قَالَ الْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ علیهما السلام:‏
عَجَبٌ‏ لِمَنْ‏ يَتَفَكَّرُ فِي‏ مَأْكُولِهِ‏ كَيْفَ‏ لَا يَتَفَكَّرُ فِي‏ مَعْقُولِهِ‏ فَيُجَنِّبُ بَطْنَهُ مَا يُؤْذِيهِ وَ يُودِعُ صَدْرَهُ مَا يُرْدِيهِ.

امام حسن مجتبی علیه السلام فرمود:
تعجب از کسی [روا] است که درباره ی خوراکش می اندیشد [اما] چگونه است که درباره ی دریافت های عقلش نمی اندیشد، پس شکمش را از آنچه زیان می رساند دور نگه می دارد در حالی که به قلبش می سپارد آنچه را که موجب تباهیِ آن است.

بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏1، ص218

نکته:
دائم می فرمایند «کتاب بخوانید». آخر چه کتابی؟ و چه مطالبی؟ آیا خواندن هر کتابی از هر کسی و با هر مضمونی کار درستی است؟ آیا همین که فرزندان مان کتابی در دست داشته باشند و آن را بخوانند کافی است و باید به آن دلخوش باشیم؟
چرا به این نکته توجه ندارند که همواره بخشِ عظیمی از کتاب ها، حاوی مطالب ضالّه و گمراه کننده اند؟
چطور ممکن است کسی که با معارف اهل بیت (علیهم السلام) آشناست این را نداند که تعداد کتاب های هدایتگر در اقلیت است و بیشتر فضای نشر و چاپ کتب در اختیار جبهه ی انحراف است.
این حدیث و بسیاری احادیث دیگر این نکته را به ما گوشزد می کنند که بیش از آنکه در پیِ انباشت مطالب مختلف باشیم باید به دنبال دریافت مطالب صحیح و معارف ناب و خالی از آفات باشیم.
البته این مسئله درباره ی دیگر رسانه هایی که امروزه بیش از کتاب فراگیرند نیز صدق می کند.
بیاییم با روی آوردن به سخنان اهل بیت (علیهم السلام) معیار و ملاک صحت هر امری -از خُرد و کلان- و هر سخن و نظری را به دست آوریم و بر اساس آن بیاندیشیم و عمل کنیم.