استاد شهید مطهری

? بچه غریزه ای دارد برای بازی كردن. حالا انسان اشخاصی را می بیند كه می گویند می خواهم بچه ام را تربیت كنم. خوب، چطور می خواهی تربیت كنی؟ نمی گذارد بچه ی پنج شش ساله برود با بچه ها بازی كند، هر مجلسی كه خودش می رود بچه را هم می برد برای اینكه تربیت بشود، جلوی خنده ی او را می گیرد، جلوی خوراك او را می گیرد.

? یا یك افرادی پیدا می شوند (ما دیده ایم) كه چون خود او مُعَمّم است، یك عبا و عمامه و نعلین تهیه می كند، بچه ی هشت ساله را عمامه سرش می گذارد، عبا به دوشش می اندازد و همراه خودش این طرف و آن طرف می برد. بچه بزرگ می شود در حالی كه احتیاجات طبیعی وجودش برآورده نشده است، همواره به او گفته اند خدا، قیامت، آتش جهنم.

? تا در سنین بیست وچند سالگی، این قوای ذخیره شده، این شهوتها و تمایلات اشباع نشده یكمرتبه زنجیر را پاره می كند. این بچه ای كه شما می دیدید در اثر تلقین پدر در دوازده سالگی نمازش بیست دقیقه طول می كشید، نماز شب می خواند، دعا می خواند، یكمرتبه می بینید در بیست وپنج سالگی یك فاسق و فاجری از آب درمی آید كه آن سرش ناپیداست.

? آزادی معنوی