۱. خیرات پیامبر(ص) فرمود: «حسن خلق، عامل جذب خیرات در دنیا و آخرت است».

۲. روزی امام صادق(ع) فرمود: «خوش‎خویی، روزی را زیاد می‎کند».

] ۳. الفت امام علی(ع) فرمود: «اخلاق نیکو، میان دوستان انس و الفت پدید می‎آورد».

۴. آبادی خانه‎ها امام صادق(ع) فرمود: «اخلاق نیک، خانه‎ها را آباد می‎کند»

۵. عمر زیاد امام صادق(ع) فرمود: «اخلاق نیک، عمرها را زیاد می‎کند».

۶. محو گناه امام صادق(ع) فرمود: «خوش‎خویی، گناه را می‎گدازد همچنان‎که آفتاب، یخ را».

۷. آسانی حساب امام علی(ع) فرمود: «اخلاقت را نیکو گردان تا خداوند حسابت را آسان گرداند».

 ۸. پاداش پیامبر اکرم(ص) فرمود: «همانا انسان خوش‎خو را پاداش روزه‎گیر شب‎زنده‎دار است»

انسان به هر میزان تمایل به دنیا پیدا کند، طبیعی است که به همان میزان از آخرت دور می‌گردد؛ مگر این که دنیا را از باب مقدّمه ی رسیدن به آخرت وجهه ی همّت خود قرار داده و همّتش تامین سعادت اخروی باشد… چنانکه در حدیث آمده است : شخصى خدمت امام صادق علیه السّلام [به شکوه] عرض کرد: به خدا قسم ما طالب دنیا شدیم و دوست داریم مال دنیا را بدست آوریم. امام به او فرمودند: می‌خواهى با مال دنیا چه کنى؟ گفت: آن را برای بهتر شدن وضعیت زندگى خود و خانواده‏ام و صله رحم می‌خواهم، با آن صدقه دهم و حج و عمره به جاى آورم. امام( ع) فرمودند: این‏ دیگر طلب دنیا نیست، این در طلب آخرت بودن است.

/ فروع کافی ، ج 5، کتاب المعیشه ، ص 72 ، ح10 . [ آیت الله سید محمد ضیاء آبادی ، موعظه ، چاپ پنجم ، تابستان 92 ، نشر خیریه الزهرا ، ص 146 – 147 ]

عن جعفر بن محمد علیه السلام عن ابیه علیه السّلام: إغْتَنِمُوا الدُّعاءَ عِنْدَ خمسٍ : عِنْدَ قِرائَةِ الْقُرْآنِ، وَ عِنْدَ الاْذانِ، وَ عِنْدَ نُزُولِ الْغَيْثِ، وَ عِنْدَ الْتِقاءِ الصَفَّيْنِ لِلشَّهادَةِ، وَ عِنْدَ دَعْوَةِ الْمَظْلُومِ ؛ ( امالی ، ص 329 . ) دعا را در همه احوال می شود انجام داد یکی از نِعَم بزرگ الهی ، همین فتحِ باب دعا برای بندگان است . بدون هیچ واسطه ای ، بدون هیچ بهانه ای می توانند با خدای متعال حرف بزنند و از او طلب حاجت کنند، و به او اظهار نیاز کنند، و وسیله تقرب خودشان را فراهم بکنند. این نعمت بزرگی است، همیشه هم در اختیار انسان است. و لیکن … بعضی از مواقع احتمال استجابت دعا بیشتر است. مثل ایام متبرّک رجب ،یا ایام شعبان ، یا ماه رمضان ، یا روز عرفه، یا … در این روایت پنج موقع را ذکر می فرماید، می فرماید در این پنج جا ، دعا را مغتنم بشمارید! 1- هنگام قرائت قرآن 2- هنگام اذان ، چون بشارتِ اذن الهی برایِ ورود در نماز است. 3- زمان نزول باران ، باران هم رحمت الهی است 4- زمانی که دو صف برای شهادت به هم می رسند. مراد از شهادت ، شهادت در میدان جنگ است. 5- آنجایی که مظلومی دعا می کند،با خدای متعال حرف می زند،شکایت پیش خدا می برد نه فقط دعای او بلکه دعای هرکسی که شاهد این منظره است؛ (به اجابت می رسد.)… ندای مظلوم و دعوت مظلوم تا عرش الهی هیچ حجابی ندارد.

