السلام علیک یا فاطمه الزهرا

الگوی زندگی حضرت زهرا(سلام الله علیها) کهنه شدنی نیست، چرا که صفات اخلاقی هیچ‌گاه به مرور زمان کهنه نمی‌شوند و همان گونه که ۱۴ قرن پیش صداقت، امانت و عدالت نیک بوده است، امروز نیز آن‌ها همین جایگاه را دارند؛ عبادت، صداقت، همسر داری، فرزند داری، ادب و دفاع از ولایت حضرت زهرا(سلام الله علیها) هیچ زمانی کهنه نمی‌شود.

ولایت پذیری حضرت زهراسلام الله علیها        

 قالَتْ  فاطمه الزهرا علیها السلام : امّا وَاللّهِ، لَوْتَرَكُوا الْحَقَّ عَلى اهْلِهِ وَاتَّبَعُوا عِتْرَةَ نَبیّه ، لَمّا اخْتَلَفَ فِى اللّهِ اثْنانِ، وَلَوَرِثَها سَلَفٌ عَنْ سَلَفٍ، وَخَلْفٌ بَعْدَ خَلَفٍ حَتّى یَقُومَ قائِمُنا، التّاسِعُ مِنْ وُلْدِ الْحُسَیْنِ عَلَیْهِالسَّلام .

(الا مامة والتبصرة : ص 1، بحارالا نوار: ج 36، ص 352، ح 224)

به خدا سوگند، اگر حقّ یعنى خلافت و امامت را به اهلش سپرده بودند؛ و از عترت و اهل بیت پیامبر صلوات اللّه علیهم پیروى ومتابعت كرده بودند حتّى دو نفر هم با یكدیگر درباره خدا و دین اختلاف نمى كردند.

و مقام خلافت و امامت توسط افراد شایسته یكى پس از دیگرى منتقل مى گردید و در نهایت تحویل قائم آل محمّد عجّل اللّه فرجه الشّریف ، و صلوات اللّه علیهم اجمعین مى گردید كه او نهمین فرزند از حسین علیه السلام مى باشد.

حجت الاسلام والمسلمین ادیب نیشابوری نقل کرده اند:روزی بنده همراه با چند تن از پیرغلامان اهل بیت (علیهم السلام) به عیادت علامه امینی (رحمه الله) رفتیم. فردی گفت: جناب علامه! از شما سؤالی درباره حضرت زهرا (سلام الله علیها) دارم. در همین حال علامه با ناراحتی فرمود: ساکت باش!. همه از این برخورد علامه تعجب کردند، تا این که ایشان به کمک نزدیکان شان از بستر برخواسته و نشستند و آن گاه گفتند: چرا در حالی که پایم دراز بود، نام حضرت زهرا(سلام الله علیها) را آوردی؟!.

عَنْ أَبِي مُحَمَّدٍ الْعَسْكَرِيِّ علیه السلام قَالَ: ادْفَعِ الْمَسْأَلَةَ مَا وَجَدْتَ التَّحَمُّلَ يُمْكِنُكَ فَإِنَّ لِكُلِّ يَوْمٍ رِزْقاً جَدِيداً وَ اعْلَمْ أَنَ‏ الْإِلْحَاحَ‏ فِي الْمَطَالِبِ يَسْلُبُ الْبَهَاءَ وَ يُورِثُ التَّعَبَ وَ الْعَنَاءَ فَاصْبِرْ حَتَّى يَفْتَحَ اللَّهُ لَكَ بَاباً يَسْهُلُ الدُّخُولُ فِيهِ فَمَا أَقْرَبَ الصُّنْعَ مِنَ الْمَلْهُوفِ وَ الْأَمْنَ مِنَ الْهَارِبِ الْمَخُوفِ فَرُبَّمَا كَانَتِ الْغِيَرُ نَوْعاً مِنْ أَدَبِ اللَّهِ وَ الْحُظُوظُ مَرَاتِبَ فَلَا تَعْجَلْ عَلَى ثَمَرَةٍ لَمْ تُدْرِكْ وَ إِنَّمَا تَنَالُهَا فِي أَوَانِهَا وَ اعْلَمْ أَنَّ الْمُدَبِّرَ لَكَ أَعْلَمُ بِالْوَقْتِ الَّذِي يَصْلُحُ حَالُكَ فِيهِ فَثِقْ بِخِيَرَتِهِ فِي جَمِيعِ أُمُورِكَ يَصْلُحْ حَالُكَ وَ لَا تَعْجَلْ بِحَوَائِجِكَ قَبْلَ وَقْتِهَا فَيَضِيقَ قَلْبُكَ وَ صَدْرُكَ وَ يَغْشَاكَ الْقُنُوطُ.

