری شدن کلاه بین المللی(شاپو) شروع کرد و جشن هایی را با حضور مقامات بلندپایه کشور به پا می کرد تا به این اندیشه غربی رسمیت بخشد. این امر، موجب مخالفت روحانیون و مراجع در شهرهای مختلف می شد. در این میان، آیت الله حاج آقا حسین قمی از روحانیون مشهد، به قصد مذاکره با رضا شاه به تهران می رود که بازداشت می شود. پس از آن، مسجد گوهرشاد که از چند روز قبل محل اجتماع و سخنرانی علیه اقدامات جدید رژیم بود، حال و هوای دیگری به خود می گیرد.

بنا بر اسناد تاریخ به دستور رضاشاه در روزهای ۲۰ و ۲۱ تیر ماه ۱۳۱۴ شمسی مسجد گوهرشاد که مملو از جمعیت معترض بود مورد حمله قشون قزاق قرار گرفت و مسجد گوهرشاد به خاک و خون کشیده شد . بیش از دو هزار تا پنج هزار تن به شهادت رسیدند و حدود هزار و پانصد نفر به اسارت نیروهای قزاق در آمدند.

قیام مسجد گوهرشاد و کشته شدن هزاران نفر از مردم و روحانیت و تبعید و زندانی شدن جمع بسیاری از آن ها، نقطه اوج مبارزه های بر ضد رضاخان بود و از آن واقعه جان گداز تا سقوط پهلوی اول و دوم، این مبارزه هم چنان ادامه داشت تا این که خداوند متعال، پاداش این مبارزات و از جان گذشتگی ها را، پیروزی انقلاب اسلامی، که از بزرگ ترین انقلاب های تاریخ است، قرارداد و این ملت را به نعمت استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی آراسته و مفتخر ساخت و عظمت اسلام را زنده نمود و آن را مقدمه ای برای ظهور و قیام شمشیر انتقام گیری و عدالت فراگیر و نابودی بت های گسترده عالم گیر، حضرت مهدی موعود(عجل الله تعالی فرجه الشریف) قرار داد.

یکی از قیام‏های ‏خونین مردم مسلمان ایران به رهبری مراجع تقلید در قرن معاصر، که نقطه عطفی درتاریخ قیام‏های اسلامی در تاریخ صد ساله اخیر است، قیام مردم مسلمان در مسجد گوهرشاد، در کنار مرقد مطهر حضرت امام رضا علیه ‏السلام بر ضد دیکتاتوری ‏رضاخان، و کشف حجاب او است

همچون گذشته، همپای ملت سلحشور ایران، در راهپیمایی روز قدس شرکت خواهیم کرد.

*

با حضور گسترده در راهپیمایی روز قدس نشان خواهیم داد که همچنان در مقابل استکبار ایستاده‏ایم.

*

با حضور پرشور در راهپیمایی روز قدس، نشان خواهیم داد که تحریم های بیگانگان ملت ما را مقاومتر می‏کند.

*

با حضور گسترده در راهپیمایی روز قدس و تجدید بیعت با آرمان های امام و رهبری، دشمنان داخلی و خارجی را ناکام .

