برای ساخت کیف پول های متنوع بر اساس سلیقه ی خودتون در منزل از پارچه هایی با جنس های مختلف میشه استفاده کرد. یکی از پرطرفدارترین جنس ها برای ساخت کیف پول ، پارچه نمدی هست که به خاطر جنس، رنگ بندی، سادگی در دوخت، قابل شستشو بودن ، فانتزی بودن و قیمت مناسب آن  بسیار مورد استفاده قرار میگیرد. ما امروز قصد داریم برای شما آموزش ساخت کیف پول نمدی رو قرار بدیم. برای اینکه به سادگی یک کیف پول نمدی زیبا داشته باشید با ما در آموزش ساخت کیف پول نمدی همراه باشید.

وسایل لازم جهت ساخت کیف پول نمدی :

پارچه نمدی

نوار تزیینی

مداد

خط کش

سوزن و نخ گلدوزی ( نخ کوبلن یا نخ امامه )

لایی حریر

آموزش ساخت کیف پول نمدی :

برای ساخت کیف پول نمدی ابتدا مستطیلی به ابعاد ۲۲×۲۰ سانتی متر برای بدنه کیف پول از پارچه نمدی جدا میکنیم تا پول های کاغذی به راحتی در آن جا بگیرند.

برای جیب های کیف پول دو مستطیل به ابعاد ۱۰×۲۰ ، مستطیلی به ابعاد ۷×۲۰ و مستطیل دیگری به ابعاد ۸×۲۰ سانتی متر لحاظ میکنیم.

برای تنوع و زیبایی بیشتر داخل کیف پول از لایی حریر که در رنگ های مختلف در بازار موجود هست استفاده میکنیم. ما اینجا از رنگ صورتی استفاده کردیم. لایی حریر یه پارچه نازک و بسیار لطیف هست که یک طرف آن نقطه های ریز برجسته ای وجود دارد که با اتو کردن آن بر روی پارچه های دیگر بر روی آنها میچسبد.

لایی حریر را طوری بر روی پارچه قرار میدهیم که قسمت زبرتر که دارای دون دون های ریز است بر روی پارچه قرار گیرد و سپس با درجه ملایم آن را اتو میکنیم.

قسمت های اضافی لایی حریر را قیچی میکنیم. باید دقت کنیم که اتو به قسمت زبر لایی حریر که خاصیت چسبندگی دارد برخورد نکند.

برای زیبایی بخشیدن به کیف پول میتوانیم از نوار های آماده استفاده کنیم و در صورت تمایل با استفاده از نخ های رنگی کاموایی و عبور دادن آنها از تار و پود نوار، روی آنها کار کنیم.

برای قرار دادن نوار در ارتفاع کیف پول قبل از چسباندن جیب ها ابتدا لبه نوار را به سمت داخل کیف پول تا زده و با استفاده از چسب حرارتی آن را میچسبانیم.

حالا در این مرحله اول جیب های با ارتفاع بزرگتر و سپس جیب های کوچکتر را میچسبانیم.

برای لبه ی جیب های بزرگتر میتوان از نوار های باریک توری استفاده کرد و آنها با استفاده از چسب و پس دوزی محکم کرد.

برای لبه جیب کوچکتر با استفاده از نخ کوبلن سفید رنگ به صورت دندان موشی میدوزیم.

برای استحکام بیشتر میتونید دور تا دور کیف پول را به صورت دندان موشی بدوزید.

برای گوشه های کیف پول میتونید از دکمه های فاتزی استفاده کنید.

آموزش ساخت کیف پول نمدی نمدی ما به پایان رسید. به همین راحتی میشه کیف پول های زیبا برای خودتون درست کنید و حتی از راه ساخت کیف پول و فروش اونها میتونید برای خودتون درآمدزایی کنید.

