سیدبن‌طاووس رحمه‌الله در کتاب اقبال‌الاعمال آورده است:

حسن‌بن‌وشاء گوید: در شب بیست‌وپنجم ذی‌قعده در محضر امام رضا علیه‌السلام بودیم که فرمود: در این شب ابراهیم و عیسی علیهماالسلام زاده شدند و زمین از زیر کعبه گسترده شد؛ پس هرکه روزه بدارد این روز را مانند کسی است که شصت ماه روزه گرفته است.

امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام فرمود: نخستین رحمتی که از آسمان به زمین نازل شد در بیست‌وپنجم ذی‌قعده بود. هر که در این روز، روزه بگیرد و شبش را زنده بدارد، برای او [ثواب] عبادت صد سال است که روزش را روزه بوده و شبش را به عبادت پرداخته…و روایت شده هرکه در این روز روزه بدارد هرچه در آسمان و زمین است برایش استغفار می‌کنند.

خواندن دو رکعت نماز هنگام طلوع خورشید مستحب است: در هر رکعت یک بار حمد و پنج بار سوره شمس را بخواند و بعد از سلام بگوید: «لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ»، سپس می‌گوید: «يَا مُقِيلَ الْعَثَرَاتِ أَقِلْنِي عَثْرَتِي يَا مُجِيبَ الدَّعَوَاتِ أَجِبْ دَعْوَتِي يَا سَامِعَ الْأَصْوَاتِ اسْمَعْ صَوْتِي وَ ارْحَمْنِي وَ تَجَاوَزْ عَنْ سَيِّئَاتِي وَ مَا عِنْدِي يَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَام‏».