تشيع انگليسي، شعبه‌اي از “اسلام آمريکايي” است؛ فرقه‌اي که با شهادت و جهاد  نسبتي ندارد. بي‌خطر براي طاغوت و ظالمين و از کنار آمريکا و اسرائيل نيز با سکوت عبور مي‌کند. “شيعه انگليسي” ترجيح مي‌دهد بر پيکر خونين امام حسين (ع) گريه و مويه کند تا در رکاب پسر رسول خدا کشته شود. تشيع انگليسي هدفش حرکت در مسير اصلاح دين رسول خدا نيست و تنها بر تفرقه و اختلافات تأکيد  دارد. “تکفير” مي‌کند. ناسزا مي‌گويد. به مقدسات ساير مسلمانان توهين  مي‌کند و به تنها حکومت شيعي جهان مي‌تازد. رهبر انقلاب بر اصلي و  فرعي کردن دشمنان تأکيد فراوان داشته و دارند. تشيع انگليسي دشمن فرعي نيست. نقشه همان دشمنان اصلي است؛ توطئه شومي که يک شاخه‌اش در لباس داعش  سر برآورده است، شاخه‌اي در هيبت “وهابيت و جاهليت"، شعبه‌اي هم در لباس  “بهائيت” مُتِهَتِک به احکام و اصول اسلامي. “تشيع انگليسي"، شيعه را  خون‌ريز و غيرعقلاني و افراطي نشان مي‌دهد؛ حال آنکه امامان معصوم شيعه  (عليهم السلام) مظهر عقلانيت و عدالت هستند. تيغ شيعه در برابر جبهه کفار ودشمنان اسلام از نيام بيرون مي‌آمد؛ و مي‌آيد. شيعه انگليسي تيغ بر روي  برادر مسلمان خود مي‌کشد و در برابر کفار و مستکبران خضوع مي‌کند. شيعه  انگليسي، در يک کلام “بي‌خاصيت” است.رحيم‌پور ازغدي: من آن‌ها [شيعه لندني] را قالتاق مي‌دانم. يک عده از اين‌ها در حوزه ريشه دارند. اما در منشور روحانيت مي‌گويد استعمار در فرهنگ حوزه‌هاي ما نفوذ  کرده است و اولين القايشان جدايي دين از سياست است.سياست “تفرقه بيانداز و حکومت کن” انگليس پس از فرقه‌سازي بر بستر اختلافات عقيدتي، با تضعيف تشيع در برابر ساير مذاهب اسلامي ادامه پيدا کرد. اما اين تضعيف مستقيم شيعيان نبود؛ بلکه با ميزباني از شيعياني بود که با جهل خود (يا همراهي با MI6)، تشيع و شيعيان را هدف گرفتند.

تربيت مرجعيت در لندن،  تبليغ آزادانه شيعيان افراطي مورد نظر از انگليس (و آمريکا) و راه‌اندازي  شبکه‌هاي متنوع در انگليس و آمريکا از جمله اين اقدامات است يکي از ردپاهاي اوليه نفوذ انگليس در تشيع به زماني بازمي‌گردد که ميرزاي  شيرازي به مقابله قراردادهاي استعماري انگلستان پرداخت و علماي شيعه پس از  آن در هر فرصتي بر ضد اين قدرت استعمارگر فتواي جهاد و مقاومت مي‌دادند.

دولت انگليس و سرويس اطلاعاتي اين کشور ميزبان برخي از مراجع شيعه شد و با بهره‌گيري از از محبوبيت آن‌ها در اروپا، بستر پرورش طلبه‌هاي جوان با گرايش‌هاي ضد نظام اسلامي و در مغايرت با روش غالب مراجع عظام شيعه در قم و نجف، فراهم کردند. اين پرورش “روحاني لندني” ادامه پيدا کرد تا امروز به مرحله معرفي “مرجعيت انگليسي” رسيد و مراجعي از خاندان‌هاي شناخته‌شده، متأسفانه در مسير طراحي شده MI6، تا مرحله زيرسؤال بردن اصل و اساس نظام اسلامي، مراجع گرانقدر شيعه و ولايت فقيه و… پيش رفته‌اند. اسلام و تشيع مورد نظر اين افراد، نه کاري به سلطه‌گري آمريکا دارد و نه  مشکلي با اشغالگري رژيم اسرائيل. نه دفاع از کودکان مظلوم غزه را وظيفه خودمي‌داند و نه نسبت به داعش حساسيتي نشان مي‌دهند؛‌ انگليسي که به تعبير امام (ره) خبيث‌تر از آمريکا و شوروري است و آمريکا را به آزادي بيان  مي‌ستايند و علنا اعلام مي‌دارند که ما را با کار آمريکا و انگليس و  اسرائيل چه کار است.

اگر می‌خواهیم اُبهت و اقتدار نظام جمهوری اسلامی حفظ شود و مصونیت آن باقی بماند، باید همه در انتخابات شرکت کنند.