 وَاذْکُرِ اسْمَ رَبِّکَ بُکْرَةً وَأَصِیلًا. «و هر صبح و شام نام پروردگارت را یاد کن». سورۀ انسان آیۀ 25

روزی که با نام و یاد خدا شروع شود، روز خوبی است. روزی که قطعاً با برکت است، هر چند ما بطور کامل متوجه برکات آن روز نشویم. حالا اگر این روز با نام و یاد خدا هم به پایان برسد که دیگر نور علی نور است. گویا در تمام روز، نام و یاد خدا حاکم بوده است. در احادیث زیادی از معصومین(علیهم السلام) اذکار و تهلیل‌های فراوانی مخصوص صبحگاهان و شامگاهان به ما رسیده است که بیانگر اهمیت این دو زمان است. آغاز و انجام روز می‌تواند دو هنگامی باشد که بیشترین زمان غفلت انسان است؛ زیرا بامدادن، هنگام سنگینی و غلبۀ خواب است و شامگاهان هنگام خستگی و پایان فعالیت روزانه، و در هر دو این زمان‌ها، آدمی از یاد خدا غافل می‌شود. بنابراین تأکید این آیۀ شریفه، متوجه این دو زمان طلایی است که اگر با یاد خداوند همراه باشد، تمام روز انسان را طلایی خواهد کرد.
در تفاسیر از این «ذکر» بامدادی و شامگاهی به «نماز» نیز تعبیر شده و این تأکیدی بر اهمیت و جایگاه نماز، بخصوص نماز صبح و نماز مغرب است. خداوند متعال دوست دارد بنده‌اش را در همه حال به یاد خود ببیند؛ چنانکه در توصیف مؤمنان راستین (سورۀ احزاب آیۀ 41) می‌فرماید: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اذْکُرُوا اللَّهَ ذِکْرًا کَثِیرًا» (ای کسانی‌که ایمان آورده‌اید، خدا را فراوان یاد کنید). بدون شک یکی از مصادیق فراوان یاد کردن، در همۀ اوقات به یاد خدا بودن است. در آیۀ بعد از همین آیه نیز تأکید می‌کند که: «وَسَبِّحُوهُ بُکْرَةً وَأَصِیلًا». یعنی (خداوند را در هر بامداد و شامگاه، تسبیح گویید).
چنان‌که پیداست این آیۀ شریفه نیز بر دو زمان آغاز و پایان روز (شامگاه) تأکید می‌کند و این نشان‌دهندۀ اهمیت این دو وقت است.
«ذکر» و یاد خداوند، مقدمۀ بندگی است و در مراحل بالاتر، «ذکر» عین بندگی و عبودیت خداوند است. امّا این «ذکر» در دو زمان اهمیّت بیشتری پیدا می‌کند؛ یکی در صبحگاهان و دیگری در شامگاهان یا پایان روز، زیرا بندگان خداوند در آغاز هر روز در مسیر تازۀ برخورد با خوبی‌ها و بدی‌ها قرار می‌گیرند و فرصت می‌یابند تا در آزمایش‌های مربوط به آن روز حاضر شوند؛ آزمایش‌هایی که اگر همراه با یاد خداوند، تقوا و صبر باشد، نمرۀ قبولی در پایان روز را در کارنامۀ انسان ثبت خواهد نمود و اگر هم لغزش‌هایی رخ داده باشد، با تسبیح و یاد خداوند در پایان روز و شبانگاهان از سوی خداوند مهربان مورد عفو و بخشش قرار خواهد گرفت.
چه زیباست هر بامداد که از خواب برمی‌خیزیم خدا را یاد و او را شکر کنیم که فرصتی دیگر برای بندگی و پرواز در آسمان عبودیت در اختیارمان گذارده و با پایان روز بار دیگر او را شکر کنیم که توفیق به پایان رساندن روزی دیگر را همراه با بندگی به ما عطا فرموده است، و کدام فرصت، طلایی‌‌تر از ماه مبارک رمضان؟ که آغاز و پایان روزهایش را با یاد خدا باشیم؛ همان خدای مهربانی که می‌فرماید: «اوست که خود و فرشتگانش بر شما درود می‌فرستند تا شما را از تاریکی به روشنی برند، زیرا خداوند با مؤمنان مهربان است». احزاب/ 43
 

 فرزندان خود را چگونه تربیت کنیم تا نمازخوان شوند؟

طبق قراردادهای امروز ما براساس سیستم آموزش و پرورش نیز بچه‌ها از هفت سالگی به مدرسه می‌روند بنابراین خود این قراردادها فرصت خوبی برای آموزش نماز به بچه‌ها هم هست از درون خانواده، والدین و در مدرسه نیز مسئولان چنین وظیفه‌ای را بر عهده دارند.

