بخش هایی از نامه ی امیرالمومنین علی علیه السلام به فرزند گرامی شان امام مجتبی علیه السلام
نهج البلاغة فِي وَصِيَّتِهِ لِلْحَسَنِ ع خُضِ الْغَمَرَاتِ إِلَى الْحَقِّ حَيْثُ كَانَ وَ تَفَقَّهْ فِي الدِّينِ إِلَى قَوْلِهِ ع وَ تَفَهَّمْ وَصِيَّتِي وَ لَا تَذْهَبَنَّ صَفْحاً فَإِنَّ خَيْرَ الْقَوْلِ مَا نَفَعَ وَ اعْلَمْ أَنَّهُ لَا خَيْرَ فِي عِلْمٍ لَا يَنْفَعُ وَ لَا يُنْتَفَعُ بِعِلْمٍ لَا يَحِقُّ تَعَلُّمُهُ إِلَى قَوْلِهِ ع وَ أَنْ أَبْتَدِئَكَ بِتَعْلِيمِ كِتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ تَأْوِيلِهِ وَ شَرَائِعِ الْإِسْلَامِ وَ أَحْكَامِهِ وَ حَلَالِهِ وَ حَرَامِهِ لَا أُجَاوِزُ ذَلِكَ بِكَ إِلَى غَيْرِهِ.
وارد شو در سختی ها[و درآی در دشواری های فکری و بشکاف باطل را] ، به سوی [ دستیابی به ] حقّ، هر جا که باشد و در فهم عمیق دین تلاش کن…و خوب وصیت مرا بفهم و به هیچ وجه از کنار آن به سبب نادیده گرفتن [ و توجه به دیگری] مگذر! پس بهترین سخن آنست که سود رساند و بدان که به راستی هیچ خیری نیست در علمی که سود نرساند و از آن علمی که آموختنش جایز و لازم نیست نمی توان سود بُرد….[ و بدان ] که [ تربیت ] تو را آغاز کردم با تعلیم کتاب خدای عزّ و جلّ و معانی و مقاصد آن و روشهای اسلام و احکام و حلال و حرام آن و تو را عبور ندادم از [کنار] آن به سوی غیر آن.
شرح:
در این جملاتِ منتخب از نامه ی امیر مؤمنان علی علیه السلام از اهمیّت آغاز تربیّت فرزندان با آموزش قرآن و مفاهیم بلند آن و مسائل دین سخن به میان آمده است. و بر اساس بسیاری از آیات و روایات این مهم بدون توجّه به احادیث اهل بیت علیهم السلام راه به جایی نمی برد و ما را به هدف نمی رساند. حضرت در آخر این جملات می فرماید: و تو را عبور ندادم از کنار آن به سوی غیر آن. یعنی من به عنوان الگوی مؤمنین عالم کسب هیچ دانش و مهارتی را قبل از آموزش صحیح و عمیق دین برای فرزندم صلاح ندانستم. و پیش تر فرموده بودند که آموختن بسیاری از علوم نه جایز است و نه لازم!
نهج البلاغة؛نامه ی 31؛ ص391
بحار الأنوار (ط - بيروت) ؛ ج1 ؛ ص219