حَدَّثَنَا أَبُو الْقَاسِمِ إِسْمَاعِيلُ بْنُ مُحَمَّدٍ الْأَنْبَارِيُّ الْكَاتِبُ قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو عَبْدِ اللَّهِ إِبْرَاهِيمُ بْنُ مُحَمَّدٍ الْأَزْدِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا شُعَيْبُ بْنُ أَيُّوبَ قَالَ حَدَّثَنَا مُعَاوِيَةُ بْنُ هِشَامٍ‏ عَنْ سُفْيَانَ عَنْ هِشَامِ بْنِ حَسَّانَ‏ قَالَ‏: سَمِعْتُ أَبَا مُحَمَّدٍ الْحَسَنَ بْنَ عَلِيٍّ علیه السلام يَخْطُبُ النَّاسَ بَعْدَ الْبَيْعَةِ لَهُ بِالْأَمْرِ فَقَالَ نَحْنُ حِزْبُ اللَّهِ الْغَالِبُونَ وَ عِتْرَةُ رَسُولِهِ الْأَقْرَبُونَ وَ أَهْلُ بَيْتِهِ الطَّيِّبُونَ الطَّاهِرُونَ وَ أَحَدُ الثَّقَلَيْنِ اللَّذَيْنِ خَلَّفَهُمَا رَسُولُ اللَّهِ صلّی الله علیه و آله فِي أُمَّتِهِ وَ التَّالِي كِتَابَ اللَّهِ فِيهِ تَفْصِيلُ كُلِّ شَيْ‏ءٍ لا يَأْتِيهِ الْباطِلُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ لا مِنْ خَلْفِهِ‏.

فَالْمُعَوَّلُ عَلَيْنَا فِي تَفْسِيرِهِ لَا نَتَظَنَّى‏ تَأْوِيلَهُ بَلْ نَتَيَقَّنُ حَقَائِقَهُ فَأَطِيعُونَا فَإِنَّ طَاعَتَنَا مَفْرُوضَةٌ إِذْ كَانَتْ بِطَاعَةِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ رَسُولِهِ مَقْرُونَةً قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَ‏ يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ فَإِنْ تَنازَعْتُمْ فِي شَيْ‏ءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَ الرَّسُولِ‏ وَ لَوْ رَدُّوهُ إِلَى الرَّسُولِ وَ إِلى‏ أُولِي الْأَمْرِ مِنْهُمْ لَعَلِمَهُ الَّذِينَ يَسْتَنْبِطُونَهُ مِنْهُمْ‏.

وَ أُحَذِّرُكُمُ الْإِصْغَاءَ لِهُتَافِ الشَّيْطَانِ بِكُمْ فَ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ‏ فَتَكُونُوا كَأَوْلِيَائِهِ الَّذِينَ قَالَ لَهُمْ لا غالِبَ لَكُمُ الْيَوْمَ مِنَ النَّاسِ وَ إِنِّي جارٌ لَكُمْ فَلَمَّا تَراءَتِ الْفِئَتانِ نَكَصَ عَلى‏ عَقِبَيْهِ وَ قالَ إِنِّي بَرِي‏ءٌ مِنْكُمْ إِنِّي أَرى‏ ما لا تَرَوْنَ‏ فَتُلْقَوْنَ إِلَى الرِّمَاحِ وَزَراً وَ إِلَى السُّيُوفِ جَزَراً وَ لِلْعُمُدِ حَطَماً وَ لِلسِّهَامِ غَرَضاً ثُمَ‏ لا يَنْفَعُ نَفْساً إِيمانُها لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ فِي إِيمانِها خَيْراً.

هشام بن حسّان گويد: پس از آنكه با امام حسن مجتبى صلوات الله علیه براى حكومت بيعت شد از آن حضرت شنيدم كه براى مردم سخنرانى كرد و فرمود: ما حزب پيروز خداوند و خاندان و نزديكان پيامبر خدا و خانواده پاك و پاكيزه او و يكى از دو چيزِ گران بهائى هستيم كه رسول خدا صلّی الله علیه و آله پس از خود در ميان امّتش بجاى گذارد؛ و ما پیوست و ادامه ی كتاب خدائيم كه تفصيل هر چيز در آن هست؛ و هيچ گونه باطلى از پس و پيش در آن راه ندارد.

پس تفسير آن بر عهده ی ماست، و ما در تأويلِ آن گمان نکنیم بلكه حقائقِ آن را به یقین می دانیم و بیان کنیم؛ پس ما را اطاعت كنيد كه اطاعت ما واجب شده زیرا به طاعت خدا و رسولش مقرون گشته که خداوند می فرماید: «اى كسانى كه ايمان آورده ‏ايد از خدا و رسول او و صاحبان امر اطاعت كنيد. پس اگر در چیزی اختلاف کردید آن را به [حکم] خدا و رسول باز گردانيد»؛ «و اگر آن را به نزد رسول يا صاحبان امر باز مى‏ گرداندند حتماً كسانى از صاحبان امر كه حكم آن را استنباط مى‏ كنند به حقيقت آن پى مى‏ بردند».

و شما را از گوش سپردن به ندا و فراخوان شيطان بر حذر مى‏ دارم كه او دشمن آشكار شماست؛ و الا همچو دوستان او شويد همانانکه به آنها گفت: «امروز احدى از مردم بر شما پيروز نمى‏ شود و من خودم پناه شمايم و چون دو گروه پيكارجو[مؤمنان و کافران] بهم برخوردند پا به فرار گذاشت و به عقب گريخت و گفت: من از شما بيزارم که من چيزى را مى ‏بينم كه شما نمى ‏بينيد» و در آن هنگام مأوایِ نيزه‏ ها و طعمه ی شمشيرها و درهم شكسته گرزها و هدف تيرها گردید؛ سپس «در آن روز هيچ كسى را كه قبلا ايمان نياورده و عمل صالحی نكرده ايمانش سود نبخشد».

الأمالي (للمفيد)؛ ص348
بحار الأنوار (ط - بيروت) ؛ ج‏43 ؛ ص359