یا بن الحسن!
عادت کرده ایم به اشک و لبخند توأمان!
اما…
تو باور نکن این دلخوشی های کوچک را
که هیچ دلی
با دوری و دلتنگی کنار نمی آید…
تو باور نکن که بی تو حال ما خوب است
و کِیفمان کوک!
نه مولای من باور نکن
تا تو نباشی
گره کورِ این بغض های در گلو
باز نخواهد شد…
اللهم عجل لولیک الفرج