از امام حسن عسکرى عليه السلام آمده است كه فرمود: درخواست کردن را واگذار تا زمانی که تاب و توانش را[در خود] می یابی و برایت امکان دارد. زيرا هر روز را رزقی تازه‏ است و بدان كه پافشاری در خواسته ‏ها ارزش آدمى را می بَرَد و سختى و رنج در پی دارد پس صبر پیشه كن تا خداى تعالى براى تو درى بگشايد كه ورود به آن آسان باشد. چه نزديك است كارگشايى از دردمند و امنيت براى ترسان فرارى! چه بسا كه دگرگونى ها نوعى از ادب کردن خدا باشند و بهره‏ مندی را مراحلی است، در گرفتن بهره ای كه هنوز دست نیافتنی است عجله نكن! دستیابی به بهره ها در زمانش ممكن است و بدان آنکه برایت تدبیر می کند آگاه تر است به زمانی که حال تو در آن سامان گیرد. پس در تمام امورت به انتخاب او اعتماد کن تا حال و روزت صلاح یابد و در[رفع] نیازهایت پیش از وقتش عجله نکن! كه دل و سینه ات تنگ گردد و نوميدى تو را فراگیرد!

بحار الأنوار (ط - بيروت) ؛ ج‏100 ؛ ص26
مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل ؛ ج‏13 ؛
عدة الداعي و نجاح الساعي ؛ ص136

عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي هَاشِمٍ عَنْ عَنْبَسَةَ الْعَابِدِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْعَبْدَ أَنْ يَطْلُبَ إِلَيْهِ فِي الْجُرْمِ الْعَظِيمِ‏ وَ يُبْغِضُ الْعَبْدَ أَنْ يَسْتَخِفَّ بِالْجُرْمِ الْيَسِيرِ.

حضرت امام صادق عليه السّلام فرمود: همانا خداوند دوست دارد بنده‏اى را كه در گناه بزرگ به او توجه كند (و از او آمرزش بخواهد) و مبغوض دارد بنده‏اى را كه گناه اندك را خوار شمارد (و با بی اعتنایی در پی توبه و تدارك آن بر نیاید).

الكافي (ط - الإسلامية) ؛ ج‏2 ؛ ص427

توضیح:
طلب آمرزش یعنی تداوم پشیمانی و تضرّع فرد گنهکار به درگاه الهی. و منشأ آن آگاهی اوست به زشتی گناه و نافرمانی خداوند مهربان. و این آگاهی و پشیمانی و تضرع، پاکی و نورانیّتِ قلب و جلبِ محبّتِ پروردگار را به همراه خواهد داشت.
و منظور از خوار شمردنِ گناهِ اندک بی اعتنایی و اصرار بر عمل به آنست که به مثابه خوار شمردن امرِ خداوند و احکام شریعت و صاحبِ آن است.

به همین جهت مستحقِّ دشمنیِ خدا و بی بهرگی از رحمت او گردد بر خلاف آنکس که در گناه بزرگ به سوی خداوند پناه بَرَد و آمرزش طلبد. چرا که در این امر، تقبیح و زشت شمردنِ گناه و بزرگداشتِ پروردگارِ عالم و سرزنشِ نفس است. و همه اینها موجب آنست که خداوند دوستش بدارد و رحمتش را شاملِ حالش کند. بنابر این مراقب باشیم به آن دسته از مردم و جامعه نپیوندیم که برخی گناهان برایشان عادی شده به طوری که دیگر آن را گناه نمی شمرند و بر آن اصرار دارند فلذا لزومی به توبه و تدارک آن نمی بینند. و اینگونه خسران دنیوی و اخروی را با دور شدن از رضایت و رحمت خداوند برای خود فراهم می آورند. نَعوذُ و نَستجیرُ بِاللهِ العلی العظیم.

قال امیرالمؤمنین علیه السلام:

لَا تَكُونُوا كَجُفَاةِ الْجَاهِلِيَّةِ لَا فِي الدِّينِ يَتَفَقَّهُونَ وَ لَا عَنِ اللَّهِ يَعْقِلُونَ كَقَيْضِ بَيْضٍ فِي أَدَاحٍ يَكُونُ كَسْرُهَا وِزْراً وَ يُخْرِجُ حِضَانُهَا شَرّا.

امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمود:
همچون ستم پیشه گان [و حق نشناسان] دورانِ جاهلیت نباشید که نه در [فهمِ] دین تعمّق می کنند و نه در [امر] خدا می اندیشند. مانند پوسته ی تُخمی [مشکوک] در محل تخمگذاری [پرندگان]، که [از سویی ممکن است] شکستنش گناه باشد و [از طرفی ممکن است] نگهداری اش شرّی به بار آورد.

نهج البلاغة، ص240
بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏1، ص219

شرح:

ادامه »