البته نکته اینجاست که این آموزش نباید به صورت وادار کردن یا اجبار بچه‌ها باشد بلکه باید کاری کنیم که بچه‌ها تشویق به نماز خواندن شوند حال به هر شکلی که می‌خواهیم باید موجبات تشویق را فراهم کنیم تا با ذوق و شوق مشغول شوند از تشویق و آفرین گفتن کلامی تا اظهار محبت و جایزه دادن در این زمینه مؤثر است همین عوامل به افزایش محبت بچه‌ها نیز می‌انجامد.

نکته دیگر این است که بچه‌ها را باید در محیط نماز خواندن قرار داد، این به تجربه ثابت شده است که بچه‌هایی که از کودکی به مسجد می‌روند و در جمع نماز می‌خوانند نمازخوان تر می‌شوند، چرا که اصل حضور در جمع مشوق حضور انسان است حتی خود بزرگسالان هم در یک جمع مذهبی روح عبادیشان بیشتر است چه رسد به بچه‌ها.

متأسفانه کم‌رفتن به مسجد و مجالس دینی و مذهبی باعث می‌شود که بچه‌ها هم رغبت عبادت را نداشته باشند، این نکته برای ما وظیفه است، اسلام می‌گوید که بچه‌ها را به نماز خواندن تشویق کنید ولی فرمان ندهید بلکه از هر وسیله‌ای که بهتر است برای تشویق به عبادت و نماز استفاده کنید. باید ما برنامه مسجد رفتن برای بچه‌ها داشته باشیم تا آنها روح عبادت در وجودشان متجسم شود.

