امام صادق علیه السلام فرمود: رسول خدا صلّی الله علیه و آله بر مردی از اصحابش وارد شد در حالی که وی جان می سپرد. پس [ خطاب به حضرت عزرائیل علیه السلام] فرمود: ای فرشته ی مرگ با همراه و همنشین من مدارا کن که همانا او مؤمن است.
عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ فَضَّالٍ عَنْ عَاصِمِ بْنِ حُمَيْدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ: خَطَبَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع النَّاسَ فَقَالَ أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّمَا بَدْءُ وُقُوعِ الْفِتَنِ أَهْوَاءٌ تُتَّبَعُ وَ أَحْكَامٌ تُبْتَدَعُ يُخَالَفُ فِيهَا كَلَامُ اللَّهِ يُقَلِّدُ فِيهَا رِجَالٌ رِجَالًا وَ لَوْ أَنَّ الْبَاطِلَ خَلَصَ لَمْ يَخْفَ عَلَى ذِي حِجًى وَ لَوْ أَنَّ الْحَقَّ خَلَصَ لَمْ يَكُنِ اخْتِلَافٌ وَ لَكِنْ يُؤْخَذُ مِنْ هَذَا ضِغْثٌ وَ مِنْ هَذَا ضِغْثٌ فَيُمْزَجَانِ فَيَجِيئَانِ مَعاً فَهُنَالِكَ اسْتَحْوَذَ الشَّيْطَانُ عَلَى أَوْلِيَائِهِ وَ نَجَا الَّذِينَ سَبَقَتْ لَهُمْ مِنَ اللَّهِ الْحُسْنَى.
امیر المؤمنین علیه السلام برای مردم خطبه خواند [ و فرمود]:
ای مردم به راستی که آغاز فتنه ها از هواهایی است که پیروی شوند و احکامی است ابداع شده که در آنها با کلام خدا مخالفت شود و در آنها کسانی از کسانی تقلید[ و پیروی بی چون و چرا ] کنند و اگر این گونه بود که «باطل» خالص می بود بر صاحب شعوری مخفی نمی ماند و اگر «حق» نیز خالص می گشت [ هیچ] نزاعی نبود.
لکن شاخه ای از این و شاخه ای از آن گرفته شود و در هم آمیخته و یکجا ارائه شود و آنجاست که شیطان بر پیروانش چیره گردد و کسانی که از خدا نیکی برایشان پیش افتاده است نجات یابند.
المحاسن ؛ ج1 ؛ ص208
جرأت یافتن شیطان بر مومن با سهل انگاری در نماز
عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ عَنِ النَّوْفَلِيِّ عَنِ السَّكُونِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص لَا يَزَالُ الشَّيْطَانُ ذَعِراً مِنَ الْمُؤْمِنِ مَا حَافَظَ عَلَى الصَّلَوَاتِ الْخَمْسِ فَإِذَا ضَيَّعَهُنَّ تَجَرَّأَ عَلَيْهِ فَأَدْخَلَهُ فِي الْعَظَائِمِ.
امام صادق علیه السلام به نقل از رسول خدا صلّی الله و علیه و آله فرمودند:
همواره شیطان از مؤمن هراسان است تا زمانی که او بر [اوقات و شرایط] نمازهای پنجگانه مواظبت کند، پس هر گاه آنها را [با بی توجهّی] تباه سازد [شیطان] بر او جرأت پیدا کند و او را به گناهانِ بزرگ وادارد.
الكافي (ط - الإسلامية) ؛ ج3 ؛ ص269
أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الصَّادِقِ علیه السلام قَالَ: كَانَ إِبْلِيسُ لَعَنَهُ اللَّهُ يَخْتَرِقُ السَّمَاوَاتِ السَّبْعَ فَلَمَّا وُلِدَ عِيسَى علیه السلام حُجِبَ عَنْ ثَلَاثِ سَمَاوَاتٍ وَ كَانَ يَخْتَرِقُ أَرْبَعَ سَمَاوَاتٍ فَلَمَّا وُلِدَ رَسُولُ اللَّهِ صلّی الله علیه و آله حُجِبَ عَنِ السَّبْعِ كُلِّهَا وَ رُمِيَتِ الشَّيَاطِينُ بِالنُّجُومِ….
حضرت امام صادق علیه السلام فرمود: [اینگونه بود که]ابليس لَعَنَهُ الله در هفت آسمان گشت و گذار می کرد و چون عيسى علیه السلام زاده شد از سه آسمان ممنوع گرید و[تنها] در چهار آسمان رفت و آمد داشت و چون رسول خدا صلّی الله علیه و آله متولد شد از تمامی هفت آسمان باز داشته شد و شیاطین با اجرام آسمانی هدف قرار می گرفتند.
قريشیان[ از هول حوادث آن شب] گفتند: اين همان بر پاییِ ساعتی است كه مي شنيديم اهل كتاب از آن یاد می کنند. عمرو بن اميه پیشگوترینِ اهل جاهليت گفت: بنگرید به آن ستاره هایی كه با آنها مسیرها دانسته شوند و وقت زمستان و تابستان با آنها شناخته شود اگر آنها سقوط كردند پس همه چيز هلاك شود و اگر آنها پابرجا باشند و ستارههاى ديگرى سقوط کردند [پس نشانه ی] حادثه ايست.
پارسایی_پیامبر_در_نهج_البلاغه
امیرالمومنین علی علیه السلام:
?«پیامبر (صلوات الله علیه) دنیا را کوچک شمرد و در چشم دیگران آن را ناچیز جلوه داد.
?آن را خوار شمرد و در نزد دیگران خوار و بی مقدار معرفی فرمود.
?و می دانست که خداوند برای احترام به ارزش او دنیا را از او دور ساخت و آن را برای ناچیز بودنش به دیگران بخشید.
?پیامبر (صلوات الله علیه) از جان و دل به دنیا پشت کرد و یاد آن را در دلش میراند.
?دوست می داشت که زینت های دنیا از چشم او دور نگهداشته شود، تا از آن لباس فاخری تهیه نسازد، یا اقامت در آن را آرزو نکند.
?و برای تبلیغ احکامی که قطع کننده عذرهاست، تلاش کرد و امت اسلامی را با هشدارهای لازم نصیحت کرد و با بشارت ها مردم را به سوی بهشت فراخواند و از آتش جهنم پرهیز داد. »
?نهج البلاغه، خطبه ۱۰۹