چرا براي سلامتي امام زمان (عج) صلوات مي‌فرستيم؟
مگر ايشان معصوم نيستند و از طرف خدا محافظت نمي‌شوند و مگر غايب نيستند؟
شبهه: قبل از هر نکته‌اي بايد به اصلاح مفهوم و منظور از «غيبت» در ذهنمان توجه کنيم. تا هم شناخت بيشتر و بهتري پيدا کنيم و هم بسياري از سؤالات و شبهاتي که ناشي از ذهنيت نادرست است، قبل از طرح برايمان مرتفع گردد و هم از هر گونه سوء استفاده و تحريف جلوگيري نماييم.
الف - معنا و مفهوم «غيبت» و يا «غايب بودن امام زمان – «عج» يا القابي چون «امام غايب»، اين نيست که مثلاً ايشان در عالم ديگري هستند، يا به شکل روح يا ملک هستند و يا …، بلکه خير. ايشان نيز هم چون پيامبر اکرم (ص) و ساير اهل بيت (ع)، بشري هستند مانند ديگران. اما از نظر جايگاه انساني، به عنوان انسان کامل، در بالاترين مرتبه قرار دارند، لذا معصوم و معدن علم و مخزن وحي الهي و امام هستند. در باره‌ي نحوه‌ي زندگي حضرت امام (ع) در دوران غيبت به صورت خلاصه چنين بيان شده است که: «يمشي في الارض» - روي زمين زندگي مي‌کند. يعني پشت ابرها، در آسمان‌هاي ديگر يا قعر چاه‌ها نيست. «کاحد من الناس» - مانند ساير مردم. يعني اگر شما بدن داريد و بدن شما احتياجاتي مثل خواب، خوراک و استراحت دارد، ايشان نيز همين طور هستند. اگر شما نياز به مسکن داريد، اگر تلاش مي‌کنيد، اگر جهاد مي‌کنيد، اگر بيمار مي‌شويد، اگر بهبود مي‌يابيد و …، ايشان نيز همين‌طور هستند. چنان چه ساير معصومين (ع) و از جمله پيامبر اکرم (ص) نيز همين‌طور بودند. «يرونه» - مي‌بينيدش - «ولا يعرفونه» - ولي نمي‌شناسيدش. يعني چنين نيست که ايشان در غيبي باشند که هيچ کس او را نبيند، بلکه بسياري او را مي‌بينند، اما چون نمي‌شناسندش، نمي‌فهمند او امام زمان، حضرت مهدي (عج) است.
چنان چه بسياري با حضرت پيامبر اکرم (ص)، حضرت امير (ع) و ساير ائمه (ع) حتي صحبت مي‌کردند، اما نمي‌دانستند که ايشان پيامبر يا امام هستند. و بسياري نيز ما را مي‌بينند، اما چون نمي‌شناسند، متوجه نمي‌شوند که چه کسي را ديده‌اند و اگر بپرسيد آيا امروز چنين شخصي را ديده‌ايد؟ پاسخ منفي خواهند داد. پس، غيبت يعني «غيبت از شناسايي». و عصمت نيز دليل بر آن نيست که صاحب عصمت از بشر بودن خارج شود و بيمار نگردد و بهبودي نيابد.
ب – اما در خصوص چرايي صلوات، دقت شود که اولاً «صلوات» يک دعاي مستجاب است. ثانياً دعا کردن براي معصوم، امام، عزيزان ديگر و …، معرفت و محبت خود ما را مي‌رساند. لذا قبل از آن که برکاتش شامل طرف مقابل شود، شامل دعا کننده مي‌گردد. و البته دعا شونده نيز از آن برکات الهي بهره‌مند مي گردد. و گرنه خود «صلوات» حتي بر حضرت محمد مصطفي صلي الله عليه و آله نيز لزومي نداشت. چرا که در اين صلوات براي ايشان سلام، درود و دعا مي‌فرستيم.
ج – دعا در هر حال و براي هر کس مفيد است و هيچ کس بي‌نياز از دعا نيست. حتي اگر هيچ انساني نيز وجود نداشته باشد، خداوند متعال خود و ملائکش بر رسول اکرم (ص) و هم چنين بر مؤمنين صلوات مي‌فرستد. و البته منظور از صلوات، فقط لفظ «اللهم صل علي محمد و آل محمد» نيست.
د – از برکات ديگر صلوات براي اهل عصمت و به ويژه امام زمان (عج) اين است که معصوم هيچ گاه از ديگران عقب نمي‌افتد و امام هيچ‌گاه مديون ديگران نمي‌ماند، حتي به اندازه‌ي يک سبقت در سلام و يا يک دعا. لذا وقتي شيعه‌اي براي سلامتي امام زمان (عج) دعا مي‌کند و يا ذکر صلواتي مي‌گويد: نشان مي‌دهد که نه تنها امامش را مي‌شناسد، بلکه هميشه ذهن و فکر و قلبش متوجه اوست. با خوشي او خوش است و با غم و اندوه و ناراحتي او نيز مغموم و ناراحت است و چون او را نمي‌بيند و از حالش با خبر نيست، دعا مي‌کند که هميشه سلامت باشد