آزادی معنوی، ص 105

قرآن كتاب پرشكوه خداست.
كتابي است كه نه كتابهاي آسماني پيشين آن را خدشه دار و باطل مي سازد و نه واقعيت هاي آينده.[1]
بيانگر هر چيزي است[2] و هيچ تر و خشكي نيست، مگر اينكه در (اين) كتاب روشن و روشنگر آمده است. [3] و….
آيا فكر مي كنيد چنين كتابي از ظهور اصلاحگر بزرگ تاريخ انسانيت و بنياد حكومت جهان گستر و عادلانة او، خبر نمي دهد و در مورد آن ساكت است؟
هرگز چنين نيست…. .
قرآن از امام مهدي ـ عليه السلام ـ و برپايي حكومت مهر و عدل او، در موارد متعدد و آيات بسياري سخن گفته است و از اين حقيقت بزرگ خبر داده است.
و اين آيات بر شخصيت گرانماية آن حضرت و ظهور او تأويل گرديده است. همانگونه كه امامان نور ـ عليهم السلام ـ كه قرآن در خانة‌ آنان فرود آمده است، بدين واقعيت تصريح كرده اند و مي دانيم كه صاحبان معصوم و مطهّر و راستگوي خانه، يعني اهل بيت پيامبر ـ صلي الله عليه و آله ـ به آنچه در خانه است،‌ داناتر و آگاه ترند.
نمونه ها:
1. قرآن در نويدي مي فرمايد:
«و نريد ان نمن علي الذّين استضعفوا في الارض و نجعلهم ائمة و نجعلهم الوارثين و نمكنّ لهم في الارض و نري فرعون و هامان و جنودهما منهم ما كانوا يحذرون.»[4]
يعني: و ما اراده كرديم به كساني كه در روي زمين تضعيف شده اند نعمتي گران، ارزاني داريم و آنان را پيشوايان (راستين) و آنان را وارثان گردانيم.
و به آنان در زمين اقتدار و منزلتي شايسته دهيم و از آنان به فرعون و هامان و سپاهيانش چيزي را كه از آن مي هراسيدند، نشان مي دهيم.
اميرالمؤمنين ـ عليه السلام ـ در تأويل اين آيه شريفه مي فرمايد: «دنيا پس از چموشي و سركشي، بسان شتري كه از دادن شير به دوشنده اش خودداري مي كند و آنرا براي بچه اش نگه داري مي كند، به ما روي خواهد آورد.»[5]
سپس به تلاوت اين آيه شريفه پرداخت كه:
«و نريد ان نمن علي الذّين استضعفوا في الارض و نجعلهم ائمة و نجعلهم الوارثين… »
«ابن ابي الحديد» در اين مورد مي نويسد: «بزرگان ديني و همفكران ما بر اين واقعيت تصريح مي كنند كه اين بيان اميرمؤمنان ـ عليه السلام ـ نويد از آمدن امام و پيشواي بزرگي است كه فرمانرواي زمين و زمان مي گردد و همه كشورها در قلمرو قدرت او قرار مي گيرند…. »[6]
و نيز از اميرالمؤمنين آورده اند كه فرمود: «مستضعفان ياد شده در قرآن كريم كه خداوند اراده فرموده است آنان را پيشواي مردم روي زمين قرار دهد،‌ ما خاندان پيامبريم. خداوند سرانجام «مهدي» اين خانواده را بر مي انگيزند و به وسيلة او، آنان را به اوج شكوه و عزت و اقتدار مي رساند و دشمنانش را به سختي، به ذلت مي كشد.»[7]
در آيه مورد بحث كه ظاهر سخن از جنايات فرعون است قرآن به اين واقعيت تصريح مي كند كه:
«و نريد ان نمن علي الذّين استضعفوا في الارض و نجعلهم ائمة و نجعلهم الوارثين»
يعني:…. و ما بر آن هستيم كه بر مستضعفان روي زمين، نعمتي گران ارزاني داريم و آنان را پيشوايان سازيم و وارثان گردانيم.
در اينجا، معناي ظاهري اين است كه خداوند عزت و اقتدار بني اسرائيل را به آنان باز پس مي دهد و «فرعون» و «هامان» و سپاهيانش را به بوتة هلاكت مي سپارد.
اما معناي نهان آية شريفه غير از معناي ظاهري و روشن آن است. آن معنا اين است كه: مقصود از تضعيف شدگان در آية شريفه، خاندان پيامبرند. مردم آنان را تضعيف نموده و بر آنان ستم كرده و آنان را به قتل رسانده و رانده و سخت ترين بيدادگري را در مورد آنان روا داشته اند.
پيامبر گرامي اسلام ـ صلي الله عليه و آله ـ در تبيين اين مطلب فرمود:
«انتم المستضعفون بعدي.»[8]
يعني: شما تضيف شدگان پس از من هستيد.
و اين واقعيت تاريخي كه پيامبر ـ صلي الله عليه و آله ـ از آن خبر داد، هيچ نيازي به اثبات ندارد.
تاريخ اسلامي و روند آن، به صراحت و با رساترين صداي خويش گواهي مي كند كه مردم از همان روز رحلت پيامبر، خاندان او را با كمال تأسف مورد هجوم قرار دادند و آنان را به سختي تضعيف كردند.
نكتة‌ ديگر:
در پايان بحث، در مورد آية 4 و 5 از سورة مباركة قصص، نكتة ديگري نيز شايستة طرح است و آن اينكه:
ممكن است اين تأويل و معناي نهان از آية شريفه كه امامان نور ـ عليهم السلام ـ آن را آشكار ساخته اند از ظاهر آيه نيز دريافت گردد، چرا كه در صدر آية 5، دو واژة «نريد» و «نمنّ» به صورت مضارع كه از آينده خبر مي دهد،‌ به كار رفته است.
از آنجايي كه اين آيات پس از گذشت هزار سال از عصر «موسي» بر قلب مصفاي پيامبر اسلام ـ صلي الله عليه و آله ـ فرود آمده است مي توان گفت كه: اگر در مورد بني اسرائيل بود مي توانست به صورت ماضي كه از گذشته پيام دارد، نازل گردد، اينگونه: «وأردنا ان نمنّ» و يا اينگونه: «منّنا علي الذّين استضعفوا» همانگونه كه در ديگر آيات قرآن، به صورت ماضي بكار رفته است.
