مرحوم علامه طباطبایی آخر عمر دچار فراموشی شدید شده بودند، به طوری که اصطلاحات علمی و مسائل دنیایی دیگر یادشان نبود. حتی اگر یک لیوان آب را به دستشان می دادند، تا نمی گفتند بخورید نمی خوردند. در عین حال زبانشان حرکت می کرد. وقتی یکی از شاگردان از ایشان می پرسد: آقا چه می کنید و مشغول چه هستید؟ می فرمایند: تکلم. می پرسد: با کی؟ می گوید: با حق.

هرگزم مهر تو از لوح دل و جان نرود

هرگز از خاطرم آن سرو خرامان نرود

آنچنان مهر توام در دل و جان جای گرفت

که اگر سر برود از دل و از جان نرود

راه قلبی شدن اعتقادات هم همین است که بر طبق آن ها عمل کنیم و با آنها زندگی کنیم. به تعبیر قرآن: وَ اعبُد رَبَّکَ حَتی یَاتِیَکَ الیَقِینُ: و پروردگارت را پرستش کن تا این که به یقین برسی. [ مسعود عالی ، صراط و شفاعت ، ص 23 ]