امام صادق علیه السلام فرمود: رسول خدا صلّی الله علیه و آله بر مردی از اصحابش وارد شد در حالی که وی جان می سپرد. پس [ خطاب به حضرت عزرائیل علیه السلام] فرمود: ای فرشته ی مرگ با همراه و همنشین من مدارا کن که همانا او مؤمن است.

[عزرائیل] عرض کرد: بشارت باد ای محمّد که من به هر مؤمنی مدارا گر و مهربانم. و بدان که من روح آمیزاد را می گیرم و اهل او [به شدّت] بی تابی می کنند سپس من در گوشه ای از خانه شان می ایستم و می گویم این چه بی تابی است؟ به خدا که ما عجله نکرده ایم پیش از اجلش! و ما را در قبض روح وی گناهی نیست.

پس اگر به حساب [ ثواب الهی ] بگذارید و صبر پیشه کنید پاداش داده شوید و اگر بی تابی کنید گناه کرده و سنگینی گناهش بر شما خواهد بود و بدانید که برای ما در بین شما بارها و بارها رفت و آمدی است. هشدار هشدار! که همانا در شرق و غرب عالم یافت نمی شود ساکنین خانه ی گلِی و یا پشمینه ای مگر اینکه من هر روز پنج بار در احوال ایشان می نگرم و بررسی می کنم.

پس رسول خدا صلّی الله علیه و آله فرمود: مخصوصا از آنها در اوقات نماز خبر می گیرد. و اگر [شخص] از کسانی بود که بر نماز در وقتش مواظبت می نمود ملک الموت [ به هنگام مرگ] شهادتین را به او تلقین و شیطان را از او دور می کند.

الكافي (ط - الإسلامية) ؛ ج‏3 ؛ ص136