براي نمونه:
1. «لقد منّ الله علي المؤمنين… »[9]
2. «… فمن الله عليكم… »[10]
3. «و لقد منّنا عليك مره اخري»[11]
4. «و لقد منّنا علي موسي و هارون»[12]
خداوند در همة اين آيات واژة مورد نظر را به صورت ماضي بكار برده است، اما در آيه مورد بحث به صورت مستقبل «و نريد ان نمنّ»
آيا خود اين نكته, نشانگر اين واقعيت نمي تواند باشد كه معناي نهان و تأويل آية شريفه را از ظاهر و تفسير آن نيز مي توان دريافت؟
در‌ آية بعد نيز همينگونه است: «و نري فرعون و هامان… »
و جاي اين سوال كه چرا نفرمود: «و أرينا فرعون و هامان؟»
و نيز در واژه هاي: «نريد» و «نجعلهم» و باز «نجعلهم» و «نمكنّ» و «نري»[13] همه اين واژه هاي ششگانه بصورت مستقبل آمده اند و نه ماضي، در صورتي كه مي توانست ماضي باشند.
دومين نويد
و نيز خداوند در قرآن كريم اينگونه از آن حضرت نويد مي دهد:
«وعد الله الذّين آمنوا منكم و عملوا الصّالحات ليستخلفنّهم في الارض كما استخلف الذّين من قبلهم و ليمكنن لهم دينهم الذي ارتضي لهم و ليبدلنهم من بعد خوفهم امناً يعبدونني لايشركون بي شيئاً و من كفر بعد ذلك فاولئك هم الفاسقون… »[14]
يعني: خدا به كساني از شما كه ايمان آورده و كارهاي شايسته انجام داده اند وعده داده است كه آنان را در روي زمين جانشين ديگران سازد همانگونه كه مردمي را كه پيش از آنان بودند جانشين ديگران كرد و دينشان را ـ كه خود برايشان پسنديده است ـ استوار سازد و وحشتشان را به امنيت تبديل كند، تا تنها مرا بپرستند و چيزي را با من شريك نگيرند. و آنان كه از آن پس، راه كفر و ناسپاسي در پيش گيرند،‌ نافرمانند.
اين آية شريفه از جمله آياتي است كه به آن حضرت تأويل شده است.
با نگرش به ظاهر اين آيه، خداوند به مؤمنان و شايسته كرداران اين امّت، نويد جامعه اي را مي دهد كه از هر پليدي و ناپاكي پيراسته است و به تمامي ارزشها و قداستها و شايستگي ها آراسته است، اين معناي ظاهري اين آية‌ شريفه.
اين وعده شكوهمند خدا كه سه بار با «لام قسم» مورد تأكيد قرار گرفته است و سه بار با «نون تأكيد» تاكنون تحقّق نيافته است.
چه زماني مرم با ايمان و شايسته كردار توانستند با اقتدار، حكومت مهر و عدل خويش را در سراسر جهان به پا دارند و در كمال آزادي و بدون ترس و دلهره مقررات عادلانه و جانبخش قرآن را در عرصه هاي حيات، پياده نمايند؟
اين مؤمنان شايسته كرداري كه خداوند در آية مورد بحث اين وعدة روح بخش را به آنان مي دهد، چه كساني هستند؟
اگر شما خواننده عزيز به تاريخ اسلام و مسلمانان از همان آغاز درخشش انوار نوراني وحي تا كنون، مراجعه كنيد، به شايستگي درخواهيد يافت كه اين وعدة شكوهبار خدا در ظرف اين هزار چهار صد سال تحقّق نيافته و اين نويد بزرگ جامة عمل نپوشيده است.
من فكر نمي كنم كه وجدان هيچ مسلمان آگاه و با انصافي بپذيرد كه منظور از مؤمنان شايسته كردار در اين آيه، «امويان» و «عباسيان» باشند، چرا كه تاريخ مورد قبول امت اسلام و ملل بيگانه، گواه است كه «امويان و عباسيان» در حكومت سياه و وحشتناك خود،‌ سهمگين ترين جنايات را مرتكب شدند و خون پاك اولياي خدا را به زمين ريختند، حرمت ها را هتك كردند، و كاخهاي ظلم و بيدادشان لبريز از فسق و فجور و ضد ارزشها بود كه اگر بخواهيم آن جنايت ها را به طور دقيق شرح دهيم كتاب از اسلوب و موضوع خود خارج خواهد شد.
به علاوه چه روزگاري براستي دين خدا به تمكّن و اقتدار مورد نظر اين آية مباركه نائل آمد، تا نويد جهان گستر شدن آن تحقّق يافته باشد همانگونه كه در آية آمده است:
«و ليُمكنّن لهم دينهم الّذي ارتضي لهم…. »
اين صحيح است كه اسلام به دليل جامعيت، محتواي بلند، هماهنگي با فطرت و ديگر ويژگي هاي خود و آورنده و آموزگاران و الگوهاي حقيقي آن امامان نور تاكنون به ميليون ها دل و قلب راه يافته و آهسته آهسته به راه خود ادامه مي دهد، امّا سوگمندانه همچنان فاقد يك قدرت منسجم جهاني است، به طوري كه در هر گوشه اي از اين جهان پرآشوب، هر كس مي تواند به جنگ با آن برمي خيزد و بر ضد آن و پيروان آن دست به شقاوت مي زند.
صحيح است كه اسلام در مقاطعي از تاريخ خويش، در قلمرو محدودي به قدرت رسيد و رهبري سياسي و اجتماعي را به كف گرفت، امّا آيا براستي همين حاكميّت محدود و قطعي، نويد مورد نظر قرآن و تحقّق آن وعده شكوهمند خداست؟ اگر چنين است اين شرايط كه در همان عصر پيامبر ـ صلي الله عليه و آله ـ تحقّق يافت و اسلام بر مدينه و بخش هايي از «جزير‌ة العرب» حاكم گرديد.

