بسم الله الرحمن الرحیم
امیر المومنین علیه السلام در نهج البلاغه در روایتی می فرمایند:
الْغِیبَةُ جُهْدُ الْعَاجِز.
غیبت کردن کارِ شخص ناتوان و عاجز است

چند‌نکته‌در‌مورد‌غیبت:

1.یکی از گناهان کبیره غیبت است و غیبت به نظر اکثر مراجع یعنی انسان عیب پنهانی کسی را در غیاب و پشت سرش نزد دیگری بیان کند هر چند بیان‌عیب‌به قصد اهانت و پایین آوردن شخصیت آن فرد نباشد.(اکثر مراجع مخالف رهبری حضرت امام‌: غیبت به قصد تنقیص و عیب جویی باشد.بهجت:عیب به طوری باشد که چنانچه غیبت شونده،بشنود ناراحت می شود)

2.در حرام بودن عیب مخفی ، فرقی ندارد عیب در بدنش باشد‌یا آنکه در رفتار یااخلاق یا سخنان و گفتارش باشد و همچنین فرقی نمی‌کند عیب طرف ‌را ‌بگوید یا بنویسد یا تصویر و فیلمش را پخش کند .(مشهور؛ استفتائات مکارم ج1 س 552، ج1 س 554، ج3 س 486)
3-.همانطوری که غیبت کردن حرام است، چنانچه انسان غیبت‌را‌شنید‌در صورت شرایط نهی از منکر باید نهی از منکر کند یا‌صحبت دیگری به میان آورده شود تا غیبت قطع شود.

4.‌هرکسی مرتکب این گناه شده باید توبه کند.برخی از مراجع عظام (مثل مرحوم آیت الله بهجت ومقام معظم رهبری) می‌فرمایند: انسان از شخصی که از او غیبت نموده باید حلالیت بطلبد‌بشرطی‌که مفسده ای بر آن مترتب نشود مثلا سبب کدورت نگردد و اگر حلالیت طلبیدن‌مفسده دارد همین که برای او از خدا طلب آمرزش کند کافی است.

(استفتائات بهجت ج 4ص 562س 6475 و توضیح المسانل مراجع ج 2‌ص 833م 31 و خویی و تبریزی رساله 2824، استفتائات امام ج3 س 59-58 حضرات امام، استفتائات س 9و 16و53-مکارم، استفتائات ج 1س 552- فاضل‌ جامع الاحکام ج 1‌س 982، منهاج سیستانی ج1ص 17)

پیام هفته: گفتار نیک داشته باشیم .                                     1/2/97

الْقَوْلُ الْحَسَنُ يُثْرِى الْمالَ وَ يُنْمِى الرِّزْقَ وَ يُنْسِئُ فِى الاَجلِ وَ يُحَبِّبُ اِلَى الاهْلِ وَ يُدْخِلُ الْجَنَّةَ؛

گفتار نيك، ثروت را زياد و روزى را فراوان مى ‏كند، مرگ را به تأخير مى‏ اندازد، انسان را در خانواده

 محبوب مى كندو به بهشت وارد می نماید.                                                              خصال : ص 317، ح

اگر پنجاه سال با ایشان می نشستی، درباره کسی یک کلمه نمی گفت :                                                       

مرحوم آیت اللّه شیخ محمد تقی ستوده (متوفی 1420 هـ.ق) استاد عالیقدر حوزه علمیه قم می فرمود:

 «من وقتی که افراداصرارمی کنند و موعظه ای می خواهند، می گویم: زبان! زبان! باید مواظب زبانتان باشید،

خیلی انسان باید سنجیده حرف بزند مرحوم خوانساری (آیت اللّه العظمی سید احمد خوانساری،

متوفی 1405 هـ.ق) طوری بود که اگر پنجاه سال با ایشان می نشستی، درباره کسی یک کلمه نمی گفت،

یا خود را بر کسی ترجیح نمی داد… ایشان خیلی بر زبانش مسلّط بود. زبان حفظش لازم است، چون

جرم زبان سنگین است .

تمام مردم داراي وجدان اخلاقي و فطرت انساني هستند. همه مي فهمند كه ظلم و ستم قبيح است . همه درك مي كنند خيانت در امانت بد است ، همه از راستي و صداقت خشنود مي شوند و تمام مردم ميل فطري به اداي امانت و وفاي به عهد دارند.
همه از خيانت و دروغ رنج مي برند و خلاصه كليه افراد بشر با نيروي فطري حسن و قبح ، اصول فضايل و رذايل را درك مي كنند ولي در مقام عمل كمتر به نداي فطرت توجه مي نمايند، زيرا بشر در اطاعت يا سرپيچي از اوامر وجداني آزاد است .
جايي كه بين وجدان اخلاقي و خواهش هاي نفساني تزاحمي نباشد، پيروي از نداي وجدان سهل است ، ولي آن جا كه اطاعت از وجدان اخلاقي مستلزم سركوب كردن يكي از تمايلات غريزي باشد، كار بس دشوار است كه غالبا نيروي غريزه غلبه مي كند و فطرت وجداني شكست مي خورد، مگر آن كه وجدان اخلاقي به ايمان الهي متكي باشد و اعتقاد حقيقي به خداوند جهان از صفات انسان پشتيباني كند.
يوسف صديق در بحبوحه جواني و در شديدترين دوران تمايل جنسي ، در معرض خطرناكترين شرايط عمل منافي با عفت قرار گرفت ، زن شوهرداري عشق سوزان خود را به او عرض كرد و از وي تمناي وصل داشت ، هر دو بشر بودند، و هر كدام نيز داراي تمايل جنسي و قدرت غريزه بودند. اين تمايل و قدرت زن را در هم شكست و او حاضر شد تا خويشتن را تسليم تمايلات خود نمايد، ولي قدرت ايماني و برهان الهي ، از عفت يوسف ، پشتيباني كرد و غريزه جنسي را شكست داد و سرانجام باعث شد كه يوسف عليه السلام دامن خود را از آلودگي حفظ كند.(1)
و لقد همّت به و همّ بها لولا اءن راءي برهان ربّه كذلك لنصرف عنه السوء و الفحشاء انّه من عبادنا المخلَصين .(2)


1- كودك از نظر وراثت و تربيت ، ج 1، ص 411.
2- سوره مباركه يوسف ، آيه 24.

 
قال الصادق عليه السلام :

من صام لله عزوجل يوما فى شدة الحر فاصابه ظما و كل الله به الف ملك يمسحون وجهه و يبشرونه حتى اذا افطر.

امام صادق عليه السلام فرمود:

هر كس كه در روز بسيار گرم براى خدا روزه بگيرد و تشنه شود خداوند هزار فرشته را مى‏ گمارد تا دست ‏به چهره او بكشند و او را بشارت دهند تا هنگامى كه افطار كند.

الكافى، ج 4 ص 64 ح 8; بحار الانوار ج 93 ص 247