در ۲۵ اسفند ۱۲۸۵ در تبریز به دنیا آمد. نام او، چنانکه در لغت نامه دهخدا آمده است، ابتدا رخشنده بود و پروین را که تا آن تاریخ نامی مرسوم برای دختران نبودبه عنوان تخلص شعری انتخاب کرده بود، هر چند در شناسنامه وی نیز نام پروین آمده است. پدرش، یوسف اعتصامی (۱۲۵۳ ـ ۱۳۱۶ ش /۱۲۹۱ـ ۱۳۵۶) ملقب به اعتصام الملک، از ادیبان و نویسندگان و مترجمان بنام عصر خود و مادرش، که اختر نام داشت و در زندگینامه‌های پروین معمولاً از او یاد نمی‌شود، دختر میرزا عبدالحسین مقدّم العداله از شعرای اواخر دوره قاجار و متخلص به «شوری» بود. پروین در کودکی همراه با پدر به تهران آمد و در این شهر ساکن شد.

خانه پدر پروین به سبب شخصیت ادبی و علمی اعتصام الملک محل آمد و شد و محفل دوستانه اشخاصی همچون حاج سیدنصرالله تقوی و دهخدا و بهار بود و اعتصام الملک با تسلط بر زبان‌های عربی و فرانسه، به کتب و مجلاتی که در آن زمان از قاهره و دمشق و بغداد و قفقاز و اروپا به ایران می‌رسید، دسترسی داشت. پروین زیر نظر پدر و در محیطی علمی و ادبی تربیت شد و به بلوغ فکری و فرهنگی دست یافت و با افکار نخبگان ادب عصر خود آشنا شد. مقدمات فارسی و عربی را نزد پدر آموخت و در «مدرسه اناثیه امریکائی» تهران به تحصیل پرداخت و در ۱۳۰۳ش در هجده سالگی از آن مدرسه فارغ التحصیل شد و مدتی نیز در همان‌جا تدریس کرد.

← ازدواج پروین

ده سال پس از این تاریخ، یعنی در تیر ۱۳۱۳ ازدواج کرد. شوهرش که پسرعموی پدر او و افسر شهربانی بود، وی را چهار ماه پس از عقد ازدواج به کرمانشاه ــ که محل خدمت وی بود ــ برد، اما پروین پس از دو ماه و نیم اقامت در خانه همسر به منزل پدر بازگشت و در مرداد ۱۳۱۴ رسماً از او جدا شد. به گفته ابوالفتح اعتصامی، برادر پروین که منبع اصلی اطلاعات مربوط به زندگی خصوصی پروین است، «این ازدواج متناسب نبود» و «اخلاق نظامی» همسر پروین «با روح لطیف و آزاد» او مغایرت داشت، علاوه بر این، پروین از محیط منزه خانه پدری، پس از ازدواج «ناگهان به خانه‌ای وارد شد که یک دم از مشروب و دود و دم تریاک خالی نبود»

(علی نجوای عرش کبریایی )

علی نجوای عرش کبریایی                             علی مولود بیت ا…

 علی آیینه ای از حق زمعنی                    علی قربانی محراب خونین

علی میزان حق،مثقال توزین               علی مولای درویشان بی کس

علی روحی زانفاس مقدس                    علی ذکر و دعای هرملائک

علی ره توشه عرفان سالک                       علی وصف کمالات پیمبر

علی را دخت احمد گشته همسر        علی همراه خود دارد سه گوهر

علی دارد حسن همراه کوثر                   علی دارد حسینی نور عینی

علی سلطان وچون او کس نبینی          علی غمخوار ودمساز یتیمان

علی مرحم به دلهای پریشان                علی شافی به غوغای قیامت

علی مبعوث حق ،نور ولایت              علی قرآن ناطق خصم هر خس

علی تفسیر قرآن و سخن بس

شخصی که اهل خراسان بود، از راه دور با رنج فراوان آمد، خدمت امام باقر(ع) -عشق به اهل بیت او را کشانده بود-؛ در حالی که چون با پای پیاده آمده بود، کفش‌هایش از بین رفته و

پایش ترک خورده و پاشنه آن، شکاف زیادی برداشته بود، آمد خدمت امام با یک عشق و ولعی، خدا را شکر کرد که بالاخره به مقصود خودش رسید. بعد پایش را نشان داد با آن شکاف‌ها

که خون آمده بود و عرض کرد: یابن رسول‌الله! چیزی مرا به اینجا نیاورد جز محبّت شما اهل‌ بیت که از خراسان تا اینجا پیاده آمده‌ام، امام باقر علیه السلام فرمود : به خدا سوگند ، اگر

سنگی ما را دوست بدارد خداوند آن را با ما محشور می کند و بعد فرمود : آیا دین چیزی جز محبّت است؟ [ تفسیر العیاشی ، ج1،ص167 . ]