عمریست تپش های دلم می گوید (یا فاطمه اشفعی لنا عندالله)
درباغ نبوت از نهال توحید هنگام سحر گلی شکوفا گردید چون غنچه گل،
خدیجه خندید چو دید زهرا چو گل محمدی می خندید
(محمدعلی مردانی)
جبریل به عرش نقش کوثر زده است
طوبی گل تسبیح به پیکر زده است
از خانه کوچک محمد امشب خورشید زمین و آسمان سر زده است
(سیدرضا مؤید)
شب مکه امشب شبی دیگر است
شب بارش سوره کوثر است
بدون تو خلقت صفایی نداشت
خدا بهر خلقت، «چرا»یی نداشت …
بلندست فهم تو ای نور ناب معمای روشن!
به روحم بتاب
(رضا اسماعیلی)
فاطمه راکعی نیز در شعری، حضرت زهرا(س) را نشانه‌ای آشکار برای حضرت حق، تصویر می‌کند:
ای بی نشانه ای که خدا را نشانه ای هر سو نشان توست،
ولی بی نشانه ای زهرای پاک،
ای غم زیبای دلنشین تو خواندنی ترین غزل عاشقانه ای.
ژولیده نیشابوری هم به مقام شفاعت حضرت در عرصه محشر اشاره ای دارد:
دل های ما همیشه پُر از یاد فاطمه ست
این سرزمین قلمرو اولاد فاطمه ست
دلی که نیست در او مهر فاطمه،
سنگ است چراکه نور وی و نور حق،
هماهنگ است اگر قدم نگذارد به عرصه ی محشر کمیت جمله شفاعت کنندگان لنگ است.
