تعابیری همانند (سابِقُوا إِلی مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّکُمْ) (حدید،21) به پیش تازید برای رسیدن به مغفرت پروردگارتان و یا (وَ سارِعُوا إِلی مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّکُم) ( آل عمران، 133) و شتاب کنید برای رسیدن به آمرزش پروردگارتان. نشان دهنده‌ی اهمیت به فرصت و وقت انسانی حتی در مورد تعبد و بندگی خدای تبارک و تعالی می‌باشد. بنابراین نباید فرصت و وقت را از دست داد، ولی شتاب‌زدگی و عجله در جایی که هنوز موعد انجام نرسیده و یا نیازمند تکمیل و بررسی، صحیح نمی‌باشد. یا این که در سوره‌ی مبارکه‌ی مزّمّل در آیه‌ی آخر از این سوره‌ی مبارکه دو مرتبه به عنوان تأکید بر مطلب می‌فرماید که هر چه می‌توانید از فرصت خود استفاده نمایید و قرآن بخوانید چنان که خدای تبارک و تعالی می‌فرماید : (فَاقْرَؤُا ما تَیَسَّرَ مِنَ الْقُرْآن) (مزمل، 20) پس آنچه میسّر است و فرصت دارید قرآن بخوانید، همچنین در مورد تأکید کار و تلاش و کوشش و استفاده نمودن از وقت خدای تبارک و تعالی می‌فرماید : (فَإِذا فَرَغْتَ فَانْصَب) (انشراح،7) پس هر وقت (از کاری) فراغت یافتی (برای کار جدید) خود را به تعب انداز. توضیح این که برخی از مفسرین در بیان این آیه‌ی شریفه می‌فرمایند : به این که انسان باید بعد از فارغ شدن از هر کار و مسئولیّتی، آماده پذیرش مسئولیّت دیگر و تلاش و کوشش دیگری باشد. (تفسیر نور، ج10،525) همچنین خدای تبارک و تعالی در سوره‌ی مبارکه‌ی یوسف آیه‌ی 19 می‌فرماید: یوسف از قعر چاه متوجه شد که سر و صدایی از فراز چاه می‌آید و به دنبال آن، دلو و طناب را دید که به سرعت پایین می‌آید، فرصت را غنیمت شمرد و از این عطیه الهی بهره گرفت و بی‌درنگ به آن چسبید مأمور آب احساس کرد دلوش بیش از اندازه سنگین شده، هنگامی که آن را با قوت بالا کشید، ناگهان چشمش به کودک خردسال ماه پیکری افتاد «فریاد زد : مژده باد، این کودکی است» کم کم گروهی از کاروانیان از این امر آگاه شدند ولی برای این که دیگران باخبر نشوند و خودشان بتوانند این کودک زیبا را به عنوان یک غلام در مصر بفروشند، «این امر را به عنوان یک سرمایه‌ی نفیس از دیگران مخفی داشتند» گفتند : این متاعی است که صاحبان این چاه در اختیار ما گذاشته‌اند تا برای آنان در مصر بفروشیم و در پایان آیه می‌خوانیم : و خداوند به آنچه آن‌ها انجام می‌دادند آگاه بود. (برگزیده تفسیر نمونه، ج2، ص: 409)