 با اين وصف، معنا و مفهوم اين نويد شكوهبار قرآني چه مي تواند باشد كه مي فرمايد:
«وعد الله الذّين آمنوا منكم و عملوا الصّالحات…. »
يعني: خداوند به كساني از شما كه ايمان آورده و كارهاي شايسته انجام دهند وعده داده است كه آنان را در روي زمين جانشين سازند…. .
بنظر ما، معناي واقعي اين نويد قرآني اين است كه روزگاري در پيش است كه بر سراسر گيتي حاكم مي گردد و مسلمانان بدون هيچ هراس و دلهره اي راه و رسم مترقي و شعائر و برنامه هاي انسان ساز ديني خود را برپاي مي دارند و در تمامي مناطق مسكوني و آباد جهان، تنها اسلام، تدبير امور و تنظيم شئون بشريت را به دست مي گيرد.
آري! اين وعدة شكوهبار قرآن است و اين هم تاكنون، تحقّق نيافته است.
[1] . سورة‌ فصلت، آية 42.
[2] . سورة نحل، آية 89.
[3] . سورة انعام،‌آية 59.
[4] . سوره قصص، آية 5 و 6.
[5] . نهج البلاغه، قصار 209.
[6] . شرح ابن ابي الحديد، ج 19، ص 29.
[7] . بحارالانوار، ج 51، ص 63.
[8] . واژة مستضعف در مفهوم قرآني: كسي است كه نيروهاي بالقوه و بالفعل را بر برازندگي، تكامل و اقتدار و شكوه داراست اما از سوي استبداد،‌ ارتجاع و استعمار حاكم، سخت زير فشار است، و در همانحال در انديشة گستردن بندهاي اسارت و در انديشة عدالت و آزادگي و تقواپيشگي نه اينكه به معناي عنصر فاقد قدرت و توان و تحرك و برنامه و هدف باشد.
[9] . سورة ‌آل عمران، آية 164.
[10] . سورة نساء‌،‌ آية 94.
[11] . سورة طه، آية 37.
[12] . سورة صافات، آية 114.
[13] . واژه هاي ششگانه مورد اشاره در دو آية مورد بحث، در آيات 5 و 6 سورة قصص بكار رفته اند.
[14] . سوره نور، آية 55.

