داوود رقی می گوید : 

من در خدمت امام صادق علیه السلام بودم که ایشان آب طلب کردند .
پس از آنکه آن را نوشیدند دیدم که بغض گلویشان را گرفت و چشمانشان پر از اشک شد و سپس به من فرمودند :

ای داوود!
نفرین خداوند بر قاتل حسین علیه السلام! هر بنده ای که آبی بنوشد و از حسین و خاندان او(علیهم السلام) یاد کند و بر قاتل وی نفرین
فرستد خداوند در پرونده وی صد هزار نیکی بنویسد و هزار بدی از آن پاک کند و مقام او را صد هزار درجه بالا برد و گویا صد برده آزاد کرده باشد .
خداوند چنین بنده ای را به روز واپسین با دلی خنک محشور می گرداند
? کافی ج 6 ص391