وَاصْبِرْ‌ وَمَا صَبْرُ‌کَ إِلَّا بِاللَّـهِ وَلَا تَحْزَنْ عَلَیْهِمْ وَلَا تَکُ فِی ضَیْقٍ مِّمَّا یَمْکُرُ‌ونَ
و شڪیبایی ڪن، و شڪیبایی تو جز به توفیق خدا نیست، و بر آنان اندوهگین مباش، و از نیرنگی ڪه همواره به ڪار می گیرند، دلتنگ مشو.
نحل / 127
***
خداجان!!!
دوست دارم یڪ بار تمام آیاتی از قرآن را ڪه «صبر» دارند، بخوانم… بخوانم و ببینم نمرۀ چند میگیرم از ڪلامت در درس صبر…
صبر بر نادانسته‌ها…
صبر بر تأخیرها…
صبر بر از دست دادن‌ها…
صبر بر …
خودت هم می‌دانی و می‌گویی ڪـــه فقط و فقط صبر از جانب خودت است.
صبر رزقی است ڪه باید تو به دهانِ دلمان بگذاری، اگرنه این مردم، بی‌‌قراری‌هایشان آرام نمی‌شود…

جانان….ببخش
ما، ناخوشیم…
منتظر اعجاز یم…

ما اما، مردِ این میدانیم. تو ڪه میدانی خداجان. به خودمان ثابت میڪنیم.