آيه: إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُواْ بَيْنَ أَخَوَيْكُمْ وَاتَّقُواْ اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ‏ (حجرات/10)
ترجمه: همانا مؤمنان با يكديگر برادرند، پس ميان برادران خود، (در صورت اختلاف و نزاع) صلح و آشتى برقرار كنيد و از خدا پروا كنيد تا مورد رحمت قرار گيريد.

نکته: اين آيه، رابطه‏ ى مؤمنان با يكديگر را همچون رابطه‏ ى دو برادر دانسته كه در اين تعبير نكاتى نهفته است، از جمله:
الف) دوستى دو برادر، عميق و پايدار است.
ب) دوستى دو برادر، متقابل است، نه يك سويه.
ج) دوستى دو برادر، بر اساس فطرت و طبيعت است، نه جاذبه‏ هاى مادى و دنيوى.
د) دو برادر در برابر بيگانه، يگانه‏ اند وبازوى يكديگر.
ه) در شادى او شاد و در غم او غمگين است.
و)امروزه براى اظهار علاقه، كلمات رفيق، دوست، هم شهرى و هم وطن بكار می رود، امّا اسلام كلمه «برادر» را بكار برده كه عميق‏ترين واژه‏هاست.

حدیث: پيامبر اكرم (ص) : أَفْضَلُ الصَّدَقَةِ إِصْلاحُ ذَاتُ البِيْنِ
ترجمه : بالاترين صدقه اصلاح ميان مردم است . (جامع الصغير ج1 ص190)

اسلام براى اصلاح ميان مردم، احكام ويژه‏اى قرار داده است، از جمله:
1. دروغ كه از گناهان كبيره است، اگر براى آشتى واصلاح گفته شود، جرم و گناهى ندارد. (94بحار، ج‏69، ص‏242)
2. نجوا و درگوشى سخن گفتن كه از اعمال شيطان و مورد نهى است، اگر براى اصلاح و آشتى دادن باشد، منعى ندارد.(نساء، 114)
3. با اين‏كه عمل به سوگند، واجب و شكستن آن حرام است، امّا اگر كسى سوگند ياد كند كه دست به اصلاح و آشتى دادن ميان دو نفر نزند، اسلام شكستن اين سوگند را مجاز مى‏ داند. (بقره، 224)
4. با اين‏كه عمل به وصيّت، واجب و ترك آن حرام است، امّا اگر عمل به وصيّت، ميان افرادى فتنه و كدورت می ‏آورد، اسلام اجازه مى‏ دهد كه وصيّت ترك شود تا ميان مردم صلح و صفا حاكم باشد. (بقره، 182)

 به مناسبت فرا رسیدن ماه مبارك رمضان مراسم افطاری در حوزه علمیه فاطمه الزهرا(س) برگزار گردید. در این مراسم که با حضور حجت الاسلام و المسلمین تقوی امام جمعه ساوه، موسسین، هیآت امنا و جمعي از اساتيد، طلاب و خانواده های آنان در حوزه علميه برگزار شد پس از اقامه نماز جماعت به امامت حجت الاسلام شرافتی مهمانان بر سر سفره پر بركت افطار حاضر شدند و پس از صرف افطار و پذيرايي از ميهمانان، مراسم خاتمه یافت.

۱ ـ هنگام افطار از آغاز کردن تغذیه با آب سرد نوشابه و مانند این ها جداً خودداری کنید. به جای آب سرد کمی آب گرم یا چای میل کنید.
۲ ـ افطار را با خوردن خرما، کشمش، عسل و به طور کلی با یک قند طبیعی آغاز کنید. به این ترتیب اشتها کنترل می شود و زیاده خوری کم‌تر پیش می‌آید.
۳ ـ خوردن چای شیرین کم رنگ، شیر گرم، فرنی و حلیم کم‌روغن در آغاز افطار مناسب است.
۴ ـ نان و پنیر و سبزی (ضد عفونی شده) و یا نان و پنیر و مغز گردو نیز خوب است.
۵ ـ سبزی را در افطار میل کنید. سبزی در سحری گاهی منجر به تشنگی در طول روز می‌شود.

ادامه »

آيه : وَ لَا تَمْشِ فِى الْأَرْضِ مَرَحاً إِنَّكَ لَن تَخْرِقَ الْأَرْضَ وَ لَن تَبْلُغَ الْجِبَالَ طُولًا (اسراء/37)
ترجمه : و در زمين با تكبّر و سرمستى راه مرو، قطعاً تو زمين را نخواهى شكافت و در بلندى به كوه‏ها نخواهى رسيد.

حدیث : پیامبر اکرم (ص) :لا يَدْخُلُ الْجَنَّةَ مَنْ كَانَ فِي قَلْبِهِ مِثْقَالُ ذَرَّةٍ مِنْ كِبْرٍ
ترجمه : کسی که به اندازه یک ذره تکبر در وجود او باشد، وارد بهشت نمی شود.

نشانه های تکبر:نشانه های تکبر بسیار است، از جمله اینکه متکبر انتظاراتی از مردم دارد؛ انتظار دارد که دیگران به او سلام کنند، در ورود به مجلس از او پیشی نگیرند، همیشه در صدر مجلس جای گیرد، مردم در برابر او کوچکی کنند، کسی از او انتقاد نکند، همه برای او امتیازی قائل شوند و حریمی نگه دارند، مردم در برابر او دست به سینه باشند و همیشه از عظمت او سخن بگویند.

برخی از زیانها و مفاسد تکبر:

• تنهایی و نفرت مردم: امام صادق : منفورترین و مبغوض ترین مردم، شخص متکبر است.

• محرومیت از علم و دانش : متکبر حاضر نمی شود بهترین علوم و دانشها را از افراد هم ردیف و یا زیر دست خود فرا گیرد.

• ذلّت و خواری: حضرت علی (ع) : کسی که بر مردم تکبر ورزد، عاقبت خوار و ذلیل خواهد شد.

خودآزمایی
مرحوم فیض کاشانی خودآزمایی هایی را برای درمان تکبر پیشنهاد می کند که برخی از آنها به طور خلاصه از این قرار است:
1. با دوستان و هم ردیفان در مجالس شرکت کند و آنها را بر خود مقدم دارد و پشت سر آنها راه رود و پایین تر از آنان بنشیند. اگر احساس ناراحتی و سنگینی نکرد، بداند تکبر ندارد.
2. با برخی دوستان و افراد هم سطح از نظر علمی به مناظره پردازد. اگر حق از زبان آنها ظاهر شد و به راحتی پذیرفت، نشانه عدم تکبر است و اگر زیر بار نرفت، بداند ریشه های تکبر باقی است.
3. اگر دوستی با فقرا و نشستن با افراد زیردست، برای او سنگینی ندارد، بداند شخص متکبری نیست و اگر سنگینی دارد، بداند گرفتار تکبراست.
4. لباسهای ساده و کم ارزش بپوشد. اگر احساس ناراحتی نکرد، بداند تکبر در او رشد نکرده است.