آیه ی 30 و 31 سوره ی نور، حاوی مطالبی درباره ی نگاه است.
« قُل للمؤمنین یَغُضّوا مِن ابصارهم و یحفظو فروجَهم، ذلک ازکی لهم، إن الله خبیر بما یصنعون »
ای رسول ما مردان مؤمن را بگو چشمان را از نگاه ناروا بپوشند و فروج و اندامشان را محفوظ دارند که این بر پاکیزگی جسم و جان شما اصلح است، البته خدا به هر چه می کنید آگاه است. (4)
« و قُل للمؤمنات یَغضُضنَ مِن ابصار هنَّ و یَحفُظنَ فروجهُنَّ … »
ای رسول، زنان مؤمن را بگو تا چشمها را از نگاه ناروا بپوشند و فروج و اندامشان را از عمل زشت محفوظ بدارند. (5)
در شأن نزول این دو آیه آمده است که :
امام باقر ( علیه السلام ) فرمودند : « این آیه ی شریفه، در مورد جوانی از انصار فرود آمد؛ چرا که او روزی در سر راه خویش با زنی زیبا و خوش سیما روبرو گردید که از کوچه می گذشت و چون در آن روزگاران زنان روسری خویش را پشت گوشهای خود قرار می دادند و چهره و گردن و گلو و بخشی از سینه ی آنان به طور طبیعی نمایان می گردید، این جوان با دیدن چهره ی زیبا و گردن و گلوی آن زن، به تماشای او ایستاد و پس از گذشتن آن زن از برابرش، با دیدگان خویش به بدرقه ی او پرداخت؛ درست در همان لحظاتِ چشم چرانی و بدرقه ی زن بود که صورتش به استخوانی که در دیواری قرار داده شده بود خورد و خون سرازیر شد و او پس از رفتن زن تازه متوجه بلایی شد که به سرش آورده بود. با همان چهره ی شکافته و خون آلود خدمت پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) آمد و ماجرا را بیان کرد و پس از آن فرشته ی وحی فرود آمد و این آیات را آورد. (6)
از این دو آیه نکته هایی فهمیده می شود که به آن اشاره می کنیم :
1- لازمه ی ایمان، حفظ نگاه ،از حرام است. (قل للمؤمنین …. یغضوا….. )
2- جاذبه های غریزی را، باید کنترل کرد. (یغضوا)
3- گناه را از سرچشمه، جلوگیری کنیم و تقوا را از چشم، شروع کنیم.( من ابصارهم )
4- چشم پاک، مقدمه ی پاکدامنی است. ( یغضوا من ابصارهم و یحفظوا فروجهم)
5- پوشش، برای مردان نیز واجب است. (یحفظوا فروجهم)
6- چشم چرانی و بی عفتی، مانع رشد معنوی انسان است. ( یغضوا- یحفظو- ازکی).
7- چشم چرانی، در محضر خداست. (در محضر خدا معصیت نکنیم ) (یغضوا …… إن الله خبیر)
8- در لزوم عفت و پاکدامنی و ترک نگاه حرام، بین زن و مرد فرقی نیست. (یغضوا- یغضضن- یحفظوا- یحفظنَ ) (7)
لازم به ذکر است : کلمه ی یغضوا از ماده ی «غضَّ» به معنای کم کردن و نقصان است و در بسیاری از موارد در کوتاه کردن صدا، یا کم کردن نگاه به کار می رود. بنابراین آیه نمی گوید مؤمنان چشمهایشان را فروبندند، بلکه می گوید نگاه خود را کم و کوتاه کنند. (8)